Κατερίνα Ντούγκα - Κοτοπούλου "Αφιέρωμα στο Λογοτεχνικό και στο Εικαστικό της Εργο "

Βιογραφικό μου σημείωμα είναι τα εξοφλημένα γραμμάτια της ζωής μου, που την έζησα ελεύθερη και ασυμβίβαστη, τα ανύπαρκτα περιουσιακά μου στοιχεία, που δεν θα βάλουν τα παιδιά μου σε μπελάδες.Ο αγώνας μου για τα κοινωνικά δρώμενα, η αγάπη μου για την πατρίδα μου και τους ανθρώπους. Η βαθιά μου πίστη στον Θεό και τον ευχαριστώ γι' αυτό που είμαι.

Βιβλία της

"Καλοκαιρινή απόδραση"

"Ταξίδι χωρίς αποσκευές"

"Η συνάντηση των αγγέλων"

"Παράλληλη αγωνία"

"Ονειρική δολοφονία"

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΟ - ΒΙΒΛΙΑ 

Ταξίδι χωρίς αποσκευές (  1994) 

Κατερίνα Ντούγκα - Κοτοπούλου : Ταξίδι χωρίς αποσκευές

Εκδόσεις :Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.

Αθήνα 2003

Ημερομηνία Πρώτης Έκδοσης: 1994

Είδος : Διήγημα 

σ. 78

Σχήμα: 21χ14

Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο

ISBN: 978-960-208-499-1

Περίληψη:

Έγραφα ένα άρθρο για το "Ιατρικό Βήμα" σχετικά με την "Περιθανάτια εμπειρία", αυτή που αποκτάνε οι "κλινικά νεκροί" άρρωστοι και που ύστερα από λίγα λεπτά της ώρας ξαναγυρίζουν στη ζωή.

Με το άρθρο μου προσπαθούσα ν' αποδείξω πως αυτή οφείλεται σε παραισθήσεις, αποτέλεσμα έκκρισης ουσιών από τα εγκεφαλικά κύτταρα την ώρα ισχυρής δοκιμασίας του οργανισμού του ανθρώπου.

Εκείνες τις ημέρες έπεσα πάνω στο βιβλίο "Ταξίδι χωρίς αποσκευές" της Κατερίνας Ντούγκα-Κοτοπούλου. Από την ανάγνωση των πρώτων κιόλας σελίδων του σκέφτηκα: "Μπορεί να γίνει η περιθανάτια εμπειρία λογοτέχνημα;" Και να που είχε γίνει. Η Κατερίνα το πραγματοποίησε. Πήρε ένα μακάβριο, θα το 'λεγε κανείς θέμα, κι έπλεξε μια όμορφη δαντέλα με επιδεξιότητα και τρυφερότητα τέτοια, που μόνο γυναικεία χέρια θα μπορούσαν να πλέξουν.

Διαβάζοντας το βιβλίο της Κατερίνας πεθαίνεις και συ μαζί της και την ακολουθείς όπου σε πάει. Σαν τελειώνεις την ανάγνωση του, φεύγεις μαζί της στους ουρανούς, αφήνοντας τους "ζώντες, τους περιλειπομένους" κατά τον Απόστολο της Νεκρώσιμης Ακολουθίας, στον δικό τους, τον "απανδόκευτο" δρόμο. * Χρειάζεται μεγάλη ευαισθησία και περίσσια τόλμη για να χειριστείς ένα θέμα σαν το "Ταξίδι χωρίς αποσκευές". Είμαι βέβαιος πως το βιβλίο της Κατερίνας θα κατακτήσει κι από το ταξίδι του θα γυρίσει με αποσκευές και μάλιστα γεμάτες!

Νίκος Παπανικολάου

 Καλοκαιρινή απόδραση ( 1997)

Κατερίνα Ντούγκα - Κοτοπούλου : Καλοκαιρινή απόδραση

Εκδόσεις :Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.

Αριθμός Έκδοσης: 3, 1999

Ημερομηνία Πρώτης Έκδοσης: 1997, Αθήνα

Είδος :Μυθιστόρημα 

σ. 220

Σχήμα: 21χ14

Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο

ISBN: 978-960-208-549-3

Περίληψη:

Πόσο μπορεί να διαρκέσει μια απόλαυση με άδεια, ένας έρωτας κρυφός και παράνομος, μια ιστορία αγάπης κλεισμένη σε μια παρένθεση ή πλαισιωμένη από μια βίαιη ή μονόπλευρη χάραξη συνόρων;

Οι μονόλογοι που εγείρονται και που ακούγονται μέσα σ' αυτά τα κομματισμένα και θρυμματισμένα μέρη μιας ζωής χωρισμένης μέσα σ' έναν καθρέφτη. Πόσο μπορούν να καλύψουν και να δικαιολογήσουν οι κουβέντες δύο γυναικών, δύο Βακχών, σε στιγμές που χαίρονται την προσωρινή φυγή στον Κιθαιρώνα της φυσικής ελευθερίας;

Ο λόγος της συγγραφέας είναι πιστός στη φύση και στις ανάγκες των ανθρώπινων χαρακτήρων της, που κυρίως αισθάνονται πιο πολύ από όσο θα περίμενε κανείς, πράγμα ασύνηθες για την εποχή μας.

(Γιώργος Γιάνναρης, καθηγητής Πανεπιστημίου)

Η συνάντηση των αγγέλων (2001)

Κατερίνα Ντούγκα - Κοτοπούλου : Η συνάντηση των αγγέλων

Εκδόσεις :Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.

Ημερομηνία Πρώτης Έκδοσης:  2001,Αθήνα

Είδος :Μυθιστόρημα 

σ. 413

Σχήμα: 21χ13

Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο

ISBN: 978-960-208-671-1

Περίληψη:

Ένα οδοιπορικό στα δύσβατα μονοπάτια της ψυχής της Μυρτώς, εκεί που καμιά ηλιαχτίδα δεν κατάφερε να εισχωρήσει ή δεν άφησε το πέρασμα της.

Ένα ερωτικό πάθος, που καιροφυλακτούσε χρόνια, σαρώνει χωρίς οίκτο μια μεγάλη φιλία και το ανελέητο κυνήγι του παρελθόντος την οδηγεί στην απέναντι όχθη.

"... Η Μυρτώ χάθηκε κρυμμένη σ' ένα σύννεφο, με τα χέρια γεμάτα αστέρια. Κι εκεί, στο βάθος του ορίζοντα, πίσω από τ' ολόγιομο φεγγάρι βλέπει τα τεράστια μπλε μάτια της Ελένης να την καλωσορίζουν".

Παράλληλη αγωνία (2006)

Κατερίνα Ντούγκα - Κοτοπούλου:Παράλληλη αγωνία

Εκδόσεις :Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.

Αριθμός Έκδοσης: 1 , 2006

Είδος : Μυθιστόρημα 

σ. 156

Σχήμα: 21χ14

Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο

ISBN: 978-960-208-745-9

Περίληψη:

Η γραφή του βιβλίου έχει μια μουσική υφή γεμάτη συναισθηματισμό στην έκφραση της χαράς ή του πόνου, με μια φυσική πειστικότητα που παρασύρει και υποβάλλει τον αναγνώστη να νιώσει και να σκεφτεί όλες τις αξίες, ιδεολογικές, κοινωνικές, ηθικές και αισθητικές. Η ηρωίδα βρίσκεται μπροστά στην αναπάντεχη και βίαιη ανατροπή της ζωής της. Η δύναμη της σιγουριάς του παρελθόντος εκμηδενίζεται. Ο φόβος απογυμνώνει την ψυχή της με την αμεσότητα του κινδύνου. Το νεαρό παιδί της είναι στο μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου και η ίδια καλείται να πάρει μια μεγάλη απόφαση. Ο αναγνώστης βρίσκει τον δρόμο της καρδιάς αντιμέτωπος με μια ενότητα ελπίδας, προσδοκίας, θάρρους και ευθύνης απέναντι στο κοινωνικό χρέος, μέσα στη μεταφυσική διάσταση η οποία ολοκληρώνεται στο τέλος του. Άραγε το τέλος πάντα οριοθετεί μιαν αρχή;

Ονειρική δολοφονία

Κατερίνα Ντούγκα - Κοτοπούλου : Ονειρική δολοφονία

Εκδόσεις :Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.

Ημερομηνία Εκδοσης : 2014

Σίδος : Νουβέλα 

σ. 64

Σχήμα: 21χ14

Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο

ISBN: 978-960-208-879-1

Περίληψη:

"Η συγγραφεύς ξέρει να στήνει ένα θέμα. Που το πραγματεύεται με ρεαλισμό και ζωντάνια. Το επενδύει έντεχνα, ευφάνταστα, χιουμοριστικά, μέσα από δυνατές περιγραφές, υπηρετώντας την αλήθεια, σε μια ζωή αναλλοίωτα πνιγηρή στη ζοφερή καθημερινότητά της. Η ηρωίδα, που αισθάνεται ανία, πιεζόμενη ανάμεσα στις απιστίες του φίλου της και στις κοινωνικές συμβάσεις, καταφεύγοντας σε φαντασιώσεις και παραισθήσεις κάποτε, γίνεται συμπαθής σ' αυτή την Ονειρική δολοφονία"

https://biblionet.gr/

ΚΡΙΤΙΚΗ 

Κατερίνα Ντούγκα-Κοτοπούλου: Από την ψυχή στο χαρτί

Της Guadalupe Flores Liera

Σιωπηλά, σταθερά, εδώ και πολλά χρόνια η Κατερίνα Ντούγκα-Κοτοπούλου δημιουργεί ένα αξιοσημείωτο λογοτεχνικό έργο που αποτελείται από πέντε μυθιστορήματα, με πολλές επανεκδόσεις το κάθε ένα, και σχεδόν καμία αναφορά στις σελίδες εντύπων βιβλιοκριτικής. Ένα έργο που εστιάζεται στη καθημερινή ζωή, η οποία, όπως πολύ εύστοχα αποδεικνύει η συγγραφέας, μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από απλή και πεζή, γιατί είναι ο μοναδικός στίβος όπου υπάρχει για ν’ αναμετριέται ο άνθρωπος με την μοίρα του.

Τελευταία έπεσαν στα χέρια μου δυο από τα βιβλία της ?Καλοκαιρινή απόδραση και Ταξίδι χωρίς αποσκευές?, που διάβασα με πολύ ενδιαφέρον αν και δεν γνώριζα τίποτα για την συγγραφέα, αλλά με διάθεση να ανακαλύψω «την ταυτότητα που βρίσκεται στα βιβλία που γράφει». Και διαπίστωσα ότι το ένα βιβλίο φωτίζει το άλλο και μεταχειρίζεται γενναία θέματα λεπτά που αφορούν την ύπαρξη, τις προσωπικές επιλογές, την ηθική, τη σεξουαλικότητα, τη μητρότητα, τις ανθρώπινες σχέσεις, τις κοινωνικές αξίες, την επίπονη αναζήτηση ενός προσωπικού κώδικα δεοντολογίας με γλώσσα απλή και λόγια σταράτα.

Άνθρωποι καθημερινοί, ζωές συνηθισμένες, εμπειρίες κοινές, μέρη γνωστά, σπίτια αναγνωρίσιμα, διαβαίνουν στις σελίδες της? πρόσωπα που δεν συναπαντούμε εύκολα ως πρωταγωνιστές ενός μυθιστορήματος, γιατί βιώνουμε την καθημερινότητα με αυτούς τους αγνώστους να περπατάνε δίπλα μας, χωρίς να τύχουν τις περισσότερες φορές μιας δικής μας ματιάς. Μόνο η οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια τους «συνηθισμένους ανθρώπους» ?κι αυτό πια τείνει να γίνει μόδα. Μόνο που η Κατερίνα ασχολείται εδώ και χρόνια με αυτούς.

Η απλότητα με την οποία χειρίζεται τα θέματα της η συγγραφέας είναι μόνο επιφανειακή, γιατί τίποτα δεν είναι πιο περίπλοκο από τις ανθρώπινες σχέσεις, τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο από το να μιλάς για τον έρωτα, τη ζωή και τον θάνατο. Και η Ντούγκα-Κοτοπούλου επιλέγει να αφηγείται χωρίς περιττές διακοσμήσεις, παίζοντας μόνο με τις παλινδρομήσεις της μνήμης, αλλά και πάλι χωρίς την πρόθεση να αιχμαλωτίσει τον αναγνώστη με τερτίπια και εφέ, που και αυτά πια τείνουν να γίνουν μόδα. Τον αιχμαλωτίζει όμως ξεγυμνώνοντας την ψυχή της και παίρνοντας θέση υπεύθυνα μπροστά στην κοινωνία της οποίας αποτελεί μέρος, θέτοντας δύσκολες ερωτήσεις που πολλοί αφήνουν αναπάντητες για ολόκληρη τη ζωή τους.

Κλείνοντας τα βιβλία της μένει η εντύπωση ότι συμμετείχε κανείς σε μια εκμυστήρευση, ότι ένας συνηθισμένος άνθρωπος ξεσκέπασε με παρρησία τα όνειρα, τους φόβους και τις χαρές που μοιραζόμαστε μόνο με τα πιο κοντινά μας πρόσωπα ή με κανέναν. Δεν έχει σημασία αν συμφωνούμε ή όχι με ορισμένες απόψεις, σημασία έχει ότι η συγγραφέας παίρνει θέση και αναπτύσσει τα επιχειρήματά της.

Στην Καλοκαιρινή απόδραση μια γυναικοπαρέα αποφασίζει να κάνει διακοπές χωρίς συντρόφους ή συζύγους. Με προορισμό κάποιο ελληνικό νησί, καταφθάνουν, είτε μόνες είτε με τα παιδιά τους, κάμποσες γυναίκες μιας συγκεκριμένες ηλικίας, από τα 35 μέχρι τα 55, που τις συνδέει η φιλία ή η συγγένεια. Άλλες ακόμα στην αναζήτηση του εαυτού τους, άλλες έχοντας κλείσει εκκρεμότητες με τον έρωτα ή με το παρελθόν τους? άλλες με ανοιχτούς λογαριασμούς σε προσωπικό επίπεδο? άλλες έτοιμες για κάτι καινούριο, άλλες για μια ανάπαυση μόνο. Όλες τους όμως σε αναζήτηση λίγων ημερών μακριά από τις καθημερινές έγνοιες, ψάχνοντας για μια παρένθεση που αποτελεί πρόκληση στους πειρασμούς γιατί υπάρχουν πάντοτε απωθημένα. Γυναίκες που αυτοπροσδιορίζονται ως «της γενιάς του Πολυτεχνείου», που έχουν επομένως βιώσει καθοριστικές αλλαγές στον κοινωνικό τομέα και που καλούνται να κάνουν τον απολογισμό των επιλογών τους μέσα σε αυτό το πλαίσιο.

Αυτό το βιβλίο φαίνεται να έχει γραφτεί στον απόηχο των κοινωνικών αλλαγών που έφερε στον τόπο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την δεκαετία του '80, που αφορούσαν την κατάργηση πολλών πατροπαράδοτων εθίμων μέσω της νομοθεσίας. Μια δεκαετία μετά, αν και είναι νωρίς ακόμα για μια τέτοια ανακεφαλαίωση, τίποτα δεν μοιάζει να έχει αλλάξει στην κοινωνία. Και επειδή ακόμα και σήμερα η ποθητή πρόοδος στην καθημερινή ζωή οπισθοδρομεί, η Καλοκαιρινή απόδραση δεν έχει χάσει φρεσκάδα και τα κοινωνικά θέματα και οι προβληματισμοί που θίγει παραμένουν στην επικαιρότητα.

Η Αντιγόνη, η Ήρα, η Λυδία, η Ιφιγένεια, η Αφροδίτη, η Ισμήνη, η Αμαλία, η Ερατώ, η Δανάη εκπροσωπούν η καθεμία μια όψη ενός προβληματισμού: Ο ρόλος της γυναίκας σε έναν κόσμο που εξακολουθεί να βλέπει το γυναικείο φύλο ως κατώτερο ον και σχεδόν πάντα σε σύγκρουση με τον άνδρα, παρά στο πλευρό του. Με γενναιότητα, με γλώσσα καθημερινή και όχι πλαστή, αγοραία σε κάποιες περιπτώσεις, μέσα σε ένα περιβάλλον χαλαρότητας λόγω διακοπών και εμπιστοσύνης λόγω μακριάς φιλίας, η κάθε πρωταγωνίστρια ανοίγει την καρδιά της με την σειρά και εκφράζεται χωρίς περιστροφές αγγίζοντας από ένα περίπλοκο κεφάλαιο της καθημερινότητας: Ο έγγαμος και ο άγαμος βίος, η μητρότητα, η μοιχεία, η παρθενιά, η συζυγική απογοήτευση ή η ευτυχία, η προδοσία, η μοναξιά μέσα στον γάμο, η χηρεία, η επιτυχής επαγγελματική ζωή σε αντίθεση με την άστατη αναζήτηση του έρωτα, το διαζύγιο, η ανεξαρτησία.. Γυναίκες που πήραν λάθος τη ζωή τους οι περισσότερες γιατί πήγαν σε μια σχέση ζωής χωρίς να έχουν ωριμάσει και χωρίς να γνωρίσουν τι θέλουν, που ακολουθούν μια ηθική που τις κάνει να νιώθουν καταπατημένες.

Την Ήρα, με άλλο όνομα (Κατερίνα), με την ίδια όμως προσωπικότητα και με τα ίδια βιώματα, προφανώς το λογοτεχνικό άλλο εγώ της συγγραφέα, την συναντάμε ως αφηγήτρια στο πρώτο στη σειρά βιβλίο της Ντούγκα-Κοτοπούλου, Ταξίδι χωρίς αποσκευές, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1994 και έχει κάνει ως τώρα τέσσερις επανεκδόσεις.

Η «Κατερίνα», πρόσωπο μοναχικό, θρησκευόμενο, αφιερωμένο στην οικογένεια της και στην τέχνη, αφηγείται, σαν να επρόκειτο για ένα ακόμα ταξίδι, το τελευταίο και καθοριστικό στη ζωή του κάθε ανθρώπου: Το αντίο στη ζωή. Και το εκπληκτικό είναι ότι δεν πρόκειται για ένα τρομακτικό γεγονός, αλλά για μια μετάβαση σε άλλο στάδιο στο οποίο διαβαίνει ομαλά ?με φόβο στο άγνωστο, ναι, αλλά χωρίς αντιστάσεις? μονάχα όποιος δεν έχει αφήσει εκκρεμότητες με τον ίδιο τον εαυτό του και όποιος έχει ζήσει τη ζωή του κάνοντας ευσυνείδητα τις επιλογές του, όποιο και να είναι το κόστος, τίμια όμως και με βλέμμα καθαρό.

Αναμφισβήτητα, χρειάζεται μεγάλο θάρρος για να περιγράψει κανείς την αρρώστια και τον θάνατο του, κυρίως όταν πρόκειται για την προσωπική εξαφάνιση του, έστω και με τρόπο φανταστικό. Γιατί αυτό απαιτεί μια αναμέτρηση που η συγγραφέας τολμά και την κάνει αποδεικνύοντας πως όταν έχεις προχωρήσει παλεύοντας για να παραμείνεις πιστός στις αρχές σου μπορείς να αποχαιρετήσεις τούτο τον κόσμο ακόμα και με ένα χαμόγελο.

Και τα δυο βιβλία της Ντούγκα-Κοτοπούλου διαβάζονται με ενδιαφέρον. Πράγματι, στις σελίδες της συναντά κανείς μια ξεχωριστή γυναίκα και είναι βέβαιο πως, δίχως άλλο, ο αναγνώστης θα αναζητήσει τους άλλους τίτλους της.

[Κατερίνα Ντούγκα-Κοτοπούλου, Ταξίδι χωρίς αποσκευές, 4η έκδοση, εκδοτικός οίκος Ζαχαρόπουλος, Αθήνα, 2003, 78 σελ.]

[Κατερίνα Ντούγκα-Κοτοπούλου, Καλοκαιρινή απόδραση, 3η έκδοση, εκδοτικός οίκος Ζαχαρόπουλος, Αθήνα, 1999, 220 σελ.]

https://www.amna.gr/

ΤΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ  ΕΡΓΟ 

Γεννήθηκε στη Φλώρινα και κατοικεί στο Π. Φάληρο Αττικής. Σπούδασε για τρία χρόνια Βυζαντινή Αγιογραφία και Τοιχογραφία με δασκάλους τον Λάζαρο Κωνσταντινίδη και τον Γιώργο Καρποδίνη και ζωγραφική με τον Αντώνη Κουρτικάκη στο Ελληνικό Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού, στην αίθουσα Μπουζιάνη και σε άλλα εργαστήρια τέχνης. Επί τέσσερα χρόνια παρακολούθησε στη Σχολή Καλών Τεχνών, μαθήματα Αγιογραφίας με δάσκαλο τον Κώστα Ξινόπουλο, καθώς και ζωγραφική. Σπούδασε στυλίστρια και Ιστορία Ενδυματολογίας για τέσσερα χρόνια και εργάστηκε σαν Εκπαιδεύτρια σε Ιδιωτική Σχολή. Έχει κάνει αρκετές ατομικές εκθέσεις.

Είναι μέλος του Συλλόγου Εικαστικών Καλλιτεχνών Ελλάδος "Ο ΑΠΕΛΛΗΣ", διετέλεσε Πρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου (2007-2009). Έχει συμμετάσχει σε όλες τις ομαδικές εκθέσεις του Συλλόγου και έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς αγιογραφίας.

Είναι συγγραφέας. Από τον Εκδοτικό Οίκο Ζαχαροπούλου έχουν εκδοθεί τέσσερα βιβλία της, «Ταξείδι χωρίς αποσκευές», βραβευμένο και έχει μεταφραστεί σε τρεις γλώσσες, «Η καλοκαιρινή απόδραση», «Η συνάντηση των Αγγέλων» και «Παράλληλη αγωνία» το οποίο βραβεύτηκε. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και εκλεγμένο μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Ιδρυτικό μέλος του Αττικού Πνευματικού Ομίλου Γλυφάδας. 

https://www.apellis-art.gr/

Συνέντευξη της Κατερίνας Ντούγκα - Κοτοπούλου στη Μαντλίν

Πως αντιλαμβάνεστε αυτή την πανδημία,πως την βιώνετε? Ήταν ένα δυσάρεστο ξάφνιασμα. Μέσα στην προγραμματισμένη καθημερινότητα μας, ένας αόρατος εχθρός, βίαια και ύπουλα, εισέβαλε στην ζωή μας για να ανατρέψει τα δεδομένα μας σπέρνοντας τον τρόμο του θανάτου. Πως το βίωσα;. Μέσα στο μυαλό μου κυριαρχεί πάντα μια άναρχη σκέψη που διέπει τις κινήσεις και τις πράξεις μου. Έπρεπε πρωτίστως να πειθαρχήσω σ αυτή την παγκόσμια θανατική απειλή της ανθρωπότητας χωρίς φόβο για το επερχόμενο. Έβαλα σε μια ανασκοπική λειτουργία τη συνείδηση μου, με βαθυστόχαστη σκέψη, αναλογιζόμενη και την προσωπική μου ευθύνη για τα δεινά του περιβάλλοντος. Ολα είναι ανοιχτά στους διαδρόμους του μυαλού μου. Πορεύομαι αμφισβητώντας και πιστεύοντας τα πάντα με ένα αναπάντητο ερώτημα. Είμαστε πιόνια παγκόσμιων οικονομικών συμφερόντων ή είμαστε θύτες και θύματα ενός πλανήτη που δεν σεβαστήκαμε και μας εκδικείται; τι άλλο παίζεται με το σοκ που μας δημιούργησαν? είναι βιολογικός πόλεμος; Ας μη ξεχνάμε πως η πανδημία συμβαδίζει με την οικονομία και όταν βγούμε δε θα ξέρουμε το κόστος. Είναι καιρός να αναλογιστούμε τα επερχόμενα μετά το κατακλυσμιαίο αυτό γεγονός. Ποιο μήνυμα δηλώνει η »ψυχή» του πλανήτη,στο περιβάλλον? Πιθανόν ο πλανήτης ν αντέδρασε στην ασχήμια και την βραδεία ωρίμανση του ανθρώπινου είδους, θέλοντας να μας δώσει ένα μήνυμα πως δε του είμαστε απαραίτητοι, χωρίς γνώση και σεβασμό σε ότι μας περιβάλλει κι όταν, Θεού θέλοντος, όσοι γλυτώσουμε από το αόρατο τέρας κι επιστρέψουμε σ αυτό που θεωρούμε κανονικότητα ας συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε φιλοξενούμενοι κι όχι κυρίαρχοι ενός περιβάλλοντος που μας χαρίστηκε απλόχερα απο “Εναν άγνωστο Θεό” σ ένα καταπληκτικό βιβλίο που έγραψε ο Τζον Στάινμπεκ . Έσωσε η τεχνολογική εξέλιξη της Ανθρωπότητας,τον κόσμο? Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Είναι δεδομένο, πως η τεχνολογική εξέλιξη διευκολύνοντας τον άνθρωπο να επιζήσει ανοίγει πληγές στο περιβάλλον. Ο αέρας, η γη, το νερό, η θάλασσα δέχονται βομβαρδισμούς αποβλήτων με αποτέλεσμα ενός μπούμερανγκ εναντίων μας. Ούτως ή άλλως, η επιστήμη καθορίζει την εξέλιξη μας σε όποια κατεύθυνση. Ας ελπίζουμε πως πανδημία είναι και θα περάσει με όποιο κόστος. Ζούμε μια θλιβερή περιπέτεια, εύχομαι να είναι προσωρινή και ωφέλιμη. ΅Ας σταθούμε με μεγάλη στωικότητα απέναντι στη μέγγενη της πανδημίας που ελπίζω να μη δραπέτευσε από κάποιο εργαστήριο ερευνών, κι επειδή όλοι ανεξέλεγκτα έχουμε γνώμη ας είμαστε φειδωλοί για τα δρώμενα, να σιωπήσουμε κι ας ακούσουμε αυτούς που έχουν την γνώση του αντικειμένου και κινούν τα νήματα της ανθρωπότητας, έστω κι αν δεν μάθουμε ποτέ την αλήθεια. Ας ικετεύσουμε τον παντοδύναμο Πλάστη για το ΈΛΕΟΣ του. Ο κλονισμός των ηθικοπνευματικών αξιών,δημιούργησε ένα απέραντο εσωτερικό κενό στον Άνθρωπο.Τι πιστεύετε πως »έπαιξε» ρόλο σ’ αυτό ? Πιστεύω πως ο κλονισμός επήλθε από τις προσωπικές μας ματαιοδοξίες, ανταγωνισμό και την αγωνία της εξουσίας με οποιοδήποτε αθέμιτο μέσο. Η προσπάθεια αναρρίχησης, χωρίς ηθικά όρια, στοχεύοντας στο χρήμα, την υπερκατανάλωση των ανούσιων αγαθών, συρρικνώνοντας την ανάγκη για εσωτερική πνευματική αναζήτηση αξιών και πληρότητας. Η αγωνία της εξωτερικής βιομηχανοποιημένης ομορφιάς, αδιαφορώντας για την εσωτερική μεταμόρφωση. Όλα τα παραπάνω, ας συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουν καμία αξία. Δεν μπορούν, αν δεν αλλάξουμε, να μας δώσουν το οξυγόνο που χρειαζόμαστε για να καλύψουμε το εσωτερικό μας κενό. Ζούμε σε μια διαρκή απομόνωση.Τι θα μπορούσε κατά την γνώμη σας,να μας ενώσει ? Δε νομίζω πως ζούμε σε διαρκή απομόνωση, τουλάχιστον εξωτερικά. Τη μόνη απομόνωση που αντιλαμβάνομαι είναι η ηλικιακή λόγω της οικογενειακής αποδόμησης και την χαλάρωση των ηθών, που αποδυναμώνει το συναίσθημα της αγαπησιάρικης επαφής και της ευθύνης του συνδετικού κρίκου της παραδοσιακής οικογένειας από την νέα γενιά και δεν πιστεύω πια πως μπορεί ν αλλάξει κάτι. Yποδούλωσε η επιδειξιομανία τον Άνθρωπο ? 

Αυτό που επιδίωκαν νομίζω πως το πέτυχαν, άρα χαίρονται την υποδούλωση τους χωρίς να την αντιλαμβάνονται γιατί είναι παγιδευμένοι στη χαρά της επίδειξης. Τι γεύση έχει η μοναξιά; Την ωραιότερη γεύση όταν υπάρχει εσωτερικό υπόβαθρο. Ακόμη κι όταν δεν είναι δική σου επιλογή αλλά επιβολή άλλων ανακαλύπτεις την υπέροχη γεύση της με χίλιους τρόπους, πράξεις και σκέψεις που ενεργοποιείς ανοίγοντας ένα παράθυρο στον κόσμο. Ευχαριστώ θερμά την Κα Κατερίνα Ντούγκα -Κοτοπούλου. Μαντλίν Κατερίνα Ντούγκα-Κοτοπούλου Ξεχωριστή προσωπικότητα,Εκλεκτή Κυρία των Γραμμάτων και των Τεχνών,με εντυπωσιακή προσφορά στον χώρο του Πολιτισμού μας.Λογοτέχνης,Εικαστικός,μέλος της κριτικής επιτροπής νέων μελών της Ε.Ε.Λ (κι όχι μόνο).Βιογραφικό της σημείωμα,είναι τα εξοφλημένα γραμμάτια της Ζωής της,που την έζησε ελεύθερη κι ασυμβίβαστη,τα ανύπαρκτα περιουσιακά της στοιχεία,που δεν θα βάλουν τα παιδιά της σε μπελάδες.Ισχυρό της στοιχείο,ο αγώνας της για τα κοινωνικά δρώμενα,η Αγάπη της για την πατρίδα της και τους Ανθρώπους.Η βαθιά πίστη της στον Θεό,τον οποίο ευχαριστεί γι αυτό που Είναι. Η διαστροφική της αγάπη για τα βιβλία,την έφεραν αντιμέτωπη,με χιλιάδες βιογραφικά σημειώματα,που ποτέ δεν κατάλαβε,γιατί γράφονται…και που την παραπέμπουν,σε αίτηση ευρέσεως εργασίας.Η βιολογική της ηλικία,δεν νομίζει πως αφορά κανέναν κι η βιοποριστική της ταυτότητα,δε προσθέτει στην Γνώση της τίποτα.Η ταυτότητα της βρίσκεται στα βιβλία που γράφει,καταθέτει κι εκθέτει στην κρίση μας. Αναμφισβήτητα λοιπόν,μια Δυναμική,Αποφασιστική,Αυτεξούσια,Αυτόνομη, προσωπικότητα στον χώρο του Πνεύματος,με καθαρό,καθηλωτικό Λόγο. Έργα της. »Καλοκαιρινή απόδραση» »Ταξίδι χωρίς αποσκευές» »Η συνάντηση των αγγέλων» »Παράλληλη αγωνία» εκδόσεων Σ.Ι Ζαχαρόπουλος.

Μαντλίν