Εκεί που υπάρχει ειρήνη, εκεί υπάρχει και φως!
Ακόμη και τα σκοτάδια σου, γίνονται φωτερά
γιατί, χαρούμενος καθώς είσαι, τολμάς
να τα περπατήσεις.
Κι αν υπάρχει θλίψη ,γύρω σου η ηρεμία
σε προκαλεί να δημιουργήσεις.
Όλα είναι θαρρείς επιχρυσωμένα,
γυαλισμένα και σε προσκαλούν
να τα πλησιάσεις και να τα απολαύσεις .
Κι αν έχεις χορτάσει τη μοναξιά
το φως είναι ο ζωοδότης σου.
Εκεί δημιουργείς ,εκεί ανακαλύπτεις
εκείνον τον χαμένο ,τιμωρημένο εαυτό .
Το φως, σβήνει τον πόνο,
όταν σε καλεί
να σβήσεις τη νύχτα των βαριών συναισθημάτων.
Ως πότε να σφιχταγκαλιάζεσαι με την ανάσα τους,
χωρίς οξυγόνο ,χωρίς αίσθηση του παρόντος.
Όλα είναι φως ,άφησε τις αισθήσεις σου να το απολαύσουν!
Γη κι ουρανός και θάλασσα,
εικόνες ζυμωμένες με θέληση και αγάπη,
ποικιλόχρωμες, χαροποιές ,
που σου παίρνουν τη λεπίδα απ’ το χέρι,
γιατί, έτσι που την άρπαξες στο σκοτάδι του μυαλού σου,
πάλι σκοτάδι θα σου φέρει .
Με το φως και μέσα στο φως, διατρανώνεται η ειρήνη
και τα έργα των ανθρώπων.
Φως είναι ο πολιτισμός, η ιστορία, εσύ
όταν δεν υποκρίνεσαι, όταν δεν υπηρετείς το σκοτάδι,
όταν σε βαραίνει ακόμα και το μισοσκόταδο.
Κι ο χρόνος, κάθε νέος χρόνος, έρχεται μέσα σε φώτα
για να σου δείξει, ότι πρέπει να διακρίνεις
τον μάρτυρα του καλού ,πριν τον σκιάσει
η απανθρωπιά και το συμφέρον.
Κι όπως τ’ αστέρια παίζουνε κρυφά μες στο σκοτάδι ,
μάθε να φέγγεις σαν αυτά, με το απαλό σου χάδι .
Φως είναι και ο έρωτας ,φως είναι η αγάπη
Κι ο Θείος Λόγος είναι φως, που πολεμά τα πάθη .
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Πρωτόβγαλτο φεγγάρι
Πρωτόβγαλτο φεγγάρι, του κόσμου το καμάρι
απόψε που γιορτάζω τον ουρανό ρεμβάζω.
Στη σιγαλιά της νύχτας ,παρέα μου εσύ
Έλα, μαζί να πιούμε αμέθυστο κρασί .
Πρωτόβγαλτο φεγγάρι ,του κόσμου το καμάρι
σ’ εσένα τώρα αφήνω θλίψη και στεναγμούς
ταξίδεψέ τους φως μου, στις γειτονιές του κόσμου
κι απόψε που γιορτάζω πάρε με, τους καημούς !
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Φιλόλογος,συγγραφέας,ποιήτρια,κριτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου