Στον Κυριάκο Χαραλαμπίδη!
Ανέθρεψες τους στίχους σου
κι έγινε η ποίησή σου κύμα,
που σήκωσε στη ράχη -πλοίο-
τους επιβάτες των συλλογών σου !
Και στου καιρού τις θύελλες,
άντεξες και αντέχεις
καθώς, με τέχνη ωφέλιμη,
δένεις την Πηνελόπη ,την Ελένη,
με την τύχη τούτων των γυναικών
του αδήλωτου πόνου ,του σκληρού μαρτυρίου,
ενώνοντας τη μοίρα τους, στη σκέπη του Θεού!
Ανέστησες τη μνήμη,
γιατί αδηφάγοι καιροί ,όλοι οι καιροί
απογυμνώνουν, κατασπαράζουν τον άνθρωπο,
γιατί πάντα ο κύκλος της ζωής
που εμπεριέχει τον φόβο ,την εκδίκηση,
τη φθορά και το θάνατο,
δημιουργεί έναν αγνοούμενο ,ένα χαμένο παιδί
έναν αδικοχαμένο πολεμιστή και μια χαροκαμένη μάνα!
Οι στίχοι σου είναι τα λόγια σου ,
γιοφύρι ,χίλιοι κόσμοι να διαβούν
και τα λόγια σου κραδασμός, που αναταράζει την ψυχή μου!
🌼 🌼
Στον ραψωδό ποιητή
Ο κόσμος τούτος ,ηθελημένα απολίτιστος,
κατάντησε στενός και άτιμος.
Στένεψαν οι διαστάσεις των λέξεων
οι οποίες δεν διαβάζονται ,δεν εκφράζονται
για τούτο και δεν αποτυπώνονται
και πέφτουν ανερμήνευτες στη χοάνη της παγκοσμιοποίησης .
Τι απελπισία! Πόσο να προχωρήσεις στο σκοτάδι ,
πόσο να ψάξεις να τις ανακαλύψεις
και να τις δέσεις σφιχτά με τις δικές σου!
Η ποίησή σου ,το τελευταίο πράσινο φύλλο ,
αντιστέκεται στο φύσημα του αγέρα
κι αυτή η αντίσταση είναι
που της προσδίδει αξία ανεκτίμητη ,
υπόσταση αναλλοίωτη ,στη βάρβαρη εποχή μας.
Κυριάκο Χαραλαμπίδη, με την υπομονή σου
και την εκ βαθέων φωνή σου ,
σπέρνεις και αρδεύεις, ευτυχώς,
το άνυδρο και, για τούτο, γυμνό έδαφος,
όπου θα μεστώσουν οι διαλεχτοί καρποί των κόπων σου.
Αναίτια τρέχουν στη λεωφόρο της ανάπτυξης κι εκείνοι,
που τάχα θα έσωζαν τη χώρα μας και τον πολιτισμό μας !
Εμείς ,όσοι τυχεροί ,εμπνεόμενοι από την « άλω»
της επιμονής σου , ακολουθούμε !
🌼 🌼
Τ’ αχνάρια σου
Των βαθυστόχαστων αχνάρια, άσβηστα στους αιώνες
πώς προβαίνουν στο διάβα σου ,σα να σε ψάχνουν!
Είναι τότε, που εγκαταλείπεις τις συνήθειες, τις μακρόχρονες,
που είναι από μόνες τους κακές ,γι’ αυτό συχνά προδοτικές
τότε, που, σε συμβούλιο εποπτικό ,ο νους κερδίζει την καρδιά,
ανομολόγητη αίσθηση ευγενικού αισθήματος!
Υπέρτατος σκοπός και θείος του εμπνευσμένου ποιητή,
πολίτη ευυπόληπτου ,νομοταγή ,η ποίηση
ως εύρημα ανεκτίμητο ,πολύτιμο ,μεγάλο.
Αυτά τ ’αχνάρια ,απόδειξη αυθεντική ,
εξαιρετικά ασυνήθιστης επιμονής, ,ακολουθείς εσύ,
που είδες και σεβάστηκες την μακρινή πορεία!
Ποιητικό αφιέρωμα στον ποιητή Κυριάκο Χαραλαμπίδη, ο οποίος, μέσω της ποίησης, μας οδηγεί στο φως!
Από το βιβλίο «ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ»
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Φιλόλογος,συγγραφέας-ποιήτρια,κριτικός
Αλεξανδρούπολη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου