ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΗΤΤΑ "ΕΙΘΕ!"

Κι έτσι όπως κρέμονται,
τα σύννεφα,
σα μολυβιές τριχιές
απ' τ' ουρανού,
το στόμα το σκισμένο,
μοιάζουν μ' ολόφορτους ασκούς,
π' αδειάζουνε,
το γοερό τους "κλάμα",
πάνω στης πλάσης,
τα "δεσμά" και τ' ανομήματα...
Είθε!
Να γίνει η "καταιγίδα" νάμα!
Βροντές και "ιαχές" αποκαθήλωσης...
Κι ένα "στώμεν καλώς"
σαν ποτάμι εξιλέωσης,
σα χείμαρρος εξαγνισμού,
να παρασύρει,
την κάλπικη "εικόνα" του κόσμου,
στης θάλασσας τα σπλάχνα,
Να βυθιστεί, να "ξεπλυθεί"
κι αληθινός ν' "αναδυθεί"!
Για να 'ρθει ανασασμός ψυχής,
"ανοίξαι οφθαλμούς τυφλών,
εξαγαγείν εκ δεσμών δεδεμένους"*
Έίθε!

* Ησ. 42 κεφ.

0712/2020
Κατερίνα Πήττα


Η φωτογραφία είναι από το https://gr.pinterest.com/