Το φεγγάρι φώτιζε τα πρόσωπά τους. Άρχισε να της μιλάει, κοιτάζοντάς την.
«Ξέρεις κάτι, σου ταιριάζει να γραφτείς στη λέσχη μας».
«Στην λέσχη σας; Ενδιαφέρουσα πρόταση ομολογουμένως, και πώς τη λένε την λέσχη;»
«Η Συντροφιά της Μελαγχολίας»
«Περίεργο όνομα, ποιητικό θα ‘λεγα. Και ποιοι ανήκουν εκεί, εκτός από σένα;»
«Όλοι όσοι θέλουν να ζήσουν με πάθος και ακολουθούν τους πόθους τους. Δεν δειλιάζουν μπροστά στα εμπόδια, και ακούν τη φωνή της καρδιάς, αδιαφορώντας για τα “πρέπει” και τις διαθέσεις του όχλου. Το χρυσάφι της ζωής είναι αυτό που ψάχνουν να βρουν. Και την περιπλάνηση, τη συνδυάζουν με τις υψηλές διαδρομές του πνεύματος».
«Και γιατί μελαγχολούν και εσύ μαζί τους; Περιμένω την απάντησή σου».
«Γιατί, κατά βάθος, γνωρίζουν ότι όλα “πεθαίνουν”: τα πάθη, οι μεγάλες αγάπες, οι πνευματικές αναζητήσεις, οι ιδέες. Στο τέλος νικά η μελαγχολία. Μοιάζουν όλα με το άνθος που γεννιέται κι ύστερα από λίγο, μαραίνεται για πάντα, χάνει την ομορφιά του, τη δροσιά του, το χρώμα του. Η λήθη είναι το τέλος».
«Αποδέχομαι την πρόταση, θα γίνω μέλος της λέσχης. Όμως θα ζητήσω να προστεθεί και μια βαθμίδα στη μελαγχολία. Είναι ο όρος της εγγραφής μου, ο μοναδικός όρος».
«Δεν δεχόμαστε όρους, αλλά ας τον ακούσω, μπορεί να τον εξετάσουμε».
«Η ουσία για μένα, είναι η ευτυχισμένη μελαγχολία, έτσι θεμελιώνεις την εναπομείνασα ομορφιά, φωτίζεις την σκέψη και τον πόνο σου. Είναι βασικό κίνητρο δημιουργίας και όχι λογοπαίγνιο για τις πνευματοφόρες λέσχες και τις λογοτεχνικές συντροφιές».
«Προτείνεις την αλλαγή ονόματος, λοιπόν, ή για να το πω ορθότερα : προσθήκη της μετοχής “ευτυχισμένη”, στον βασικό τίτλο της λέσχης. Πολύ ωραία πρότασή σου. Χρειάζεται να την δούμε και μπορεί να την υιοθετήσουμε».
Σταμάτησε να μιλά και την κοίταξε, χαμογελώντας. Ύστερα την πλησίασε, άγγιξε τρυφερά τα χέρια της και τη φίλησε.
Η φωτογραφία είναι από https://www.pikist.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου