Logan Zillmer photography
Μιλώ για εμάς!
Είμαστε κρυμμένοι στα απομεινάρια της θλίψης,που γεννά η ασθένεια,
παραδομένοι σχεδόν στα "απαγορεύεται",
χάριν της υγείας, και περιμένουμε στις όχθες της ελπίδας, να αρδεύσουμε την φρυγμένη,από την απαντοχή, ψυχή μας.
Όμως,φοβάμαι πως θα είναι μακρύς ο καιρός του εγκλεισμού
που,σαν ελευθερωθούμε,
με τις ρωγμές της μοναξιάς στο βλέμμα,θα βλέπουμε και δεν θα βλέπουμε εκείνους, τους παλιούς γνώριμους,που άλλοτε τους απευθύναμε έναν γλυκύτατο χαιρετισμό.
Εμείς,οι "κρυμμένοι" του 2020,
πνιγμένοι στην ομίχλη των καιρών,
δεν θα πλησιάζουμε καν,στη χαραμάδα επικοινωνίας, που μας αφήνουν,από τον φόβο των εκατοντάδων νεκρών.
Θα συνεχίσουμε να κρυβόμαστε,
όσο οι δρόμοι θα μένουν έρημοι από τροχοφόρα , όσο θα λείπει από την ράχη τους ο συρφετός των παπουτσιών,
όσο τα πάρκα θα ερημώνουν από παιδιά και στις πλατείες θα συναθροίζονται μονάχα τα πουλιά.
Εμείς οι "κρυμμένοι" του 2020,
θα βρούμε τον βηματισμό μας,
μόνο αν φροντίζουμε να μην τον χάνουμε.
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου