Χριστούγεννα και πρόσφυγες (Σκίτσο του Γιάννη Αντωνόπουλου. ) πηγή
Ρηχή η μνήμη
μα η θάλασσα βαθιά.
Λύκοι οι άνθρωποι Αϊλάν
και βέβηλες οι μέρες.
Κι εσύ πεσμένος μπρούμυτα,
ακόμη με στοιχειώνεις.
Κοχύλια πια σου σμίλεψε
στα μάτια σου το κύμα.
Οι κόρες τους ορθάνοιχτες,
σμαράγδια παγωμένα.
Πες μου κρυώνεις τώρα εκεί;
Πες μου,
πεινάς; διψάς; φοβάσαι;
Φτερούγισε τα χέρια σου
στ’ αστέρια να στεγνώσουν.
Στο αρμυρό κρεβάτι σου
κρινάκια να ανθίσουν.
Χριστούγεννα είναι Αϊλάν
μα πέρασες στη λήθη.
Παιδί αντίπαλου θεού
σε σκέπασε η άμμος.
Συγχώρα με που σε ξυπνώ,
κοιμήσου άγγελέ μου.
Με όνειρα γαρύφαλλα
χτίσε απαρχής τον κόσμο.
Με της Αγάπης τα υλικά
ξαναθεμέλιωσε τον.
Να ’χει μια φάτνη να χωρά,
παιδιά ξεριζωμένα.
Βαρβάρα Χριστιά
(Για τον μικρό πρόσφυγα Αϊλάν, που πνίγηκε στο Αιγαίο)
Συλλογή Ασυμφωνία Τύπου Ξι, Εκδόσεις Πικραμένος 2019
💢 💢 💢 💢
ii. Φως
Παραμονή Χριστούγεννα
κι η πόλη απαστράπτουσα
βουίζει
βεβηλωμένη από ανόητα βήματα.
Κάποια κρυστάλλινη παλάμη
επαιτεί καρτερικά λίγη αγάπη.
Απλώνω άδειο το μάλλινο χέρι μου.
Ένας λευκός σπινθήρας ξεπηδάει στο άγγιγμα.
«Θα ’ναι το φως των Χριστουγέννων»
συλλογίστηκα.
Κι άκουσα κάπου απόμακρα
ένα μωρό να κλαίει.
Βαρβάρα Χριστιά
Συλλογή Ασυμφωνία Τύπου Ξι, Εκδόσεις Πικραμένος 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου