ΣΠΥΡΟΣ ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ

Ο Σπύρος Ζαχαράτος γεννήθηκε το 1951 στην Κεφαλληνία. Αποφοίτησε από το λύκειο Κοργιαλένειο, Αργοστολίου. Από το 1973 ζει στην Αθήνα. Παρασκευαστής φαρμάκων στον «Ηράκλειτο» του Κώστα Μανωλκίδη. Για βιοπορισμό σταδιοδρόμησε στα πετρελαιοειδή. Έχει βραβευθεί σε ποιητικούς διαγωνισμούς και ιδιαίτερα σε διαγωνισμούς στίχου για τραγούδι.

Έχει επαινεθεί από διαλεκτούς κριτικούς και άλλους λογοτέχνες. Θήτευσε δίπλα σε λόγιους. Έχει συνεργασθεί με σημαντικούς συνθέτες και τραγουδιστές. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών( ΕΕΛ)  της Εταιρείας  Λογοτεχνών  Ν/Δ Ελλάδος  και της Ένωσης Μουσικών Στιχουργών Ελλάδος ( ΕΜΣΕ). 

Στην Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη Αργοστολίου, μέσα δεκαετίας του ’60 ανακαλύπτει τους Αγίους της Ποίησης. Διαλεχτοί φιλόλογοι του δίνουν τα κλειδιά για κόσμους μαγικούς. Έτσι, από τότε, συνεχίζεται η περιπέτεια της γραφής, το ταξίδι του στου χρόνου τ’ ορυχείο, στων λεξικών τα σώματα.

Είναι μέλος και στο φιλολογικό σύλλογο «Παρνασσός».

Εργογραφία 

Ποίηση
Σταλαγμίτες (1987), Αίνος
Καταφύγιο (1991), Αίνος
Ανασκαφές (1997), Αίνος
Φύλακας φυλαχτών (2015), Οδός Πανός
Ερήμην, ερημία (2017), Οδός Πανός
Στη φλούδα της καρδιάς (2019), Οδός Πανός

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2020) Γράμματα της ποίησης, Ατέχνως
(2020) Σκληρός Απρίλης, του 2020 μ.Χ., Ατέχνως

Έχει συμμετοχές σε ανθολογίες,ημερολόγια, εγκυκλοπαίδειες και συνεργασίες σε περιοδικά.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Ο αγώνας της ζωής

ΣΠΥΡΟΣ ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ, Φύλακας Φυλακτών, εκδόσεις οδός Πανός, σελ. 42

Στη συλλογή «Φύλακας Φυλακτών» ο ποιητής περπατά σε μονοπάτια «γεμάτης» μοναξιάς, που συναντά πλούσιες συλλογικότητες με ιστορικότητα και κοινωνικό βάθος Στίχος λιτός, συμπυκνωμένος με προσεκτικά επιλεγμένη λέξη. Στο πλαίσιο της δικής του ποιητικής προοπτικής –που δεν είναι ακριβώς μια εύκολη συνθετική στάση– όπου ο ατομικός πόνος και θλίψη ακουμπά και αγκαλιάζει ένα βαθύτερο κοινωνικό πόνο και προβληματισμό, η σφιχτοδεμένη δομή στίχου με πυκνότητα νοημάτων είναι αναγκαία. Κι αυτή την ανάγκη ο ποιητής την καλύπτει με πληρότητα και εξαίρετη καλλιτεχνικότητα.

Άνθρωπος μόνος ψάχνει τον εαυτό του / μα που να ενωθεί για να ελπίσει; / Στο άγριο μέλλον; / Ας τον αποχαιρετίσουμε / και ας τον αφήσουμε στην καταιγίδα του… (Από το ποίημα «Άνθρωποι Μόνοι»). 

Με το αίμα θα προχωράει η ζωή / με αίμα γράφεται η ιστορία» / Καληνύχτα Τσε / Άρη Βελουχιώτη / Καληνύχτα Λένιν (Από το ποίημα «Το τελευταίο Σύνθημα»)

Ο Σπύρος Ζαχαράτος ατενίζει τον αγώνα και την ομορφιά της ζωής χωρίς ψευδαισθήσεις και χωρίς έπαρση, χωρίς ακόμη να παραβλέπει την αιχμή της τραγικότητας. Πιστεύει όμως στην αξία τους και θεωρεί σημαντικό να μην παύσουμε ποτέ να τον αποδεχόμαστε και να την αναζητούμε, παρόλες τις παγίδες της πικρίας. Κι ακριβώς αυτό απαιτεί τόλμη. Η αισθητική διάσταση συναντά την επιμένουσα αρετή. Οι ηττημένοι δεν παύουν ποτέ να νικούν με τα άσματα της ποίησης και την ανωτερότητα της αυτοθυσίας! (Κι ας μείνουμε εμείς γυμνοί και διψασμένοι).

Το ποιητικό του προχώρημα κι ανέβασμα είναι σεμνό, ενώ η αίσθηση του μοναχικού δεν του στερεί τη δυνατότητα για πλούσιους νοερούς διαλόγους με εξέχοντες δημιουργούς, με ιστορικές προσωπικότητες, με σύμβολα πατρίδας, αγώνων, αγάπης, αιγαιοπελαγίτικης ατμόσφαιρας και μιας «Ελλάδας που δεν πενθεί στην αντηλιά».

Παρόλη τη συνειδητοποίηση των τραγικών αδιεξόδων που έχει η ποιητική οδός (οι αυθεντικοί ποιητές / ή τρελαίνονται / ή αυτοκτονούν / είναι η γης τόσο μικρή που δεν τους χωράει...!!!), που σωστά μάλιστα παραλληλίζεται με την τραχειά οδό της επανάστασης (ποίημα «Οι αυθεντικοί ποιητές»). 

Ο Σ.Ζ. δίνει μεγάλα περιθώρια στην κατάφαση της ζωής και με λεπτότητα και ξεχωριστή ευαισθησία παραπέμπει στο μεγαλείο της Καζαντζάκειας τραγικής σκέψης: «Τίποτε πιο δυνατό / απ’ αυτούς που διεκδικούν το ακατόρθωτο». Έτσι η νότα της αισιοδοξίας τελικά (μ’ ένα βαθύτερο μήνυμα της επιμονής στην έμπνευση απ’ ό,τι αποτελεί «Αυγή» μέσα στη ζωή) δεν απουσιάζει από τους καλοδουλεμένους εξαίρετους στίχους του:

«Υπάρχουν δρόμοι / που δεν έχουμε σκεφτεί / υπάρχουν λύσεις / που δεν έχουμε ακόμη περπατήσει».

Κι αυτή ακριβώς αποτελεί τη σημαντική ποιητική του υπέρβαση και νίκη!

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ( πηγή )

http://www.eel.org.gr/

https://ekdoseis-atexnos.gr/

ΒΙΒΛΙΑ 

Σταλαγμίτες - 1987 

Σπύρος Ζαχαράτος - Σταλαγμίτες

Εκδόσεις - Αίνος

Έτος  έκδοσης - Αθήνα, 1987

Ο Σπύρος Ζαχαράτος με τους “Σταλαγμίτες” μας γνωρίζει μια ποίηση δυναμική, λυρική, εξομολογητική. Είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις.

Ακόμη ενδιαφέροντες με ήθος κι ευαισθησία είναι οι πρώτοι μελοποιημένοι στίχοι του.

Τάκης Αντωνίου

Καταφύγιο - 1991

Σπύρος Ζαχαράτος - Καταφύγιο
Εκδόσεις - Αίνος
Έτος  έκδοσης  - Αθήνα, 1991

Καταφύγιο μου·

Η ποίηση
Ο έρωτας
Το Ιόνιο
Τα μάτια των παιδιών
Και οι καρδιές των ταπεινών.
Εκεί δε με φοβίζει
Ούτε η όξινη βροχή
Ούτε τα μύρια βέλη.

Ποίηση, Αίνος, 1991, 46 σελ.

Ανασκαφές - 1997

Σπύρος Ζαχαράτος - Ανασκαφές
Εκδόσεις - Αίνος
Έτος έκδοσης - Αθήνα, 1997

Όσοι γύρεψαν την αιτία
Γιατί τα πράγματα δεν ήρθανε αλλιώς
Έχουν στη μοναξιά θητεία
Όπως μου έλεγ’ ένας δάσκαλος παλιός.

Αυτοί που βάλαν την καρδιά τους στο σημάδι
Για να μπορούμε να κοιτάμε ουρανό
Αυτοί θα βγουν απ’ τα υπόγεια ένα βράδυ
Να μας βουλιάξουν σ’ ένα απέραντο κενό.

Όσοι γύρεψαν την αιτία
Γιατί μας παίζουνε στα ζάρια δυνατοί
Έχουν στη μοναξιά θητεία
Κι όλοι πεθάναν μ’ ένα δίκοπο γιατί;

Ποίηση, Αίνος, 1997, 46 σ

Φύλακας φυλαχτών  - 2015

Σπύρος Ζαχαράτος - Φύλακας φυλαχτών
Εκδόσεις - Οδός Πανός
Ετος έκδοσης - Αθήνα, 2015
Αριθμός σελίδων - 48
Διαστάσεις - 21x14

ISBN-  978-960-477-182-0

"Ο Σπύρος Ζαχαράτος αγαπάει με τέτοιο τρόπο το λόγο, το στίχο - που τον περιέχει, ώστε βλέποντας το φως της κάθε μέρας πλέκει την τέχνη του με ιερή λατρεία. Χαίρεται την ομορφιά και την καταγράφει. Λυπάται για την οποιαδήποτε καταστροφή και κεντά στην νύχτα τη ζωή, τη νίκη της αρρώστιας.

Του εύχομαι ο δρόμος του να γεμίζει άνθη και μουσικές. Απόκοσμες." (Γ. Χρονάς, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Το τρίπτυχο

Η ηλικία της θάλασσας

Η αναπνοή της παπαρούνας

Το πτυχίο της σιωπής

Τις Κυριακές των γιασεμιών

Το τελευταίο σύνθημα

Οι διψασμένοι καπετάνιοι

Γυναίκες

Ο βράχος με τ' αγάλματα

Χωρίς καπετάνιο

Έρωτος λεπτομέρειες

Δυο άλογα

Θα γίνω προκυμαία

Ανάλωσα τη ζωή μου

Στις αποχρώσεις του φωτός

Η γυναίκα-θάλασσα

Καμπανούλα γιορτής

Το κρυφό σχολειό της Ίασης

Άφησε να ρθω πάλι κοντά σου

Γυρολόγος της ζωής

Τα μετά ονείρου χρόνια

Οι αυθεντικές ποιητές

Άνθρωπος μόνος

Απτόητος των ημερών

Το ξόδι του Γεννήτορα

Στις παρυφές της ιστορίας

Αύριο περνάμε απέναντι

Πολύτιμη αθανασία

Ο τοίχος

Για έναν άλλο Ιορδάνη

Δρόμος ο πόνος των ανθρώπων

Η κατοικία μου και ο δρόμος

Τα αυριανά όνειρα

Το τελευταίο

Στο άγαλμα του Κόλια

Λόγια του Ελύτη

Ερήμην, ερημία - 2017

Σκουριά και δάκρυα

Σπύρος Ζαχαράτος -Ερήμην, ερημία  Σκουριά και δάκρυα

Εκδότης -  ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ

Χρονολογία Έκδοσης Ιούλιος 2017

Αριθμός σελίδων - 48

Διαστάσεις  - 21x14

ISBN - 13 9789604772810

Με συγκινήσατε που κρατάτε ακόμα, αυτό το μικρό σχόλιο του ’84 για τα ποιήματά σας. Το μοτίβο δεν έχει αλλάξει και πολύ στα χρόνια, που πέρασαν από τότε.

Ένας λόγος άλλοτε λυγμικός, άλλοτε ηδυσμένος αλλά πάντοτε πλήρης συναισθήματος. Η συγκίνηση τρυπώνει παντού, τόσο στα έμμετρα και ομοιοκατάληκτα όσο και στα άλλα τα πιο ελεύθερα.

Ουσιαστικά δηλαδή η στάση σας, το ήθος σας ως προς την ποίηση δεν διαφέρει. Υπάρχει ένας εσωτερικός λυρισμός και μια αισθαντικότητα που δίνει τον τόνο σε όλα. Και αυτή είναι που γειώνει και ενανθρωπίζει.

Διδαχθήκατε από τον Γκάτσο και τον Ελύτη, αλλά εσείς το όνειρο το θέλετε περισσότερο της αφής. – Αλέξης Ζήρας

Αν μου στερούσες το νερό

θα ικέτευα το σύγνεφο.

Αν μου έβγαζες τα μάτια

θα έβλεπα με την ψυχή.

Αν τέλειωνε το μελάνι

θα έγραφα με το αίμα μου.

Αν έλιωναν τα φτερά μου

θα δανειζόμουν του αετού.

Αν μου στερούσες·

την Ποίηση

δε θα είχα οξυγόνο·

για να ζήσω.(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Διόνυσε

Ξανά απ' την αρχή

Κυριακή στον Αίνο

Όρθιοι και μόνοι

Τα μαύρα ρούχα μου φορώ

Ξέρασ' η γη τα σπλάχνα της

Παραμύθια ζωής

Πίνοντας φως

Αναπνέω Μεσολόγγι

Είχαμε χρώματα

Παλιάς κοπής όνειρα

Αγιογράφε της στιγμής

Το σχήμα της σιωπής

Στην ψύχα της ψυχής

Στην άλλη όχθη

Καταθέτω ψευδαισθήσεις

Ω! λίγα της ζωής τα πολύτιμα

Στο εικονοστάσι της αρετής

Η απελπισία του ποιητή

Άλφα μου γίνε τ' ωμέγα

Η τέχνη είναι καταλύτης

Κλειδούχος άγγελος

Τ' άστρα μιλούν

Η πεμπτουσία του φωτός

Ο μόνος τρόπος

Λιαντίνης ή το εκκρεμές

Φέτες ψωμιού

Το μέλλον ψιθυρίζει

Στην επικράτεια της αρμονίας

Όσοι ψηλαφούν

Κήρυκες της νοσταλγίας

Αυτοί οι νεκροί

Στον αιώνα

Μετά το μαραθώνιο

Το μονοπάτι

Ο άλλος τρόπος

Τεκμήριο

Ταξιδεύω αναζητώντας

Η ακριβή περγαμηνή

Η λίμνη ουτοπία

Της ποίησης ο βολβός

Μειδίαμα της πέτρας

Της Παναγιάς τα τάματα

Οι ποιητές π' αγάπησα

Επιμύθιο

Στη φλούδα της καρδιάς - 2019

Στο σώμα της πολιτείας

Σπύρος Ζαχαράτος -Στη φλούδα της καρδιάς  Στο σώμα της πολιτείας
Εκδότης - ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ
Χρονολογία Έκδοσης Ιούλιος - 2019
Αριθμός σελίδων - 48
Διαστάσεις - 21x14
ISBN - 13 9789604773770

Παρουσίαση

"...μόνο σκόνη παγωνιά, παγωνιά και υγρασία
και μας πνίγουν τα δεκάξι τα πατώματα..."
Λουκιανός Κηλαηδόνης - Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Το τραγούδι αυτό ήταν αφορμή να γνωρίσω τον στιχουργό του.

Αγαπητέ μου Σπύρο Ζαχαράτε,
Εγώ δεν μπορώ να μιλήσω για τα έργα σου, νομίζω όμως ότι μπορώ να μοιραστώ μαζί σου ό, τι εισέπραξα διαβάζοντάς τα.
Το "Στη φλούδα της καρδιάς" παρέα με όλα τα άλλα που μου χάρισες είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη έργα μίας αυτόνομης γραφής. Έχουν ένα ύφος ιδιαίτερο, μία περιεκτικότητα στη γραφή και λέξεις δυνατές που σε ταξιδεύουν.
Όσο οι λέξεις διαβάζονται εσωτερικά μεγαλώνουν και επιλέγεις να σταματάς να τις ξαναδιαβάσεις για να δεις αυτό το επιπλέον που σου έχει ξεφύγει. Τα νοήματα ορίζουν πλούσιες διαδρομές και ζητούν τη συμμετοχή τη δική σου για να τις περπατήσεις. Οι δρόμοι που τραβάς διαφέρουν στο πρώτο και στο δεύτερο διάβασμα γιατί οι λέξεις διαβάζονται και ερμηνεύονται διαφορετικά. Φτιάχνεις κάθε φορά ένα δικό σου δρόμο, αφού τα ίδια λόγια μπορεί να σου γεννούν άλλες διαδρομές. Αυτό δίνει μία ελευθερία στην πορεία σου. Το ποίημα το κάνεις δικό σου κι εκεί ξεκινά η γοητεία του. Οι σελίδες κυλούν αργά, η διαδρομή γίνεται ευχάριστη και νιώθεις να αντλείς πράγματα που σε μεγαλώνουν.
Φίλε μου Σπύρο, εσύ προτείνεις ένα δρόμο κι εγώ νιώθω να κάνω το δικό μου ταξίδι. Δεν είμαι σίγουρος αν πηγαίνω εκεί που πας αλλά σίγουρα πηγαίνω εκεί που με πας κι αυτό έχει απεριόριστη ομορφιά. Να ανακαλύπτεις πού θέλεις να πας τραβώντας το δικό σου δρόμο μέσα από αυτά που σου έχουν χαριστεί. Αυτή είναι η δύναμη του δημιουργού!!!
Τιμή μου που σε γνώρισα. Να είσαι καλά να συνεχίσεις να προσφέρεις... (Δημήτρης Λούσιος-Παπαντωνίου, Συγγραφέας - Μουσικός παραγωγός)

Περιεχόμενα

Της δεκαετίας του '50
Ένα χαρμάνι αργυρό
Αερικό Μονεμβασιάς
Άμυνα στην επέλαση
Το κίτρινο φύλλο
Γη των μυστηρίων
Επάγγελμα Άνθρωπος
Θα υψωθούμε μελετώντας
Υποθήκες
Τα τιμαλφή μου
Αιχμαλωτίζω στιγμές
Απούσα
Παραμένεις νέα
Στεφανωμένος
Στον τροπικό
Ακροκέραμα
Όχημα διαφυγής
Γράφε
Μέρα βαγιών
Για να φανεί το ανείδωτο
Γλώσσα αιώνια
Κάκτος της ολιγάρκειας
Αν έρθει ο άγγελος
Στα γονικά μας
Να μιλάς
Μέσα στο άνθος
Να νικάς τα σκοτάδια
Η στιγμή σου
Το χέρι του φόβου
Αρχιπέλαγος δακρύων
Ενδελέχεια της αρχής
Άχρονο σύμπαν
Στα λευκά χαρτιά
Στου φεγγαριού το γείσο
Καιρός ου φόβου
Επιμύθιο της γραφής

πηγές 

https://deyteros.com/ ,  https://www.politeianet.gr/ ,  https://biblionet.gr/

ΠΟΙΗΜΑΤΑ  

Σπύρος Ζαχαράτος: Ελεγείο σε τέσσαρες πράξεις – Μνήμη Μάνου Ελευθερίου

Ελεγείο
σε τέσσαρες πράξεις
Βότσαλα Συριανής ακτής
Μνήμη Μάνου Ελευθερίου

Μου ’λεγες θα γελάσουμε
μια Κυριακή Κυρίου
μα ’γώ ξανατραγούδησα
Μάνο Ελευθερίου.

Ποιητής,
Στιχουργός
Πεζογράφος
Δημιουργός ανεξίτηλων αξιών
Συλλέκτης στιγμών
Φιλικός Δάσκαλος

Ι
ΕΣΥ ΤΑ ΛΕΣ

Εσύ τα λες με τρεις στροφές
όνειρα και καταστροφές
σε μάθανε την τέχνη τη μεγάλη
κάτι αθάνατοι πικροί δασκάλοι.

Με της συγκίνησης τα σκήπτρα
της ομορφιάς χτυπάς τη μήτρα
κι ανθίζουν της ελπίδας μας οι στίχοι
εκεί που μοναχοί δεν έχουν τύχη.

Στου κόσμου τις ανηφοριές
βλέπεις την πίκρα δέκα οργιές
ψυχή μου της ψυχής τα γιατροσόφια
τα κάνεις με τα λόγια σου τ’ ατόφια.
1980
Για τον Άγιο Φεβρουάριο

ΙΙ
ΤΑ ΚΕΙΜΗΛΙΑ

Ιούλη μίλαγες στο χάρο
στης Κυριακής το λυκαυγές
άναψε το στερνό τσιγάρο
Αρχάγγελέ μου να σε πάρω
απ’ την κρυψώνα ξαναβγές.

Άφησες πίσω σου κειμήλια
και άφθονα διαμαντικά
τ’ άστρα θα γίνουνε καντήλια
κι εμείς με ματωμένα χείλια
σε χαιρετάμε βιαστικά.

Ο δρόμος έγινε ανθώνας
κυκλάμινα και κατιφές
όταν θα μπαίνει ο χειμώνας
θα σ’ αγαπάμε κατά μόνας
κι εσύ θ’ αγγίζεις κορυφές.

22-VII-18

ΙΙΙ
ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Τα μεγάλα τραγούδια έχουν ρίζες βαθιά
μας πληγώνουν το στήθος, είναι μαύρα σπαθιά
τα μεγάλα τραγούδια είναι φλέβες θαρρείς
όπου γίναν ποτάμια, θα τις κόψαν νωρίς.

Ζήσαμε χρόνια εντός ορίου
και χάσαμε τις Κυριακές
το ’λεγες Μάνο Ελευθερίου
και γέμισες λαβωματιές.

Τα μεγάλα τραγούδια μας γεμίσαν ουλές
μας θυμίζουνε αίμα και αρρώστιες πολλές
τα μεγάλα τραγούδια είναι κάτι φωλιές
στις παλιές τις μαρκίζες, στις καυτές αντηλιές.

23-VII-18

IV
ΜΕΣΑ ΓΚΡΙΖΟ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ

Εσύ στου χρόνου τα πλοκάμια
μ’ Άγιους να μαλώνεις τα θεριά
και ψιθυρίζεις στα ποτάμια
όσοι φοβήθηκαν τη λάμια
ποτές τους δε θα δούνε ξαστεριά.

Μέσα στο γκρίζο του καιρού, μέσα στο θειάφι,
θα ζωγραφίζεις με τις λέξεις Πασχαλιές
άφησες πίσω της συγκίνησης χρυσάφι
κι ιερουργάνε κάτι Μάνες-Παναγιές.
Δε γίνεται να μοιάσουμε στην πέτρα
μία ζωή, αυλή, στα δύο μέτρα.

Απ’ των ματιών σου την αλμύρα
ενθύμια μοιράζεις μιας ζωής
όσοι δεν είχαν χαρακτήρα
είπες· κερδίσαν την πορφύρα
μα σκότωσαν το άστρο της Αυγής.

24-VII-18

https://atexnos.gr/

 ➖ ☀ ➖ ☀ ➖ ☀ ➖

Απούσα

Λείπεις απόψε·
που θα σηκώσω το βλέμμα μου
να δω την αλήθεια!

Έσπασα το στρείδι,
μύρισα το άνθος,
ρώτησα τη βροχή.

Παντού απούσα!

Ήπια το κύμα,
μίλησα στον άνεμο,
έλυσα το γρίφο.

Παντού σιωπή…

Λείπεις κι απόψε·
που να σε χαρίσω δάκρυ μου
ψυχή διψασμένη!

Σπύρος Ζαχαράτος από την ποιητική συλλογή «Στη φλούδα της καρδιάς» Στο σώμα της πολιτείας Εκδόσεις Οδός Πανός

https://www.ithaque.gr/

 ➖ ☀ ➖ ☀ ➖ ☀ ➖

ΤΑ ΤΙΜΑΛΦΗ ΜΟΥ

Λιγόστεψαν τα χρόνια μου
και τι πειράζει;
Θ'αλλάξει χρώμα η θάλασσα
και το φεγγάρι ρότα;
Ο ήλιος θα πάψει
να μας χαρίζει
θερμότητα και φως;
Θα συνεχίσω να ζω
με τις εκρήξεις της εφηβείας
και της νεότητας τις αποσκευές
Μες στην απέραντη θάλασσα
θα μιλώ με τις σειρήνες,
θα συλλέγω τεκμήρια αθωότητας
για το μεγάλο δικαστή...
Το Χρόνο!
Κι όταν έρθουν τα νέα
απ' τους μνηστήρες,
θα τα καλοδεχτώ.
Εκεί που τελειώνει ο ουρανός
και ζευγαρώνει με τη θάλασσα
του Πλάστη η δικαιοσύνη!
Εκεί θ'αφήσω
ταπεινά  •
τα τιμαλφή μου...

https://ennepe-moussa.gr/

 ➖ ☀ ➖ ☀ ➖ ☀ ➖

ΝΑ ΝΙΚΑΣ ΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ

Στον αδελφό μου Νικόλα

Καλύτερα να καίγεσαι
παρά να ξεθωριάζεις.
Να νικάς τα σκοτάδια,
να μετράς τα σημάδια
Άνεμος σκόρπισε τα όνειρά σου;
Ανεξίτηλα
θα μείνουν στις καρδιές!
Θεράποντας της άνοιξης
θήτευσες
στην ανάγκη της χαραυγής.
Δεν άνοιξες δρόμους,
δεν έκοψες κάγκελα,
θρυμμάτισες
την αλεξίσφαιρη ερημιά!
Φύλακας
οστών και σπαθιών
των προγόνων...
Λίγα είναι;

https://ennepe-moussa.gr/

 ➖ ☀ ➖ ☀ ➖ ☀ ➖

ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ ΔΑΚΡΥΩΝ

Ίχνη πένθους...
Ψάχνω ερμηνείες,
Ιόνιο εικονοστάσι,
την υπομονή ταΐζω
στεναγμούς.

Αθωότητα αναζητώ,
μονοπάτι συγκίνησης
επισκέπτης μετρίων,
τ'όνειρο χάνω.

Εντός μου
αρχιπέλαγος δακρύων,
ανεπίδοτες επιστολές,
τρικυμίες ανείπωτες.
Αποδημίες!

Ονειρεύομαι θαλερούς λειμώνες
στο σώμα της Άνοιξης!

https://ennepe-moussa.gr/

 ➖ ☀ ➖ ☀ ➖ ☀ ➖

Καιρός του φόβου

Καιρός του φόβου·
των διλημμάτων – των ελλειμάτων
της κατηφόρας,
καιρός δακρύων – ανθρώπων κρύων
άγριας μπόρας.
Καιρός διαβόλων·
καιρός ακρίδων – νεκρών ελπίδων
του σχοινοβάτη,
μικρών ανθρώπων – και άδειων τόπων
που βγάζει μάτι.
Καιρός του γκρίζου·
των τυμβωρύχων – των σκάρτων ήχων
σάπιας σανίδας,
καιρός της γέννας – άθλιας πένας
νεκρός κι ο Μίδας.
Καιρός του φόβου·
των μνημονίων – γυμνών κρανίων
καιρός του μπόγια,
αρχαίου φθόνου – του δολοφόνου
μες στα υπόγεια.
Καιρός του γκρίζου·
πολλών αγροίκων – ύποπτων οίκων
και της αράχνης,
πρόστυχε γιάπη – για ποιά αγάπη
είπες πως ψάχνεις;
Καιρός διαβόλων·
πλασμάτων δήθεν – έρχοντ΄ εκείθεν
να μας αλώσουν,
δε θέλω άλλους – μικρούς μεγάλους
για να μας σώσουν.
Καιρός του φόβου·
καιρός κιβδήλων – κάλπικων φίλων
και του προδότη,
άγριο μένος – ψάχνει το γένος
έναν ιππότη…

Σπύρος Ζαχαράτος Εργάτης των λέξεων…

https://e-musa.gr/

 ➖ ☀ ➖ ☀ ➖ ☀ ➖

Ανεπίδοτη επιστολή

Δέκα χρόνια απουσίας

Μνήμη Μάκη Αποστολάτου.

Μάκη μου!

Ο Αζώρ ο τετράποδος φίλος

σου, γυρίζει στις αλάνες,

σαν τ' αδέσποτα όνειρα μας.

Πήρες το λαιμοδέτη του

στον ουρανό. Κλαίει στα

σκαλιά της Ζωοδόχου Πηγής! Εσύ "σπίτι σου είχες

το ποίημα" που έλεγε ο Νίκος Καρούζος που θαύμαζες.

Μάκη

Μπόρεσες και κρύφτηκες

στην καρδιά μας...

Κυνηγούσες τους επιβήτορες της ζωής μας,

ματωμένες και αναίμακτες

πληγές,

ήθελες να γιατρεύεις.

Σε βλέπω εκεί με τ' άμφια

της αμφισβήτησης

να κυνηγάς ύποπτους,

ονειρόκαπηλους

και τυμβωρύχους!

Σαν έρωτας έδυσες

μα θα υπάρξεις...

Πάντα θα σε θυμάμαι

απροσκύνητο

έξω από κάθε μηχανισμό,

ελεύθερη συνείδηση,

στάση που πληρώνεται

με σιωπή.

Τώρα στης ευτοπίας

τα σπήλαια

και στα πελάγη τ' ουρανού,

ταξιδεύεις...

13-Χ-2010

15-Χ-2020

ΣθθΖ

Μελοποιημένα 

Στο σοκάκι που μεγάλωσες - 1981 

Στίχοι: Σπύρος Ζαχαράτος
Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης
1. Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Αχ να `ταν η Αθήνα πασχαλιά
κι η Ελευσίνα κόκκινο γεράνι
θα σου `βαζα λουλούδια λουλούδια στα μαλλιά
σαν βγαίναμε στου ήλιου το σεργιάνι

Στο σοκάκι που μεγάλωσες Τασία
τώρα δέντρα δεν υπάρχουν με φυλλώματα
μόνο σκόνη παγωνιά παγωνιά και υγρασία
και μας πνίγουν τα δεκάξι τα πατώματα

Αν είχε η Αθήνα μια σκεπή
να χτίσουνε φωλιά τα χελιδόνια
θα `ρχόμουνα ξανά ξανά μ’ ένα φιλί
να βγούμε στου ονείρου τα μπαλκόνια

Στο σοκάκι που μεγάλωσες Τασία
τώρα δέντρα δεν υπάρχουν με φυλλώματα
μόνο σκόνη παγωνιά παγωνιά και υγρασία
και μας πνίγουν τα δεκάξι τα πατώματα

http://www.stixoi.info/

Πειραιάς 

Στίχοι: Σπύρος Ζαχαράτος
Μουσική: Θωμάς Μπακαλάκος
1. Γιώργος Υδραίος

Αναστενάζει ο Πειραιάς
τις Κυριακές, τις σχόλες
και με το αίμα της καρδιάς
κινεί τις μέρες όλες.

Μες στην καπνιά του μάτια μου
τι να σου τραγουδήσω,
θα πάρω τα κομμάτια μου
και θα γυρίσω πίσω.

Πέφτει σιωπή μες στα στενά
ο ήλιος όταν γέρνει,
ένας βοριάς μας τυραννά
τα όνειρα μας παίρνει.

Μες στην καπνιά του μάτια μου
τι να σου τραγουδήσω,
θα πάρω τα κομμάτια μου
και θα γυρίσω πίσω.

http://www.stixoi.info/

Θάλασσα θάλασσα

Στίχοι: Σπύρος Ζαχαράτος Μουσική: Μιχάλης Τερζής

1. Καίτη Χωματά Ο Πουνέντες ψιθυρίζει τ’ όνομά σου σ’ ένα δάσος με κατάρτια καϊκιών, κι ένας ήλιος ζωγραφίζει την καρδιά σου, να `σαι Ισμήνη η θεά των χαλικιών, να `σαι Ισμήνη η θεά των χαλικιών. Θάλασσα θάλασσα, γυμνό κορμί μου, Πουνέντε η ανάσα σου μες στη ζωή μου. Ο Ιούλης σου γελά μες στο ποτήρι είσαι θαύμα, ένα όνειρο ξανθό, να `χα στόμα να σου πιω όλη τη γύρη κι ας χαθώ μες στων ματιών σου το βυθό, κι ας χαθώ μες στων ματιών σου το βυθό. Θάλασσα θάλασσα, γυμνό κορμί μου, Πουνέντε η ανάσα σου μες στη ζωή μου.

Τό τρελό καράβι...Μνήμη Δημήτρη Ψαριανού! ....

Ποίηση Σπύρος Ζαχαράτος...

Μουσική Κιθάρα Τραγούδι....Δημήτρης Μαυρόπουλος.....

Video by Jimmy Blackbird.... Το τρελό καράβι

Μνήμη Δημήτρη Ψαριανού!

Ήθελα να μπορέσω για να μπω, μες στο τρελό καράβι του Ρεμπώ και να σε πάω μες στα πράσινα ουράνια... Με Χατζιδάκι οδηγό σε φαντασίας φορτηγό θα βρούμε πάλι, του ονείρου τα λιμάνια... Οι περισσότεροι θα πουν τι πράγματα αλλόκοτα, μα οι γέφυρες δε θα κοπούν ακούμε ακόμα Κόκοτα! Ήθελα να μπορέσω για να ρθώ, σαν κάποιαν Άνοιξη μ' έναν ανθό και να σκορπίσω της ζωής σου κάθε λύπη... Απ' το ποτάμι αγιασμό θα σου' μες στο χαλασμό κι ό,τι δικό μου ακριβό, θα σου ανήκει... ΣθθΖ Πατήσια 17-ΧΙ-20

Ποιήματα του ποιητή θα βρείτε επίσης εδώ :https://www.periigisi.gr/