«Ανέμελη σκανδάλη» Τραγούδι από το Αλμπουμ Μονσούν (Αλέξανδρος Χατζηνικολιδάκης-Αγγελική Ραυτοπούλου)

 

Αλέξανδρος Χατζηνικολιδάκης-Αγγελική Ραυτοπούλου

«Ανέμελη σκανδάλη»

Ποιος είπε πως στην άβυσσο ποτέ δεν κατοικούνε

τ´αστέρια και το άγιο φως, πως κάτω μας δεν σβηούνε;

Να έρθεις στον Αρχάγγελο να ψιθυρίσεις ίσως

το δάκρυ σου και την ψυχή και να σαλέψει μήπως

ο μύθος που σε τάισαν και που σου αρνηθήκαν

αθάνατος να φτερουγά μες στης ζωής την πλάνη..

Και τότε εσύ ανέφελο να βάλεις το στεφάνι

που σου παν´μεγαλόστομοι κήρυκες και δασκάλοι

και να προτείνεις στήθια σου τα ουράνιά σου κάλλη

να τους ποτίσεις μιαν λευκή κι ανέμελη σκανδάλη..

Μην κλαις γιατί εκιότεψαν σπουδαίοι και μοιραίοι,

πανηγυράκι μιάς γιορτής που σχόλασε πιωμένη

με αύρα και με λιόγερμα φορτσάτοι κι ιδρωμένοι

και σε περάσαν για νυχτιά που φεύγει κι επιμένει,

σε μιάν αυλή με ξέστερνο της γνώσης το αλώνι

κι ας μείναν´ τούτοι ναυαγοί τυχάρπαστοι και μόνοι..

Συ θα τροχίσεις το σπαθί, την λάμα του φονιά σου,

θα βγεις σε ξέφρενο στρατί, θα μάσεις την σοδειά σου

κι όπως και πάντα σου έκαμες θα ρίξεις την ματιά σου

και την γεμάτη σου ψυχή να κρέμεται στ´ αστέρια..

Και δεν θα έχεις ποθυμιά για τ´άδικά τους χέρια,

μόν´θα γνωρίζεις και θα λες παραμυθάδες όλοι

σου έταξαν παράδεισο και ήτανε στις κολάσεις,

ένας μπαξές όλο καρφιά με πύρινα μαρτύρια..

Angie Raftopoulou