Poem by the Syrian Poetess Samar Al Deek.

 

Samar

Samar Abu Al-Saud Al-Deek

a poetess, critic, and novelist living in France, originally from Syria. I hold a bachelor's degree and a diploma in Arabic from the Syrian University. I taught for thirty years in Syria and Algeria.

critic, and a novelist. Now I am living in France, originally from Syria. I hold a bachelor's degree and a diploma in Arabic from the Syrian University. I taught for thirty years in Syria and Algeria.

A Syrian poetess and writer, residing in France since 2015. She holds a BA in Arabic Language and a diploma in educational qualification. She is a member of the Arab Writers Union. Her poetry collections include:

This Is How I Am

Behind the Mirage

On the Shoulder of the Day - The Origins of the Poplars

The novel Yasmine Soumri

Contemporary Scientific Critical Studies According to the Arab Critical Instrumental Approach

She has received numerous certificates of honor from several literary sites.

  

*Τέλος η Σιωπή Σήμερα* ———————— Κάτω από την οροφή της σιωπής, που σημαίνει σταγόνες— ένα δάκρυ στο μάτι του χρόνου, ζωγραφίζοντας λέξεις ανείπωτες σε τοίχους όπου οι σκιές περνούν ανήκουστες, σκισμένες από αγάπη που ριζώνει βαθιά και μετά χάνεται. Νόμιζε ότι ήταν φως που καθοδηγούσε τα βήματά της— αλλά έγινε ένα αλυσοπρίονο, θολώνοντας όλους τους ορίζοντες. Πώς ούρλιαζε, πώς φώναζε στον άνεμο με τρόμο, κι όμως ο άνεμος έκλεινε τα αυτιά του. Ήταν αγάπη; Ή ένα στιλέτο σμιλεμένο από ζήλια στη σιωπή της προδοσίας των μεσονυχτιου; Κοιμόταν το σούρουπο, ένα σκοτωμένο αστέρι στις τροχιές της προδοσίας, που έφευγε, αλυσοδεμένο στο χιτώνα της αγάπης του. Ήταν μια πληγή στο στήθος του χρόνου, το τρυφερό της όνειρο σκισμένο. Ήταν ένα αστέρι κλουβωμένο σε έναν ουρανό, ένα πουλί γυμνωμένο από τα φτερά του για να κατευνάσει τη μοιραία σιωπή μιας φυλακής. Έφυγε—η πληγή της κρυμμένη στη σιωπή, η θλίψη της σκεπασμένη από νόμους, αλλά ο ουρανός ξέρει το όνομά της, κουβαλάει την κραυγή της στον άνεμο, φυσώντας την ψυχή της στα χέρια κάθε επιζώντος, που τώρα ουρλιάζει— *«Δεν θα πεθάνουμε πια στη σιωπή».*

Εισαγωγή

Σαμάρ. 

*No More Silence Today* ———————— Beneath the roof of silence, meaning drips— a teardrop in time’s eye, painting words unsaid on walls where shadows pass unheard, torn apart by love that rooted deep, then perished. She thought it was light guiding her steps— but it became a shackle, dimming all horizons. How she screamed, how she called to the wind in terror, yet the wind shut its ears. Was it love? Or a dagger carved by jealousy in the hush of midnight’s betrayal? She slept at dusk, a slain star in the orbits of treachery, departing, shackled in the robe of his love. She was a wound in time’s chest, her tender dream torn apart. She was a star caged in a sky, a bird stripped of its wings to appease a prison’s fatal stillness. She left—her wound concealed in silence, her sorrow unshrouded by laws, but the sky knows her name, it carries her cry upon the wind, breathing her soul into the hands of every survivor, who now screams— *"We shall not die in silence anymore."*

Εισαγωγή

Samar.