Του μαχαιριού τ’ αγκάλιασμα
Κι η σκουριασμένη λάμα
Μιλάν με τις παλιές πληγές
Κι έχουν τον πόνο αντάμα
Του έρωτα το ξόδιασμα
Τ’ αχείλι όπου τρέμει
Μία ζωή σ’ ένα λεπτό
Σαν βρίσκουν την παντέρμη
Σαν του Οκτώβρη τη βροχή
Που τα μαλλιά της βρέχει
Του ονείρου τ’ άγριο φίλημα
Τον ύπνο που ταράζει
Φωτιά στα μέσα και λυγμός
Σαν παίρνει να χαράζει
Του ξένου τόπου η ερημιά
Της θύμησης τ’ αγκίστρι
Γίνεται χτύπος στην καρδιά
Τον μοναχό σαν βρίσκει
Σαν του Οκτώβρη σύννεφο
Tη σκέψη του που απλώνει
Κ.Χ.
Ποιητική Ομορφιά!
ΑπάντησηΔιαγραφή