ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ " ΑΤΙΤΛΟ "

Ο αστραποβόλος χειμώνας έρχεται κουτσαίνοντας,
στα στοιχειωμένα σπίτια μας.
Για ποιο λάθος να του μιλήσω στα παραμιλητά μας;
ακίνητο όνειρο στην ολόφωτη αχλή που δεν έχεις σώμα,
δεν έχεις σχήμα, μορφή, δεν βλέπεις δεν μας νιώθεις;

Στο χρόνο υποκύπτει το βλέμμα όταν όλα κινούνται σαν εκκρεμές,
βαθαίνουν οι γαληνεμένες ανάσες, μετρώντας στα δάχτυλα έναστρες νύχτες
κι ολόκληρος ο κόσμος είναι μια κοιμωμένη
φτιάξη από αφυπνισμένο κενό.

Στο αύριο χέρια ρυτίδες άστατες αντοχές μας χαϊδεύουν
με δάχτυλα βρεγμένα, απροετοίμαστες ευθύνες,
φίδια κουλουριασμένα στα πόδια μας,
να κλαίτε ήσυχα τα φωνάζω,
κι ανοίγω το ραδιόφωνο στη διαπασών.
Αλλαγή θέλω, ν΄ακούσω κάτι ελληνικό,
κάτι για αλλαγές να υπάρχω, να σκίσω την συνήθεια,
όταν κάτι ανανεώνεται εγώ να ξαναγεννιέμαι.

Γρηγορία Πελεκούδα