ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΡΣΙΝΙΚΑ " Δακρύζουν τα παγόβουνα; "

Δακρύζουν τα παγόβουνα;

Δακρύζουν, όταν η κρυφή φωτιά που καίει μέσα τους πυρώσει ξαφνικά, από ένα φύσημα δυνατό, από ένα τράνταγμα της στιγμής.

Μια δεκαετία σκληρή, πολύ σκληρή, κάθε τρεις και λίγο μου έφερνε κυριολεκτικά τον ουρανό στο κεφάλι, με φόρα μεγάλη.

Ανελέητος αγώνας ν’ αντέξεις, να είσαι συνεπής σε όλα όσα πρέπει και το κυριότερο, να γελάς, να γελάς, για ν’ αντέξεις.

Δεν ξέρω αν χάθηκε η ευαισθησία, ή αν κρύφτηκε, μα πέτρωσαν όλα, μαζί και τα δάκρυα, πραγματικά, στεκόμουν αλύγιστη, ακόμα και σ’ αυτά που πριν με ισοπέδωναν συγκινησιακά.

«Παγόβουνο» χαμογελαστό, συμπαγές, με μόνιμο προσανατολισμό το φως, όπου αχνοφαινόταν και αν……

Σήμερα το πρωί, ξεχύθηκαν οι νότες της Νεφέλης (το χρυσό κουρέλι, που στα μαλλιά της φόραγ’ η Νεφέλη) από ακορντεόν, στο βαγόνι του μετρό.

‘Αψογο παίξιμο από έναν καθωσπρέπει κύριο, που απλά διέσχιζε το χώρο παίζοντας, χωρίς λόγια επαιτείας.

Ένιωσα υπέροχα, είναι όμορφο να ξεκινάς τη μέρα γλυκά, μα κάτι έκανε κρακ, κάτι έσπασε μέσα μου και το παγόβουνο δάκρυσε.

Με κόπο συγκράτησα τα δάκρυά μου, ξεγλίστρησαν όμως κάποια που δεν τιθασεύονταν ….

Για τα κουρέλια της ψυχής μας που τραγουδάνε ακόμα;

Για τα κουρέλια της ζωής μας που τα κάνουμε τραγούδι;

Για τα όνειρα, που προσπαθούμε να περισώσουμε με νύχια και με δόντια από το στόμα του δράκου;

Για τη επιστροφή στα δάκρυα, στη ζωή;

Γυμνά συναισθήματα, που έχουν όμως την αξία τους για μένα, γι’ αυτό τα μοιράζομαι μαζί σας.

Γιατί έχουν αναλγητικές ιδιότητες τα δάκρυα, δεν είναι ντροπή, βάλσαμο είναι.

Εγώ πάντως χαμογέλασα αμέσως εκ βάθους, ξαλάφρωσα …

Θεέ μου σ’ ευχαριστώ, μπορώ ακόμα να δακρύζω …. !

Ελένη Μπ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ : ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΡΣΙΝΙΚΑ - Ανατολή ηλίου με χρώματα Δύσης