Η μια με ωθεί στο λευκό
και με αθωώνει
κι η άλλη στο μαύρο
και μ' ενοχοποιεί.
Παγίδες γεμάτος ο δρόμος
της αλαζονείας.
Πώς να τον διαβώ;
Πώς να ταπεινωθώ και να
γλυκάνω... Πώς;
Να μετρήσω τα κουράγια μου.
'Ισως βγουν περισσότερα.
Σπαραχτικά ειλικρινής
η ταλαιπωρημένη αντοχή
ψιθυρίζει:
Μείνε μόνη.
Μοναξιά σημαίνει
να μην έχεις σε ποιόν
ν' αποδώσεις το σφάλμα.
~στέλλα βρακά~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου