Carpe " Λούτρινα Χρόνια..."

Παραμένω εγώ ,αυτός που ήμουν, ο ίδιος

μέσα στη λαίλαπα του χρόνου

αυτός ο ανυπότακτος της παιδικής ηλικίας φίλος

ακλόνητος το στήριγμα των νεαρών πουλιών με τα σπασμένα φτερά.

Αλλοτινοί καιροί που η φθορά τους έκανε τα νέα φτερουγίσματα

να λησμονήσουν την έννοια του αδερφού και ευεργέτη τους.

Στέκομαι και κοιτώ πόσο μακρυά πια βρίσκονται

οι πορείες των παιδικών και νεανικών φίλων, αγαπημένων

παραμένοντας μόνος σταθερός

μέσα στα τόσα συντεταγμένα χρόνια .

Κύλησε η ζωή μα ακόμα περιμένω

κάποιος να θυμηθεί τη μυρουδιά που μας ανάθρεψε ,

να θυμηθεί στιγμές που χαράχθηκαν και έπλασαν τα όνειρα.

Χρόνια τώρα αγνοώ την υποταγή των νεανικών συνταξιδιωτών μου

στην ψευδαίσθηση της ύλης

και ελπίζω να σκεφτούν μια σκιά γνώριμη από παλιά

που θα περιμένει να ονειρευτούν όπως και πρώτα

κόντρα σ'όλα αυτά που καιροφυλαχτούν να συντρίψουν

την ευτυχία της αθωότητας των ανυπόταχτων χρόνων μας.

Όρθιος και πιστός στα συναισθήματα με άρωμα τριαντάφυλλου

κοιτώ και περιμένω μήπως και φανούν οι παλιοί συνοδοιπόροι

τωρινοί παραδομένοι στα δεσμά των εφήμερων αγαθών

και "επιτυχημένων" γκρίζων και χάρτινων κόσμων.

Ταξίδι που ξεκινήσαμε αγκαλιασμένοι,

μια γιορτή που άρχισε και τελείωσε για τους άλλους άδοξα

με την άνευ όρων παράδοσή τους στις απαιτήσεις των καιρών

μια γιορτή που εγώ ακόμα ζω

και περιμένω κάποιους απρόσκλητους επισκέπτες

από τα χρόνια τ'αλλοτινά ,τ'ανθρωπινά...

τα λούτρινα...!

Carpe.