Carpe " Να σ'αγναντεύω..."

"Μελαγχολία" (1894) Έντβαρτ Μουνκ

Στέκομαι να σ'αγναντέψω από μακρυά

κηλίδες νοσταλγίας κυλούν στο πρόσωπό μου

περπατώ ξυπόλητος ,πάνω στα συντρίμμια των αναμνήσεων

φθαρμένα συναισθήματα που ξέβρασε η θάλασσα των ματιών σου.

Στέκομαι να σε κοιτάξω από ψηλά

ένας αετός με δάκρυα,

ανυπότακτος που συνεχίζει ασάλευτος

το ταξίδι σε μέρη απάτητα...

Καρδιά που αιμορραγεί,

κρεμασμένη στα σιδερένια άγκιστρα της ανάμνησης..

περιμένει ακόμα τον ερχομό της αύρας των χειλιών σου.

Περιμένω αδειανός από φόβους και επιθυμίες

να νιώσω το έσχατο σκίρτημα,

ν'αφουγκραστώ τον ήχο της αποπλάνησης

την αύρα των αλλοτινών συναισθημάτων

που κάποτε πρόσφερες γενναιόδωρα.

Ανάσα κρυμμένη πίσω από τα γκρίζα

του φθινοπώρου βλέφαρα

ζεσταίνει με την άχνα της

τις υποσχέσεις που δόθηκαν

και διατηρεί την ελπίδα μιας προσμονής.

Την αγναντεύω από μακρυά ,

μαζεύοντας κάθε τόσο τα δάκρυα

που σταλάζουν στην ψυχή μου

αθέατη παρακαταθήκη των πεπραγμένων ονείρων,

ουλές που έμειναν για να δείχνουν

τον πόνο που κυλά στις διαδρομές

των άναρχων και παράταιρων συναισθημάτων,

απέναντι σε έναν κόσμο

που προσπαθεί να μαζέψει τις στάχτες

μιας προκαθορισμένης πτώσης του.

Carpe.