τ΄αφανέρωτα μυστικά,
τις αναζητήσεις που έκανες
στους ορίζοντες,
στα αφέγγαρα βράδια
πως μεταμορφωνόσουν
σ΄ατίθασο άτι, καλπάζοντας.
Με τις πέντε αισθήσεις στο χθες
στο αύριο, το τώρα φοβόσουν
ν΄αγγίξεις,
από ανατολή ως το ηλιοβασίλεμα
μες από αφρίσματα,
μια σκάλα απλώνω να πατήσεις
πάνω σε νότες πεντάγραμμο.
Μες στην καρδιά μου αφουγκράζομαι
τους παφλασμούς των άστρων,
α, και το άρωμα, το άρωμα
του απόηχου,
να βλέπεις σκιές ονείρων
με φωτεινή χαρά μιας αναμονής,
με φλόγα στα μάτια μου.
Θα είναι η αποκάλυψη
τώρα που φεύγει η μέρα εσύ
να γίνεσαι όλο φως στη νύχτα
που ζυγώνει μιας μελωδίας...
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου