ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ '' Φθινοπωρινή ευδία ''

πηγή φωτογραφίας 

Oκτώβρης και θέλεις να κολυμπήσεις στον ουρανό, να βουτήξεις στο γαλάζιο του, να αιωρηθείς στον αέρα σαν άγγελος, να περπατήσεις ξυπόλητος πάνω στα κίτρινα φύλλα να ακούσεις τον τριγμό τους το βαθύ αναστεναγμό τους.Να σκύψεις με χαρά στους κυκλαμινώνες που η λεπτή ευωδιά τους σου μεταφέρουν την αύρα του δάσους.Σαν δάκρυα χαράς η δροσιά τα διαπερνά και ο ήλιος σκύβει με νοσταλγία πάνω τους τα μετατρέπει σε μικρά διαμάντια κι όπως περνά το φως της αγάπης του ανάμεσά τους διαθλώνται σε χίλια χρώματα και λάμπουν.

Οκτώβρης με σιωπηλές παραλίες που αναδιπλώνονται με προσμονή για το επόμενο καλοκαίρι. Οι βάρκες αποχαιρετούν τα υδάτινα προσφιλή τους τοπία κι αράζουν νωχελικά στα ακρογιάλια. Γλαροπούλια πετώντας εδώ κι εκεί αναζητούν τους μοναχικούς ταξιδιώτες που έχουν στα μάτια μιαν αέναη αυγή ελπίδας.

Οκτώβρης των ποιητών που δε λαθεύουν στους στίχους και των εραστών που δε νιώθουν τις εποχές. Χρυσαφένια τα άνθη σε παρτέρια στους ξεχασμένους κήπους των ζωγράφων που στέργουν να απαθανατίσουν με το δεινό τους χρωστήρα κι η μουσική της βροχής ανακατεμένη με Leo Ferre να κτυπά τα διάφανα τζάμια της ψυχής σιγανά απαλά ευγενικά.Στα κόκκινα ρόδια η τύχη επιθυμεί να συναντήσει την ευτυχία .Κι η μυρωδιά της φρεσκοψημένης μηλόπιτας στον ξυλόφουρνο της γειτονιάς ανατέμνει μνήμες της παιδικής ηλικίας.

Ο δικός μου Οκτώβρης, ο δικός μας Οκτώβρης.