Ενας τόπος που απ όπου κι αν τον κοίταζες ήταν ίδιος...Ξεχώρισα την Νότια πλευρά του νησιού,την απόκρημνη,την κάθετη,την βραχώδη,που φωτογραφίζεται μόνο μέσα από το πλοίο καθώς την περιπλέει πηγαίνοντας για Μύκονο...Ξεχώρισα την κορυφογραμμή του όρους Αθέρα,του άγονου,του γυμνού....Ξεχώρισα το Νας με την κατάληξη της χαράδρας της Χάλαρης στην παραλία με ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα...Ξεχώρισα την Μονή Θεοκτίστης κτισμένη μέσα στο δάσος και ψηλά στο βουνό,με το παρεκκλήσι της μέσα σε σπηλιά και με στέγη ένα τεράστιο βοτσαλωτό βράχο..Ξεχώρισα την ηρεμία και την δροσιά του δωματίου που μείναμε του πλήρως εξοπλισμένου,με την αυλή που έβλεπα από ψηλά την θάλασσα...Κρίμα γιατί οι δρόμοι του νησιού είναι άθλιοι και χωματόδρομοι σε πολλά σημεία....Κρίμα που η συγκοινωνία είναι σχεδόν ανύπαρκτη στην καρδιά του Καλοκαιριού....Κρίμα που τα "χωριά"πέρα από την ακτογραμμή είναι πέντε σπίτια σε απόσταση πεντακοσίων μέτρων το ένα από το άλλο...Κρίμα που ο φημισμένος Χριστός Ραχών είναι ένα"μεγάλο μπαράκι"γιαυτό και μένει όλη νύχτα με ζωή και κίνηση!!.....Κρίμα που οι παραλίες του βοριά ήταν όλες ίδιες κι απαράλλαχτες με το κλασσικό ποτάμι να αδειάζει τα νερά του τα ήσυχα ανάμεσα τους....Κρίμα που οι παραλίες του Νοτιά,ήθελαν ή βάρκα να τις πλησιάσεις ή ορειβατικό εξοπλισμό στην καλύτερη περ'ιπτωση ...Μα πιο κρίμα για μένα που λαχταρούσα να φωτογραφίσω,η αδιάφορη αρχιτεκτονική του νησιού...Ελάχιστα σπίτια παραδοσιακά,χαμένα και χωμένα μέσα σε καινούρια τσιμεντένια!!..........
Λιμάνι Εύδηλου
Ενα βουνό στη θάλασσα. Ετσι να τη φαντάζεσαι γιατί έτσι μοιάζει. Σε κάποιους περισσότερο γνωστή για τους χαλαρούς της ρυθμούς, τα μνημειώδη πανηγύρια, για το μυστικό συστατικό της μακροζωίας που μόνο οι γηραιότεροι ξέρουν να σου πουν. Τη λατρεύεις ή όχι την Ικαρία - είναι απ’ αυτά τα μέρη
Μαζί με τους οικισμούς της Αρέθουσας, της Δάφνης, του Καραβοστάμου, του Μαγγανίτη, και του Φραντάτου αποτελούν το δήμο του Ευδήλου και αριθμούν περίπου τους 2.800 μόνιμους κατοίκους. Η γραφικότητα του μικρού λιμανιού και της αποβάθρας μαζί με τα παλιά αρχοντικά, τα στενά σοκάκια, καθώς και τα παραδοσιακά αλλά και νεόχτιστα σπίτια, αποτελούν ένα ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά χωριό το οποίο αποκαλύπτει την αισθητική των κατοίκων και την αγάπη τους για τη γη. Από αρχιτεκτονικής άποψης ο Εύδηλος ίσως να είναι ο πλέον παραδοσιακός οικισμός.
Στο βάθος Ο Εύδηλος........Εδώ,το χωριό Κάμπος..Κατοικήθηκε από την πρώιμη εποχή του Χαλκού και στο σημερινό αρχαιολογικό χώρο ο επισκέπτης θα παρατηρήσει επίσης ερείπια από το Ωδείο, που καλείται και ‘Παλάτια’, που αποτελούν ένα πρωτοβυζαντινό κοσμικό κτίριο, ενώ αξίζει ακόμα να επισκεφτεί κάποιος το υστερορρωμαϊκό Υδραγωγείο, με σημαντικά ερείπια λουτρών, δεξαμενών και αγωγών ύδρευσης και αποχέτευσης. Πρόσφατα ο αρχαιολογικός χώρος Κάμπου επεκτάθηκε και χαρτογραφήθηκε, ενώ μέσα σε αυτόν βρίσκεται και το ομώνυμο αρχαιολογικό Μουσείο, καθώς και ο Ιερός Ναός της Αγίας Ειρήνης.
Η Αγία Ειρήνη και το Μουσείο Κάμπου. Υπάρχουν αξιόλογα αρχαιολογικά ευρήματα από τα ερείπια της αρχαίας Οινόης, όπως συλλογές από εργαλεία νεολιθικής εποχής, αγγεία όλων των εποχών της αρχαιότητας, πήλινα ειδώλια, ανάγλυφα επιτύμβια, νομίσματα κ.ά
Αυτή η εκκλησία του 12ου αιώνα βρίσκεται στο χωριό του Κάμπου, κοντά στο λιμάνι του Εύδηλου.
Είναι η παλαιότερη εκκλησία της Ικαρίας, που χτίσθηκε στην θέση μιας Βασιλικής του 4ου αιώνα. Οι κολόνες που στέκονται στο έδαφος είναι το μοναδικά απομεινάρια αυτής της Βασιλικής. Η εκκλησία φιλοξενεί κάποιες πανέμορφες τοιχογραφίες μεγάλης καλλιτεχνικής ομορφιάς.
Χτισμένος αμφιθεατρικά, ο Εύδηλος βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του νησιού, 40 χμ βορειοδυτικά του Αγίου Κηρύκου. Ο Εύδηλος είναι χτισμένος στα παράλια, γεγονός που αποτέλεσε καινοτομία μετά το 1830 και το τέλος της πειρατείας στην Ικαρία. Ο Εύδηλος ήταν προσωρινά η πρωτεύουσα πριν τον Αγιο Κήρυκο και κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Τούρκικης κατοχής 1834-1912. Το όνομα του σημαίνει το ορατό και το ευδιάκριτο στον ανοιχτό ορίζοντα. Σήμερα είναι το δεύτερο λιμάνι και το κέντρο της Βόρειας, Κεντρικής και Δυτικής Ικαρίας.
Βραχώδεις παραλίες...
Πίσω από τα σπίτια το λιμάνι!!!
Γιαλισκάρι
Η Ικαρία είναι νησί του ανατολικού Αιγαίου και συνδέεται ακτοπλοϊκά με το λιμάνι του Πειραιά και αεροπορικώς με το διεθνή αερολιμένα Αθηνών , Ελ. Βενιζέλος. Πρωτεύουσα είναι ο Αγ. Κήρυκος ενώ μαζί με τον Εύδηλο αποτελούν τα λιμάνια του νησιού. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την προέλευση της ονομασίας με επικρατέστερη αυτήν από την ελληνική μυθολογία. Σύμφωνα με αυτήν, το νησί πήρε το όνομα του από το μύθο του Ικάρου που με το θάνατο του έδωσε το όνομα του στο Ικάριο πέλαγος
Η ιστορία της ξεκινάει περίπου από το 7000 π.χ. , όταν εγκαταστάθηκαν Νεολιθικοί προ των Ελλήνων κάτοικοι που οι μετέπειτα Έλληνες αποκαλούσαν Πελασγούς. Το 750 π.X. Έλληνες από τη Μίλητο αποίκισαν την Ικαρία, ιδρύοντας εγκαταστάσεις στην περιοχή της Οινόης (σημερινή ονομασία Κάμπος ) για την παραγωγή κρασιού. Τον 14 αιώνα μ.X. αποτέλεσε κομμάτι της Γενοβέζικης αυτοκρατορίας ενώ το 1521 ενσωματώθηκε στη Οθωμανική αυτοκρατορία. Το 1827 αποσπάστηκε από την Οθωμανική αλλά αναγκάστηκε να αποδεχθεί Τουρκική διοίκηση κάποια χρόνια αργότερα και παρέμεινε κομμάτι της μέχρι της 17 Ιουλίου 1912 (Ικαριακή Επανάσταση).
Πρώτο πλάνο η παραλία Γιαλισκάρι και δεύτερο πλάνο η παραλία Μεσακτης....με τα ποτάμια τους και οι δύο...Πανομοιότυπες...
Ανάληψη Κυρίου....το εκκλησάκι της Μεσακτής!!
 |
Αρμενιστής
 |
Η πλειονότητα των χωριών χαρακτηρίζονται ορεινά, κάτι που οφείλεται στην ανάγκη προστασίας των κατοίκων από τις πειρατικές επιδρομές στο Μεσαίωνα. Η Ικαρία έχει παράδοση στην παραγωγή ενός δυνατού κόκκινου κρασιού, γνωστού από τον Όμηρο ως "Πράμνειος Οίνος".
Το νησί είναι σε μεγάλο κομμάτι του καλυμμένο από βλάστηση, κουμαριές, πρίνους και πευκοδάση. Υπάρχουν επίσης αφθονία νερών. Στα δυτικά υπάρχει το δάσος του Ράντη, ένα από τα σπανιότερα χαρακτηριστικά μεσογειακά προϊστορικά δάση. Μέρος του νότιου τμήματος του νησιού έχει καταστραφεί από πυρκαγιά το 1993.
Νας  |
Από ψηλά όλα φαίνονται πιο όμορφα νομίζω!
Εκεί που καταλύσαμε.....στην απέραντη γαλήνη,με την θάλασσα κάτω από την ματιά μας! — στην τοποθεσία
Λόγω των Βαλκανικών πολέμων, η Ικαρία αδυνατούσε να συνδεθεί με την Ελλάδα μέχρι το Νοέμβριο του ίδιου έτους. Για πέντε μήνες παρέμεινε ανεξάρτητη πολιτεία , με δικές της ένοπλες δυνάμεις, σφραγίδες, ύμνο και το όνομα ‘Ελευθέρα Πολιτεία Ικαρίας’. Η πρώτη σημαία της Ελευθέρα Πολιτεία Ικαρίας ήτανε μπλε με ένα λευκό σταυρό στη μέση. Τέλος, από το 1945 έως το 1949 χρησιμοποιήθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση ως τόπος εξορίας για περίπου 13000 κομμουνιστές.
Λίγα χιλιόμετρα μακριά από τον Αρμενιστή, βρίσκεται ο οικισμός του Να, με περίπου 50 μόνιμους κατοίκους. Πολλά στοιχεία επιτρέπουν στους μελετητές να πιστεύουν ότι ο Νας αποτελούσε και βασικό οικισμό του νησιού. Μάλιστα, θεωρείται ότι πήρε το όνομά του είτε από τη λέξη Ναός είτε από τη λέξη Μα, που λεγόταν η θεά Άρτεμις στη Μ. Ασία και η λατρεία της ήρθε στην Ικαρία κατά τους μεταμινωϊκούς χρόνους. Έτσι, χτίστηκε ναός αφιερωμένος στην Ταυροπόλο θεά Άρτεμις. Το όνομα Ταυροπόλος ή Ταυροβόλος, καταδεικνύει την ιδιότητα της θεάς ως γονιμοποιός δύναμη της φύσης και της φθοράς, και προστάτης των θαλασσοπόρων.ενώ το ίδιο το σέβασμα της θεάς καλείται Ταυροπόλιον. —
Αργά το απόγευμα στο Νας...
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της περιοχής είναι οι αργοί ρυθμοί των κατοίκων στην καθημερινότητα τους. Αυτό συναντάται σε πολλές περιοχές, από τα καφενεία του Αγ. Κηρύκου μέχρι τα ορεινά χωριά των Ραχών που ανοίγουν τα μαγαζιά λίγο μετά τη δύση του ηλίου. Επιπλέον, οι κάτοικοι της έχουν το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής στην Ελλάδα και το 5ο παγκοσμίως.
 |
 |
 |
 |
Το ξωκκλήσι των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης
 |
Είναι παραλία με βότσαλα και άμμο, απέχει 6 χλμ από το χωριό Αρμενιστής και σε αυτήν καταλήγει ο ποταμός Χάλαρης. Η πρόσβαση είναι εφικτή μέσω ενός μονοπατιού (σκαλοπάτια). Δεν είναι οργανωμένη, οπότε χρειάζεται να έχετε προμήθειες μαζί σας ή μπορείτε να αγοράσετε από τα μαγαζιά που υπάρχουν στην αρχή του μονοπατιού. Είναι δημοφιλής προορισμός για ελεύθερη κατασκήνωση και επιπλέον επιτρέπεται ο γυμνισμός. Στην μία πλευρά της παραλίας βρίσκονται τα ερείπια ενός ναού που χτίστηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα προς τιμή της θεάς Άρτεμης. Ο ναός ήταν σε καλή κατάσταση μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα όταν λεηλατήθηκε από τους κατοίκους του Χριστού Ραχών προκειμένου να φτιάξουν την εκκλησία στο χωριό τους.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Στο Να, βρισκόταν το αρχαίο λιμάνι, που εκτεινόταν από την παραλία μέχρι βαθιά μέσα στο φαράγγι του Χάλαρη. Μεταξύ των δύο άκρων δεν υπάρχει επικοινωνία πλέον, αφού η προέκταση προς τη χαράδρα είχε φραχθεί τεχνητά από κορμούς δέντρων από τα πρώτα χρόνια της πειρατείας, από τους κατοίκους της γειτονικής Λαγκάδας για λόγους άμυνας. Έτσι στη μεριά της παραλίας σχηματίζεται μια λίμνη, ενώ η χαράδρα εμφανίζει πλούσια βλάστηση με τρεχούμενα νερά και δημιουργεί μια εικόνα εξωτικής ομορφιάς. Σήμερα, σώζεται η αρχαία προκυμαία του λιμένα, αλλά και ορισμένοι σιδερένιοι κάβοι που πρόσδεναν τα πλοία. Οι κίονες του ναού έχουν εξαφανιστεί, επειδή οι κάτοικοι χρησιμοποίησαν το μάρμαρο, ως υλικό για την κατασκευή χριστιανικές εκκλησίες, το 19ο αιώνα.
Η ακτογραμμή του Βοριά........Λίγες οι παραλίες,όλες με ποτάμι,όλες ίδιες ώστε να κάνω κόπο να τις ξεχωρίσω κάθε φορά!!
Μονή Θεοκτίστης
Οι μοναδικοί βραχώδεις σχηματισμοί στην Μονή Θεοκτίστης ...
Στην ακμή του, το 1500 μ.Χ., το μοναστήρι είχε περίπου 100 καλόγηρους, ενώ το 1982 έφυγαν και οι δύο τελευταίες μοναχές. Σήμερα, ο ταξιδιώτης μπορεί να επισκεφτεί το μοναστήρι, το οποίο επιβλέπει μια χωρική.
Το παρεκκλήσι της Θεοσκέπαστης........Η Μονή πλην του καθολικού έχει επίσης και περίπου 15 κελιά και βοηθητικούς χώρους.
Στην Μονή αυτή υπάρχει επίσης και “θεοσκέπαστη” όπου σύμφωνα με την παράδοση όταν βρέθηκαν τα τίμια λείψανα της Αγίας, χωρίς να γνωρίζουν σε ποιον ή ποια ανήκουν, τα μετέφερον στο πλησίον ευρισκόμενο σπήλαιο “Θεοσκέπαστη”, μέσα στο οποίο κατασκεύασαν το μικρό παρεκκλήσι, ενώ δεν έπαψαν να παρακαλούν το Θεό να τους αποκαλύψει σε ποιόν ανήκουν τα τίμια λείψανα.
Ιερά Μονή Οσίας Θεοκτίστης της λεσβίας Μονή Οσίας Θεοκτίστης Η Μονή βρίσκεται στα βόρεια της Ικαρίας στο χωριό Πηγή σε όμορφο πευκόφυτο περιβάλλον.
Ο ιερός ναός είναι εξ ολοκλήρου τοιχογροφημένος με μορφές Αγίων και παραστάσεις της Πολαιάς και Κοινής Διαθήκης, ενώ δεξιά από την εξωτερική είσοδο είναι ζωγραφισμένες και οι μορφές των δωρητών της αγιογραφήσεως.
Στο παρεκκλήσι γνωστό ως “Θεοσκέποστη” σώζεται το παλαιό ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού της Μονής.
Η μνήμη της Οσίας τιμάται πανηγυρικά στην Μονή στις 9 Νοεμβρίου.
Σε απόσταση λίγων μέτρων από το Καθολικό βρίσκεται το εντυπωσιακό Παρεκκλήσιο της Θεοσκέπαστης, διαμορφωμένο στο εσωτερικό σπηλιάς κάτω από μεγάλο βράχο. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, όταν οι κάτοικοι ανακάλυψαν τα λείψανα της Οσίας μέσα σε κρύπτη που βρίσκεται πίσω από το Ιερό Βήμα του Καθολικού, τα μετέφεραν στο σπήλαιο και διαμόρφωσαν τον χώρο ως παρεκκλήσι. Στο εσωτερικό του σώζεται παλιό ξυλόγλυπτο τέμπλο του Καθολικού, χρονολογούμενο-σύμφωνα επιγραφή που φέρει-το 1894. Η μνήμη της Οσίας Θεοκτίστης εορτάζεται την 9η Νοεμβρίου.
Μεσακτή
Μεσακτή...η Ανάληψις του Κυρίου.................Αμμ
 |
Χριστός Ραχών
Το μεγαλύτερο χωριό της βόρειας πλευράς, ουσιαστικά αποτελεί δεύτερο κέντρο της, καθώς εκεί βρίσκεται το τρίτο Γυμνάσιο και Λύκειο της Ικαρίας. Έχει πάνω από 300 μόνιμους κατοίκους και είναι αραιοκατοικημένο μέσα σε πυκνό καταπράσινο δάσος, που καταφέρνει να διατηρεί την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του. Το χωριό έγινε γνωστό στους επισκέπτες τα τελευταία χρόνια, για τη νυχτερινή ζωή των κατοίκων και το ωράριο των τοπικών καταστημάτων που ανοίγουν ανοίγουν αργά το βράδυ, κάνοντας διάσημο το χωριό, για τον «Ικαριώτικο χρόνο».
Φυσικά και ο Χριστός Ραχών δεν κοιμάται την νύχτα...Αφού είναι να τεράστιο Μπαράκι-Ταβέρνα που έρχονται εκεί για να διασκεδάσουν................Για να φωτογραφίσω το γατοπουλο,πάει να πει ότι δεν έβρισκα τι να φωτογραφίσω!! —
Η πλακόστρωτη πλατεία του χωριού, με την επιβλητική εκκλησία στο κέντρο της, συγκεντρώνει το καλοκαίρι πλήθος επισκεπτών που κάθονται στα καφενεία και γεύονται τοπικά μεζεδάκια, ενώ το βράδυ απολαμβάνουν το ποτό τους στα τοπικά μπαράκια. Στην πλατεία λειτουργεί εργαστήριο με χειροποίητα παραδοσιακά γλυκά που φτιάχνει ο «Γυναικείος Συνεταιρισμός Ραχών», με πολύ μεράκι, παρασύροντας τον επισκέπτη σε ένα ταξίδι απολαύσεων! —
 |
Τα Εισόδια της Θεοτόκου....από το 1806..
Μαγγανίτης
Απ' τα μεγαλύτερα χωριά της Ικαρίας με πολύ πράσινο με πολλές ελιές, πεύκα και άλλα δέντρα. Αξιοσημείωτο είναι το τούνελ (το μοναδικό σε όλο το νησί-γνωστό και ως 'τρύπα της Τούλας'), που δημιουργήθηκε για να ενώσει τον Μαγγανίτη οδικώς με το υπόλοιπο νησί στις αρχές της δεκαετίας του '90 (γνωστό και ως η τρύπα της Τούλας). Επίσης, υπάρχουν διάσπαρτες ταβέρνες και καφε-μπαρ, καθώς και ένα ξενοδοχείο.
Είναι παραλία με βότσαλα, βρίσκεται μέσα σε ένα όρμο κοντά στο χωριό Μαγγανίτης. Ίσως η πιο ωραία παραλία στο νησί. Η πρόσβαση είναι εφικτή μέσω ενός μονοπατιού μέτριας δυσκολίας το οποίο γίνεται πιο δύσκολο στο τέλος. Η πανέμορφη αυτή παραλία θα σας αποζημιώσει για την όποια κούραση. Δεν είναι οργανωμένη οπότε πρέπει να έχετε προμήθειες μαζί σας(κυρίως νερό). .....και ορειβατική εξάρτυση λέω εγώ.....ή να ξέρεις από...βάρκα!!
Από το 2003 ανακηρύχτηκε παραδοσιακός ο οικισμός της Ακαμάτρας, λόγω του ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού χαρακτήρα που έχουν τα κτίσματά του, που αντιπροσωπεύουν την παραδοσιακή φυσιογνωμία του νησιού. Αποτελεί αρχιτεκτονικό κόσμημα για την Ικαρία! Ξακουστό, είναι το παραδοσιακό πανηγύρι που γίνεται κάθε Δεκαπενταύγουστο στο χωριό και μαζεύει πάρα πολύ κόσμο από όλο το νησί. Το χωριό σήμερα, πάνω από 150 μόνιμους κατοίκους. Λειτουργεί και μια λαογραφική έκθεση, όπου επισκέπτης έρχεται σε επαφή με στοιχεία από την καθημερινότητα των παλιών κατοίκων του χωριού. Στην ιστορική πλακόστρωτη πλατεία του χωριού βρίσκεται και η περίφημη βελανιδιά ηλικίας 500 ετών, όπου στο παρελθόν έγιναν πολλές εκτελέσεις ντόπιων κατοίκων.
Ο Μαγγανιτης έχει τρεις παραλίες, τη Φυρόδη, που είναι η πιο παλιά παραλία, το Γιαλό που βρίσκεται δίπλα από το γραφικό λιμανάκι και φυσικά τις μαγευτικές Σεϋχέλλες.
Η πρόσβαση στο χωριό γίνεται οδικώς από τον Άγιο Κήρυκο ή τον Εύδηλο, με καΐκι που συνδέει Άγιο Κήρυκο-Μαγγανίτη-Καρκινάγρι.
Τραπάλου.
Ένα μικρό χωριουδάκι ανάμεσα σε Μαγγανίτη και Καρκινάγρι. Αποτελείται από 10 με 20 σπίτια μια παραλία και ένα λιμανάκι. Η πρόσβαση γίνεται πλέον ακτοπλοϊκώς με το καΐκι που εξυπηρετεί τη γραμμή Καρκινάγρι - Μαγγανίτης - Άγιος Κήρυκος. Ιδανικό για όποιον επιζητά την ηρεμία και την ησυχία
Καρκινάγρι
Είναι ένα παραθαλάσσιο γραφικό ψαροχώρι που έχει έκταση από το βουνό ψηλά μέχρι τη θάλασσα. Η πρόσβαση σε αυτό γίνεται με θαλάσσια συγκοινωνία με το καΐκι που εκτελεί δρομολόγιο Καρκινάγρι - Μαγγανίτης - Άγιος Κήρυκος, και οδικώς από την Βόρεια πλευρά του νησιού, μέσω Ευδήλου. Στο δυτικότερο άκρο του χωριού βρίσκεται ο Κάβο Πάπας, με το γνωστό φάρο.
Καραβόσταμο
Το Καραβόσταμο είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό της Βόρειας Ικαρίας. Καλείται και «Καραβοστάσι», διότι αποτελούσε σημαντικό αγκυροβόλιο των πλοίων στο νησί. Από τα μεγαλύτερα και πιο σύγχρονα χωριά της Ικαρίας, με πάνω από 400 κατοίκους. Το χωριό περιτριγυρίζεται από πλούσια βλάστηση και τρεχούμενα νερά, με δεσπόζουσα την πηγή «Κάλικα». Το πανηγύρι του χωριού διεξάγεται κάθε χρόνο στις 17 Αυγούστου.
Χαρακτηριστικό έθιμο του χωριού, αποτελεί ο αφανός, ένα πασχαλινό έθιμο, οπότε και γίνεται το κάψιμο του σωρού. Το χωριό, έχει έντονα πολιτιστικά στοιχεία και οι κάτοικοι διατηρούν ακόμα και σήμερα, ορισμένεςπαραδόσεις από την καθημερινότητα. Τέτοια είναι η ξήρανση των σύκων στον ήλιο, η παραγωγή και αποθήκευση κρεμμυδιού, καθώς και η παραγωγή ξηρών καρπών. Στο χωριό, επίσης, διατηρείται ένα "Καμίνι", όπου παράγεται κάρβουνο, ένας από τους λίγους που λειτουργούν ακόμα στην Ικαρία, η οποία ήταν γνωστή στο παρελθόν για την παραγωγή κάρβουνου στο Αιγαίο.
Όλο το χωριό έχει πλήθος παλιών αρχοντικών σπιτιών, ένα παλιό ελαιοτριβείο και ένα τοπικό καφενείο. Ένα μονοπάτι από το χωριό, οδηγεί σε μια καταπράσινη περιοχή με πολλά πλατάνια, πηγές, παλιούς νερόμυλους και ένα σπήλαιο, με σταλακτίτες και σταλαγμίτες που σου κόβουν την ανάσα!
Η Αγία Σοφία στην Κρεμαστή Κάμπου!
Το Ξωκκλήσι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος..
Το απόλυτο ορεινό τοπίο στην Ικαρία
Χαρακτιριστική η αρχιτεκτονική των παλιών μικρών σπιτιών που είναι κυριολεκτικά σπαρμένα στην Ικαριώτικη φύση....τώρα πια είναι απλά ερείπια!! —
 |
Το όρος Αθέρας (ψηλότερη κορυφή1.042m) οριοθετείται στο κεντρικό τμήμα του νησιού και σχηματίζεται κυρίως από σχιστόλιθους. Η συχνή παρουσία ομίχλης και σχηματισμών νεφών στις κορυφές προκαλούν αυξημένη σχετική υγρασία αέρα, ακόμη και το καλοκαίρι. Στα σημεία αυτά ο ανοικτός τύπος βλάστησης θεωρείται αποτέλεσμα της βόσκησης. Οι λόχμες και μερικές προστατευμένες περιοχές αποδεικνύουν ότι ολόκληρο το νησί καλυπτόταν κάποτε με δάση
Το Κάστρο του Κοσκινά........Κατασκευάστηκε από Βυζαντινούς στην κορυφή ενός κωνικού λόφου τον 10ο αι. και, λόγω καλής ορατότητας, προοριζόταν για την εγκατάσταση μικρής στρατιωτικής μονάδας που παρατηρούσε από την προνομιακή του θέση ολόκληρη την περιοχή και τους θαλάσσιους δρόμους. Το Κάστρο ενισχύθηκε όταν η Ικαρία περιήλθε στην κατοχή των Γενουατών (1362-1481), ερημώθηκε όμως, όταν οι Γενουάτες εγκατέλειψαν το νησί και αποσύρθηκαν στη Χίο. Η Ικαρία, στη συνέχεια, περιήλθε στην εξουσία των Ιωαννιτών Ιπποτών της Ρόδου έως τα μέσα του 16ου, όταν, πλέον, κυριάρχησαν οι Τούρκοι.
Το Νότιο μέρος της Ικαρίας......Ενα μεγαλείο της φύσης...Της ορεινής φύσης!!
Θερμά Λευκάδας...Αρχίζει ο περίπλους του νησιού με κατεύθυνση δυτική για Μύκονο..
Πρόκειται για ένα αμφιθεατρικά χτισμένο και καταπράσινο παραλιακό χωριό. Βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα δυτικά του Αγίου Κηρύκου. Δίπλα από την παραλία του χωριού υπάρχει το "Αθάνατο νερό", μια πηγή που αναβλύζει νερό μέσα από τη Γη και είναι κατάλληλο για ασθένειες όπως η πέτρα στα νεφρά.Μόνο μην πιεις πολύ γιατί περιέχει Ράδιο..... Ανάμεσα στο Ξυλοσύρτη και το χωριό Χρυσόστομο βρίσκεται το μνημείο του Ίκαρη που είναι αφιερωμένο στον Ίκαρο. Εκεί βρίσκεται και ένα αμφιθέατρο - θέατρο το οποίο κατά καιρούς φιλοξενεί διάφορες παραστάσεις και εκδηλώσεις.
Χωριά οικισμοί κρέμονται από την οροσειρά του Αθέρα (1040 μ.)..
 |
Ο Φάρος Πάπα ...........Κατασκευάστηκε μεταξύ 1886 και 1890 από την Γαλλική Εταιρία Φάρων επί οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οριοθετεί ένα από τα πιο δύσκολα περάσματα στο κεντρικό αιγαίο, αυτό μεταξύ Μυκόνου - Ικαρίας. Η πρώτη του αφή έλαβε χώρα στις 20 Μαϊου του 1890. Εντάχθηκε στο ελληνικό φαρικό δίκτυο στις 9 Απριλίου 1915 λίγο μετά τους βαλκανικούς πολέμους. Για πολλά χρόνια ο Φάρος λειτουργούσε με κύρια πηγή ενέργειας το πετρέλαιο. Το 1933 εγκαινιάζεται η λειτουργία του με λυχνία «πυρακτώσεως δια πετρελαϊκών ατμών» διαμέτρου 85 mm4 που σε συνδυασμό με το εστιακό ύψος και με το μοναδικής κατασκευής καταδιοπτρικό σύστημα Β' τάξεως οκτώ φακών Fresnel που διέθετε εξ αρχής απέδωσε στο φάρο τη μέγιστη φωτιστική ισχύ της ιστορίας του, της τάξεως των 42,4 μιλίων. Τη διάταξη συμπλήρωνε ένα κουρδιστό σύστημα περιστροφής, ωρολογιακού τύπου, που έπαιρνε κίνηση από ένα βαρίδι προκειμένου να αποδοθεί η χαρακτηριστική αναλαμπή. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου μετατράπηκε σε φυλάκιο των Ιταλών και παρέμεινε σβηστός. Μετά την αποχώρηση των Ιταλών υπέστη σοβαρές ζημιές στο οίκημα, τον πύργο και τα φωτιστικά μηχανήματα. Επαναλειτούργησε το 1945 με προσωρινή τοποθέτηση αυτόματου πυρσού ασετυλίνης ενώ παράλληλα ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης των ζημιών που ολοκληρώθηκαν το 1949 με την τοποθέτηση νέου φωτιστικού μηχανήματος.
Επισκευές στο Φάρο έγιναν επίσης το 1958 καθώς και το 1979 όπου και διαπιστώθηκαν σοβαρές ζημιές στο κτίριο. Το 1980 ο Φάρος του Πάπα μετατράπηκε σε ηλεκτρικό διατηρώντας το σύστημα πετρελαίου ως εφεδρικό μέχρι και τον Οκτώβριο του 2000 οπότε και αυτοματοποιήθηκε πλήρως. Το εστιακό του ύψος είναι στα 75 μέτρα και είναι ορατός από τα 25 μίλια με χαρακτηριστικό του μία λευκή αναλαμπή ανά 20''. Tο ύψος του κυλινδρικού του πύργου είναι 11 μέτρα και για να φτάσει κάποιος στην κορυφή του χρειάζεται να ανέβει 32 πέτρινα και 21 μεταλλικά σκαλοπάτια. Ο πέτρινος φάρος του Πάπα είναι ιδιοκτησίας Πολεμικού Ναυτικού, φυλασσόμενος και από τον Σεπτέμβριο του 2012 με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού αποτελεί και επίσημα αναγνωρισμένο μνημείο. Έγινε ευρύτερα γνωστός από τα γυρίσματα της κινηματογραφικής ταινίας «Το φως πού σβήνει» που πραγματοποιήθηκαν εκεί με πρωταγωνιστή τον Αλέκο Αλεξανδράκη. Κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί αξιόλογα άρθρα και αρχειακό υλικό σε βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά και λευκώματα.
Άγιος Κήρυκος
 |
Τα σπίτια του χωριού κολλητά το ένα στο άλλο, ακολουθούν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του νησιού, με ψηλά παράθυρα μπλε ή κόκκινου χρώματος. Αξιοπρόσεκτα είναι και τα νεοκλασσικά κτίρια που κοσμούν την πόλη. Η δόμηση είναι πυκνή, αμφιθεατρική και υπάρχουν αρκετά στενά λιθόστρωτα σοκάκια για περιήγηση και περίπατο. Στην πλατεία του οικισμού, κοντά στο λιμάνι, βρίσκεται και το μαρμάρινο Μνημείο των Ικαριωτών Ηρώων με μια κρήνη στη βάση του, ενώ τα τελευταία χρόνια η πλακοστρωμένη παραλιακή πλατεία με τα πολλά μαγαζάκια, προσελκύει πλήθος τουριστών. —
Πρωτεύουσα και το ένα από τα δύο λιμάνια του νησιού, ο Άγιος Κήρυκος, χτισμένος αμφιθεατρικά σε επιβλητικό τοπίο, διατηρεί δείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής στις παλαιότερες συνοικίες του με τα γραφικά δρομάκια. Στον ορεινό όγκο του Αθέρα, που δεσπόζει στην περιοχή, έχουν εντοπιστεί ερείπια οχύρωσης, γνωστής ως Καψαλινό κάστρο. Ο Άγιος Κήρυκος έχει 1.880 κατοίκους.
Ο οικισμός του Αγίου Κηρύκου σχηματίστηκε τον 16ο ή 17ο μ. Χ.αιώνα. Ο πολιούχος τού χωριού, είναι ο Άγιος Κήρυκος και η εκκλησία του βρίσκεται λίγο πιο πάνω απ' το λιμάνι. Στο λιμάνι του, ο επισκέπτης θα θαυμάσει το μοναδικό, σε χαρακτηριστικά, μεταλλικό άγαλμα που απεικονίζει τον Ίκαρο με τα φτερά του, την Ικαριάδα. Πρόσφατα δημιουργήθηκε το Λαογραφικό Μουσείο του χωριού. Τα εκθέματα που το κοσμούν προέρχονται από δωρεές των κατοίκων όλου του νησιού και καταδεικνύουν τον τρόπο ζωής των Ικαριωτών, τόσο στην καθημερινότητά του, όσο και από τους διάφορους πολέμους, καθώς και από διάφορα γεγονότα, από τα χρόνια της αρχαιότητας, μέχρι και τα νεότερα χρόνια. Κόσμημα για την πόλη είναι και το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού, που στεγάζεται στο ανακαινισμένο παλαιό Γυμνάσιο της πόλης
.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ : ΝΕΛΛΑ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ  |
πηγές πληροφοριών
http://room5.trivago.gr/
https://el.wikipedia.org/
http://www.faroi.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου