Το πιθάρι στον κήπο μου,
το σταμνί στο ξωθύρι
κι η ροδιά επίτοκος ν’ αγναντεύει τα σύννεφα .
Μια ρουφηξιά απ’ τα παλιά,
το τασάκι που έμεινε άκαπνη δόξα,
της γιαγιάς η θύμηση, ο κομμός της σοφίτας.
Συμβόλαια παλιά με σταυρό για υπογραφή
-αγράμματη μαθές η προγιαγιά-
δεμένα με λήθης κορδέλα
κι ένα τριαντάφυλλο σε βιβλίο κλειστό
να θυμίζει αγνότητας στιγμές.
Μετά από τόσα χρόνια
πρόσθεσα και των γονιών τ’ ανάχρεια.
Έτσι γρήγορα που περνά ο καιρός
δεν ανησυχεί το συρτάρι.
Όλα έτοιμα τα ‘χω.
Τις αναμνήσεις,τα ποιήματα,
τα γράμματα του έρωτα.
Ροζ τριαντάφυλλο η νιότη, μου ψιθύρισε.
Ώρα για ύπνο κοριτσάκι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου