στη μέση, η λύπη στέκει
Αχ και νάσουνα φυγάς !
Θα ήξερα πως λόγος θα υπήρχε
και αιτία, πως σε κάποιους χρωστάς
πως από κάποιους προσπαθείς
να ξεφύγεις, πως της ψυχής σου
τα αβάσταχτα μαρτύρια απωθείς
Τώρα, η παρουσία σου ακόμα πιο βαριά
Κρατάς στα χέρια σου τη μεγάλη
ξύλινη βαλίτσα και πας, μετρημένα
βήματα, άδακρυς, χωρίς ίχνος
εκδίκησης, με την απορία τη δική μου
-Πώς μπόρεσες να κρύψεις
τόσα χρόνια, τόση λύπη!-
Ευαγ. Ρήγας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου