άστραψαν στης νύχτας
την βαθιά σιωπή.
Δεν είσαι μόνος
φαναράκια απ΄το βάθος
αμυδρά σε φωτίζουν
συντροφιά σου κρατούν
εκεί στην προσμονή σου.
Φαναράκια ελπίδες
ελπίδες πολύχρωμες
για έναν νέο κόσμο.
Ελπίδα ανάστασης
ανάταση ψυχής,
η ψυχή σου πουλί
ελεύθερο λαλεί
ελευθερίας τραγούδια.
Τον ουρανό προσεγγίζεις
πανέμορφα τ΄άστρα του
άστρα που με ελπίδες μοιάζουν,
με ψυχές που φτερουγίζουν
γίνονται πουλιά!
Την ώρα προσμένουν.
Πανέμορφα τα φτερά τους.
Τί όμορφα φτερά
που έχει η ελπίδα!
Βαρβάρα Κατσιάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου