ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ " ΜΠΑΡ Η ΕΡΗΜΙΑ "

Jan Gossaert " Δανάη "

Σε μια εποχή, όπου όλα κινούνται με ταχύτητα ματιάς, από τα φαστ φουντ, τα στιγμιαία όνειρα και τα βιαστικά φιλιά, δεν θα μπορούσε και ο έρωτας να μην πατήσει των κομπιούτερς τα ηλεκρονικά κουμπιά.
Ολα σήμερα, γίνονται τόσο βιαστικά.
Δυο άνθρωποι κοιτάζονται τυχαία, σ΄ένα υπόγειο μπαρ και πριν
προλάβει το λειψό φεγγάρι να σκιρτήσει, αυτοί, θερίζουν κιόλας του πόθου τη σοδειά.
Εκεί, στα γρήγορα ανταλλάσσουν εμπειρίες, ανταλλάσσουν και φιλιά, ανταλλάσσουν και τις στάσεις, χωρίς οι άμοιροι να κάνουν
ούτε μία στάση στη θέση της καρδιάς.
Υστερα, αστραπιαία τα ρούχα τους θα ψάξουν και...
-άντε μωρό μου, γεια, εμένα με περιμένουνε στο μπαρ. Αλήθεια
πώς είπες πως σε λένε;. Εμένα με λεν Χαρά.
Και η χαρά, που δεν βρήκε στα φυλλοκάρδια ζεστασιά, ψάχνει
στο μπαρ η ερημιά, να γλυτώσει απ΄το σαράκι που το λένε μοναξιά.
Όλα σήμερα γίνονται τόσο βιαστικά!
Το ένα κενό κηδεύει τ΄άλλο και μόνο η αδειοσύνη δεν βρίσκει
πουθενά παρηγοριά. Το χάδι ψαχουλεύει ένα νεύμα τρυφερό,
της αγάπης λέξεις ν΄ανελκύσει, απ΄της ουτοπίας την ψευτιά..
Το συντρόφιασμα ανοίγει τα φτερά του να κουρνιάσει, μα τι κρίμα,
ένα ξεκομμένο από αίσθημα κορμί, βουλιάζει στης συναισθηματικής αναπηρίας τον καημό.
-Ναι, ναι, εμπρός; Μάλιστα, εδώ γραφείο μικρών αγγελιών.
Μα και βέβαια διαθέτουμε συντρόφους όλων των ειδών..
ένα λεπτό παρακαλώ, να ρίξω στο κομπιούτερ τα στοιχεία, να μη
χάνουμε καιρό.
Αχ δόλια καρδιά, ποιος να στο έλεγε, πως σε κάποια βάρβαρη
κι απάνθρωπη εποχή, θα βγάζαν και τον άνθρωπο ακόμα...
σε πλειστηριασμό!
Τρέχα! Μην χάνεις τον καιρό.
Κάλλιο μια άδεια καρδιά,
παρά γεμάτη με της Αδειοσύνης
τον φευγαλέο ηδονισμό...

ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ  ΤΗΣ  ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ