ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ " Η ολονυχτία του Έρωτα "

Paul Cézanne - The Bathers

Μην κλαις.
Δεν υπάρχουν
πέτρες στο δρόμο μας,
μόνο κοιλάδες
με πρόσφορο χώμα,
πότισε η μέρα κατάνυξη
για ολονύχτιο έρωτα,
γέλα μονάχα
για κείνο τον φόβο
τον ακροβάτη
που μετέωρος ήταν
ανάμεσα γη κι ουρανό,
κοίτα πώς κάθισε
μέσα στο σύννεφο
και πώς ακούμπησε
σε δυο ζευγάρια από χέρια,
πώς τυλίχτηκε
από τα δάχτυλα που
χάιδεψαν τη στοργή
και πώς απ τα μάτια μας
έλιωσε.
Γέλα.
Και ο φόβος γίνηκε δύναμη,
η ακμαία αγάπη.
Και τώρα
που ο κύκλος μας
πιάστηκε
στου παραμυθιού
την ανέμη
εσύ να γελάς,
δες,
στροβιλίζονται ακόμα
οι νιφάδες μας
στο ερωτικό γαϊτανάκι
κι ο χειμώνας δεν ήρθε,
δε θα ρθει ποτέ,
να γελάς,
γιατί οι μήνες μας
θα πλέουν ηλιόλουστοι
στο βαθύ καλοκαίρι
του πόθου Ερμή.
ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ.