"Αμίλητη η ψυχή σε μια παράλυτη
νύχτα...
Σ'ενα παγιδευμένο ουρανό,
σμιλεύει τη θλίψη της στα κλαριά
της λησμονιάς...
Για ένα ξεχασμένο ποίημα που χάθηκε
στην άβυσσο ενός φθαρμένου
χρόνου...
Αγκαλιά με τις μεγάλες καταιγίδες,
σε μια μνήμη που γεννά ραγισμένους
όρκους...
Στο παζάρι των ευχών,
θρηνεί ασάλευτη για το φως της ζωής
που γλίστρησε σε γκρεμούς πόνου...
Ξυπόλητη περπατά μέσα
στις κραυγές του κόσμου...
Στα σκορπισμένα αστέρια,
εκλιπαρεί για άραχνες λέξεις...
Ρακοσυλλέκτρια τιμαλφών
συναισθημάτων...
Βαφτισμένη,
σε στάχτες καμμένων ονείρων..."
νύχτα...
Σ'ενα παγιδευμένο ουρανό,
σμιλεύει τη θλίψη της στα κλαριά
της λησμονιάς...
Για ένα ξεχασμένο ποίημα που χάθηκε
στην άβυσσο ενός φθαρμένου
χρόνου...
Αγκαλιά με τις μεγάλες καταιγίδες,
σε μια μνήμη που γεννά ραγισμένους
όρκους...
Στο παζάρι των ευχών,
θρηνεί ασάλευτη για το φως της ζωής
που γλίστρησε σε γκρεμούς πόνου...
Ξυπόλητη περπατά μέσα
στις κραυγές του κόσμου...
Στα σκορπισμένα αστέρια,
εκλιπαρεί για άραχνες λέξεις...
Ρακοσυλλέκτρια τιμαλφών
συναισθημάτων...
Βαφτισμένη,
σε στάχτες καμμένων ονείρων..."
Marios Georgios Kamburakos...
02/10/2017...
02/10/2017...
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου