Με την ηχώ που ακούγεται
έρποντα τα έτη ζωής,
με βαθιά επιθυμία οι γλώσσες
ενάρετα ομολογούν,
και τα πέπλα πλαταγίζουν
από κρουστό μετάξι μόνο
για το χατίρι μιας νυχτιάς,
όταν αγέρας αγόφερτα
την συγκλονίζει,
και τα μάρμαρα ανασαίνουν
λίγο πριν τα φώτα σβήσουν.
Πια μυστικά κρύβονται
κάτω από τα πέπλα τους;
βαθύ το νόημα των λέξεων,
η νύχτα δεν θέλει ευεργέτες
θέλει ποιήματα αγάπης ευωδιαστά,
και τον ψίθυρο στον ίσκιο
ενός ίσκιου...
Φθινόπωρου.
έρποντα τα έτη ζωής,
με βαθιά επιθυμία οι γλώσσες
ενάρετα ομολογούν,
και τα πέπλα πλαταγίζουν
από κρουστό μετάξι μόνο
για το χατίρι μιας νυχτιάς,
όταν αγέρας αγόφερτα
την συγκλονίζει,
και τα μάρμαρα ανασαίνουν
λίγο πριν τα φώτα σβήσουν.
Πια μυστικά κρύβονται
κάτω από τα πέπλα τους;
βαθύ το νόημα των λέξεων,
η νύχτα δεν θέλει ευεργέτες
θέλει ποιήματα αγάπης ευωδιαστά,
και τον ψίθυρο στον ίσκιο
ενός ίσκιου...
Φθινόπωρου.
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου