ΑΝΝΑ ΓΕΩΡΓΑΛΗ " ΑΤΙΤΛΟ "

πηγή φωτογραφίας 

Ο ουρανός πλαγιασμένος
βουτάει στα μαβιά σύννεφα.
Αχ και να'σαστε εκεί στο πρωινό
να βλέπατε που το πρώτο χελιδόνι
φτερουγούσε ανέμελα
και φίλαγε με την καρδιά του
το στήθος της θάλασσας.
Αχ και ν'ακούγατε την αγωνία
στις νότες του τραγουδιού του
ν'αντικρίζατε την προσμονή του.
Όμως κανείς δεν θα μάθει ποτέ
ήξερε,δεν ήξερε
πως ήταν η αγάπη
που έφτασε με την Άνοιξη...
Στο πέταγμα του μόνο ξεχώριζαν
δυο στάλες χαράς κι ένα χαμόγελο
μνημονεύοντας την ελπίδα
που παντρεύτηκε τον ήλιο
στον όχτο της αυγής
την ώρα που ξεψυχούσε ο χειμώνας.
Κι εγώ θαυμάζω ήσυχα
τη μεγάλη αυτή εντέλεια!

~Άννα Γεωργαλή~