 |
| Christian Schloe art |
i.Η λίμνη
Το νερό αποκοίμιζε τον κόσμο στις πέτρινες φτέρες του
καλοκαιριού. Μια λίμνη τρελή γύριζε πάνω από τα κεφάλια μας, μας πιτσίλιζε και
κρυβόταν πίσω απ’ το στήθος της ξέρας. Αναμνήσεις σχολικών Αγιασμών κατέκλυσαν
τον κόσμο μας. Γεύση βασιλικού μούδιασε τα χείλη μας. Αυτή, δυστυχώς, η
ονειροπόληση δεν κράτησε για πολύ. Ένας καρολόγος πλησίασε το κονάκι μας
ξεφορτώνοντας χρόνια κι ένα κλωνάρι βασιλικού. Μείναμε άναυδοι να τον κοιτάμε
στα μάτια. Από αυτά ξεπηδούσαν τροχοί κι άμαξες, στάχυ κι αλέτρι. Χωρίς σκέψη,
τον πλησιάσαμε πιέζοντας τις ίριδες των οφθαλμών του. Αίμα βαθύ κύλησε. Ο
βασιλικός ποτισμένος με αίμα φάνταζε πιο ανθρώπινος από εκείνον των σχολικών
χρόνων. Τ’ άψυχα κουφάρια τους άλλωστε κείτονταν ακόμα στοιβαγμένα στο χώμα.
Κατευθυνθήκαμε προς τη λίμνη να τον ξεπλύνουμε. Το αίμα του καρολόγου θα
επέστρεφε στο στέρνο της έρημης γης για ν’ αρχίσει πάλι η καρδιά της να χτυπά.
ii. Αντίο
Μια μέρα ήπιες αναβράζοντα όνειρα αγγίζοντας το λευκό
χρώμα της νύχτας. Λιγόστευες τα ταξίδια για ν’ αυξήσεις τις στιγμές. Το πρωί ντύθηκε με το παλτό σου κι ο Ήλιος φόρεσε καπέλο.
Μέσα απ’ αυτό ξεπήδησες. Ταχυδακτυλουργός του αντίο που δεν πρόλαβες να πεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου