ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΖΙΑΣ " Νυν και αεί "

Νυν και αεί υμνούμε τη θάλασσα.
Του Ποσειδώνα τα μυστικά
στις κατασκότεινες σπηλιές της.
Τη δροσιά που ερεθίζει τα κύτταρα της σάρκα μας.
Την αρμύρα που περιλούζει το κορμί μας.
Τη φουρτουνιασμένη όψη της
που εικονίζει το είναι μας.

Νυν και αεί υμνούμε τον άνεμο.
Του Αιόλου το ξέσπασμα που δυναμώνει το φόβο μας.
Το παγερό ξεροβόρι που περονιάζει τα κόκαλα.
Το στροβίλισμα των κυμάτων
στη καρδιά των ωκεανών.
Τη δύναμη της καταιγίδας που μαστιγώνει τις σκέψεις μας.

Νυν και αεί υμνούμε το φως.
Του Απόλλωνα τα δώρα,
στης Ολυμπίας τα μάρμαρα.
Το πρωινό ξύπνημα από τη λάμψη της ανατολής.
Τα χρώματα της ίριδας,
γαλήνη και ομορφιά της νιότης μας.
Την ηλιαχτίδα που ερεθίζει τον ανθρώπινο νου.

Νυν και αεί υμνούμε τη γέννηση.
Της Δήμητρας τη προσφορά
στο πεινασμένο βλέμμα μας.
Τον πόνο της γέννας του θηλυκού μας πρόγονου.
Το μεστωμένο καρπό του γέρικου λιόδεντρου.
Το καινούργιο που γεννά η τρέλα της νιότης. 

Τώρα και πάντοτε εσένα υμνούμε Μητέρα Φύση.

Γιώργος Θ. Τζιας
από τη συλλογή "...του αστεριού ο τοκετός"