Στην εφηβική μου ηλικία είχα μια ιδιαίτερη αγάπη για τα μωσαϊκά.
Πολλές φορές εστίαζα το βλέμμα μου πάνω σ’ αυτά, με έναν τρόπο που οριοθετώντας ψηφίδες μέσα σε ένα οπτικό πλαίσιο, δημιουργούσα εικόνες τμημάτων γυμνού γυναικείου σώματος.
Στο μωσαϊκό, ανάλογα με το ποια κομματάκια θα εντάξεις στο νοητικό όριο που δημιουργείς, φτιάχνεις άπειρες το πλήθος εικόνες. Στο τμήμα που ο ένας βλέπει αλογοκεφαλή, ο άλλος εντάσσοντας στο νοητικό του περίγραμμα ένα-δύο πετραδάκια περισσότερα ή λιγότερα, βλέπει ένα ωραιότατο στήθος.
Φαίνεται πως μέσα από την παρόρμηση που δημιουργούσε η ορμονική αλλαγή της ηλικίας και σε συνδυασμό με την έλλειψη παραστάσεων του τέλους της πουριτανικής εποχής που πέτυχε τη γενιά μας, είχα βρει το παιχνίδι μου. Ήταν εντυπωσιακό.
Θυμάμαι το πόσο εύκολα δημιουργούσα περιγράμματα γυμνών γυναικείων σωμάτων στο πάτωμα.
Αυτό με οδηγούσε στη σκέψη ότι ο Χιού Χέφνερ τον ελεύθερο χρόνο του παρατούσε το Play Boy και ερχόταν στην Νέα Ιωνία να κάνει το χόμπι του στα μωσαϊκά της.
Δεν υπήρχε σπίτι στη Νέα Ιωνία που τα μωσαϊκά του να μην ήταν τίγκα στο γυμνό... Για εμένα βέβαια...
Κάτι σαν τις τοιχογραφίες της Πομπηίας σε πάτωμα!
Μόνο που στα μωσαϊκά νιώθεις συνδημιουργός.
Εσύ ανακαλύπτεις την εικόνα.
Όταν αργότερα άρχισαν να έρχονται στη μόδα τα πλακάκια και ξήλωναν τα μωσαϊκά, αισθανόμουν να συντελείται κάτι σαν γενοκτονία.
Το παιχνίδι αυτό με τα πετραδάκια στο πάτωμα, που αυθόρμητα όταν δω μωσαϊκό μου βγαίνει και σήμερα, βλέπω να το παίζουν πολλοί άνθρωποι με τις πληροφορίες που συλλέγουν ή βρίσκονται μπροστά τους.
Υπάρχουν άνθρωποι που δυστυχώς έχουν περιορισμένη δυνατότητα στο μωσαϊκό πληροφοριών που υπάρχει.
Οριοθετούν επιλεκτικά κομμάτια μέσα από αυτό ώστε να βγάζουν την εικόνα που επιθυμούν, τα συμπεράσματα που εκ των προτέρων θέλουν.
Σαν εμένα που στα μωσαϊκά έβλεπα μόνο γυμνές γυναίκες…
Όσο ισχυρά στοιχεία και να δουν, στοιχεία που να τους αναγκάζουν να αλλάξουν άποψη για ένα θέμα, τα οριοθετούν όπως βολεύει. Έχουν τη δυνατότητα πάντα να βγάζουν εκτός ορίων θέασης πληροφορίες που δεν συμφωνούν με την προαποφασισμένη τους άποψη, με την πιο γελοία δικαιολογία, αφήνοντάς τες έξω από το πεδίο εικόνας του αντικειμένου που δημιουργούν στο μυαλό τους..
Εγώ το ξέρω αυτό το παιχνίδι πολύ καλά.
Αυτοκίνητο να φτιάξει ο ‘μωσαϊκατζής’ στο πάτωμα, άμα εγώ θέλω να δω κουνελάκια , κουνελάκια θα δω.
Ό,τι στοιχεία και να έχεις, αν την ώρα που τα παραθέτεις, ο συνομιλητής σου λειτουργεί όπως εγώ με τα μωσαϊκά, τότε το μόνο που σκέφτεται είναι το πώς θα επιχειρηματολογήσει για την ήδη περιχαρακωμένη εικόνα-άποψή του και τι θα απαντήσει. Έχει ήδη εστιάσει, έχει οριοθετήσει το αντικείμενο συζήτησης, έχει φτιάξει την εικόνα και δεν έχει νόημα η κουβέντα.
Δυστυχώς υπερβολικά πολλών ανθρώπων το μυαλό λειτουργεί, παρά τη συσσωρευμένη εμπειρία, ακόμη και σήμερα με αυτόν το τρόπο.
Η εκ των προτέρων οριοθέτηση των πληροφοριών στερεί την δυνατότητα αξιολόγησής τους.
== Η εικόνα δείχνει τόσο ένα γυναικείο γυμνό όσο και ένα ζευγάρι που χορεύει. Όποιος οριοθετεί τα στοιχεία της εικόνας με έναν τρόπο έχει τις μισές πληροφορίες της εικόνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου