ΣΟΥΛΟΓΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ - ΑΝΕΦ ΑΙΤΙΑΣ

Σε θυμάμαι σαν τα τώρα να παίζεις τα κλειδιά
στα τρεμάμενα δάχτυλά σου
σα να θες να ξεφύγεις απ’ την απόφαση,
σα να μην ήρθε η ώρα για κάτι
που τόσα τέρμινα περιδιάβαινε
απ’ άκρη σ’ακρη τη σκέψη σου.

Σε θυμάμαι ακόμα να μου μιλάς
σα σε άταφο νεκρό
με τα νύχια σφιγμένα κουβάρι
στη σκισμένη τσέπη σου
όπου ο ορίζοντας έχασκε ανέμελος.

Σε θυμάμαι πάντα
μ’αφτό το λουσμένο στο κλάμα χαμογέλιο
να αποστρέφεις το βλέμμα απ’εμε,
να κρύβεσαι σαν αδειανό από έγνοιες κουφάρι.

Αλλοτε σε θυμάμαι σα βαριόμοιρη μάνα
αδικοχαμένου γιου,
να χτυπάς τα στήθια σου πάνω στ’αμόνι
χωρίς ανάσα καμιά.

Με θυμάμαι ξαπλωμένο σε εμβρυακή στάση
με τα χέρια να καλύπτουν το απροστάτεφτο
κεφάλι μου,
να προσπαθώ να ξεχάσω ……..
…… με θυμάμαι ……

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://anorthografies.net/