ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ. " Τα απογεύματα της παροπλισμένης αθωότητας "

Lisa Coutts art

Οχι,
δεν είναι τα συνθλιμμένα
σαββατιάτικα απογεύματα,
ούτε τ αλλόκοτα χτυπήματα
του πορφυρού εσπερινού,
δεν είναι η εκμηδενισμένη
ωριμότητα
ουτε τ αναψοκοκκινισμένα
μ αγαπάς;, που
ντροπιασμενα ξεπροβάλλουν.
Οχι.
Δεν είναι.
Μένει εμβρόντητο
το δειλινό,
μουλιάζει μες τα χρώματα
μίας συναισθηματικής
ταλάντωσης,
μία χορδή στη θλίψη
και μία στη χαρά,
κι οι δύο τόσο ελαστικές
και πεισματάρες,
τεντώνονται
ν αγγίξουν ουρανό.
Είναι το απώγειο του έρωτα
που καθρεφτίζεται
στη δύση
και που ενθαρρύνει
τις αποκοτιές,
κι είναι μετά κείνη
η έκπτωτη αναλαμπή
που σβήνει σε κίνηση αργή,
που σε χλευάζει,
που ασυναίσθητα
θυμίζει συντριβή,
ναι,
είναι η αδιάκοπη ομορφιά
που υποκλίνονται όλα
τα δειλινά σου
και που σου θυμίζουν
την έκπτωτη ζωή σου,
είναι γι αυτό το θραύσμα
παιδικότητας
που φλέγεται τ απόβραδα
να ξεχυθεί
και στην αλάνα
να χοροπηδηξει,
είναι για την παροπλισμένη σου
αθωότητα
που κλαιν όλες οι δύσεις....................

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ