ΠΑΡΑΘΥΡΑΣ ΗΛΙΑΣ " Δοκίμασε "

Σκέψου μια λέξη
ας πούμε πέτρα.
Τώρα φόρτισε την με το συναίσθημα που διαθέτεις, ας πούμε λύπη.
Σου είναι ξεκάθαρο πια πως η πέτρα δακρύζει
Που δακρύζει;; Που στέκει;;
Φερε στο μυαλό σου το τοπίο.
Ένα δάσος ίσως ένα γκρεμισμένο σπίτι, εγώ θα διαλέξω το δάσος.
Και θα γράψω:
Η πέτρα δάκρυσε κάτω από τα πεύκα.

Αμφισβήτησε αυτό που έγραψες αυτό που είδες και βάλε ένα ερώτημα.

Δακρύζουν οι πέτρες;

Κανε διάλογο με τον εαυτό σου
βαλε με στον διάλογο.

Γιατί όχι μπορεί και να κλαίνε.
Μπορεί να φαίνεται ότι δακρύζει η πέτρα γιατί πάνω της τρέχουν τα δάκρυα μας.

Κάπως έτσι ξεκινάει η ποίηση μεσα.από την φόρτιση μιας λέξης που μαγνητιζει και τις υπόλοιπες όπου σχηματίζουν στο σύνολο τους το τοπίο το πλαίσιο.
Και κάπου εκεί ξεπηδαει το ερώτημα.
Το ερώτημα θέλει να λυθεί.
Είναι σαν το νερό ψάχνει να βρει διέξοδο.
Καθώς τρέχει ανοίγει αυλακια δρόμους και φέρνει ζωή όπου νερό και ζωή.
Κάπως έτσι......