Ρέγομαι τη λευτεριά
του νου και της ψυχής μου.
Μια μοναξάδα γύρω μου,
του καθενός δική του.
Κατάλυσαν το κόσμο μας
κατι κλητοί κουρσάροι,
λεηλάτησαν την ομορφιά
ληστέψαν την ουσία..
Χαράμηδες γινήκανε,
στης Ανθρωπιάς τον πλούτο.
Κατάχαμα κείτεται η Ζωή
βαριά τραματισμένη..
Εδάκρυσε το πνέμα μας,
αιμάτωσε το φως μας..
Μαυρίσανε τα ονείρατα
σκορπίστη ανήλιο χώμα
..και γίνηκαν οι γάδαροι..
..αγγελοι και πετούνε..
κι άλλαξ' η στράτα μας κρυφά..
μίσεψε η αντρειωσύνη..
Πεισμάτωσαν και οι καρδιές
από την κακοσύνη..
Μπροστάρηδες να γίνουμε
οι σκοτωμοί να πάψουν
και τα κοράκια να καούν
στις κόκκινες αχτίνες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου