Ο θαυμαστός αρχιτέκτονας, η φύση, έφτιαξε πάνω στη γη υπερήφανα βουνά, δάση, λαγγάδια, ποτάμια και γραφικά ακρογιάλια, χωρίς όμως να αφήσει στείρα τα σωθικά της. Με βοηθό το νερό έφτιαξε έναν άλλο κόσμο: τα σπήλαια. (Άννα Πετροχείλου)
Εξω από το Σπήλαιο Διρού..
Στη δυτική ακτή της Λακωνικής χερσονήσου, στον 'Ορμο του Διρού, βρίσκεται ένα από τα 60 και πλέον σπήλαια της μανιάτικης γης, αλλά και ένα από τα 10.000 καταγεγραμμένα σπήλαια της Ελλάδας. Το Σπήλαιο Γλυφάδα (ή Βλυχάδα) Διρού είναι από τα ωραιότερα σπήλαια στον κόσμο και εξερευνήθηκε για πρώτη φορά το 1949, όταν οι ιδρυτές της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, Γιάννης και 'Αννα Πετροχείλου, άρχισαν να το εξερευνούν συστηματικά. Η ύπαρξή του ήταν γνωστή στους ντόπιους από το 1900 περίπου.
Κανείς όμως δεν υποψιαζόταν το θαύμα που έκρυβε στο εσωτερικό του. Έως το 1960 είχαν εξερευνηθεί και χαρτογραφηθεί 1.600 μέτρα, ενώ σήμερα το γνωστό μήκος του σπηλαίου ξεπερνά τα 15 χιλιόμετρα. Το 1970 έγινε η πρώτη υποβρύχια εξερεύνηση. Το μήκος των επισκέψιμων διαδρόμων του σπηλαίου είναι 3100μ. (σύμφωνα με το ΥΠ.ΠΟ.Τ.), εκ των οποίων τα 300μ. είναι χερσαία. Η ξενάγηση στο θαλάσσιο τμήμα πραγματοποιείται με βάρκες. Εδώ, αν είστε τυχεροί και σας αναλάβει βαρκάρης με γνώσεις και διάθεση, θα απολαύσετε την ξενάγηση˙ ειδάλλως, η περιήγηση θα είναι βουβή, με τον ενθουσιασμό σας να περιμένει κάποιες πληροφορίες, αλλά η προσμονή να μην ικανοποιείται
Η πραγματική τουριστική διαδρομή σήμερα είναι 1,5 χλμ., εκ των οποίων το 80% είναι λιμναία (με βαρκάκι) και το υπόλοιπο 20% (300 μέτρα) γίνεται με τα πόδια. Η συνολική βόλτα στο σπήλαιο για εμάς τους τουρίστες διαρκεί περίπου 30 λεπτά.
Μάλιστα το σπήλαιο, εξαιτίας του πλούσιου πολύχρωμου διακόσμου του, τοποθετείται στην κορυφή της παγκόσμιας λίστας λιμναίων σπηλαίων μαζί με τη Ζάιτα του Λιβάνου και το γαλλικό Παντιράκ.
Το χερσαίο, αλλά και το ενάλιο τμήμα του, διαθέτει πλούσιο λιθωματικό διάκοσμο. Το διατρέχει υπόγειος ποταμός που χύνεται στη θάλασσα περίπου 23μ. δεξιά της φυσικής εισόδου του, η οποία βρίσκεται μισό μέτρο πάνω από τη στάθμη της θάλασσας.
Το μεγαλύτερο μέρος του σπηλαίου καλύπτεται με θαλασσινό νερό και η στάθμη των υδάτων στο εσωτερικό του μεταβάλλεται ανάλογα με τις εξωτερικές καιρικές συνθήκες. Εντός του σπηλαίου έχουν εντοπισθεί οστά ιπποποτάμων, πανθήρων, υαινών, λιονταριών, ελαφιών και άλλων ζώων, καθώς και προϊστορική κεραμική.
Το σπήλαιο άρχισε να σχηματίζεται πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.
Οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες, που σήμερα βρίσκονται κάτω από το νερό, σχηματίστηκαν όταν η επιφάνεια της θάλασσας βρισκόταν πολύ χαμηλότερα από το σημερινό της επίπεδο. Το νερό μέσα είναι υφάλμυρο και έχει μεγάλη σκληρότητα. Η θερμοκρασία του είναι περίπου 14OC, ενώ του αέρα κυμαίνεται από 16 έως 19OC.
Η φυσική του είσοδος έχει διάμετρο μόλις μισού μέτρου και βρίσκεται πολύ κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας. Σε παλαιότερες εποχές το σπήλαιο είχε και άλλες εισόδους οι οποίες σταδιακά έκλεισαν. Για την αξιοποίηση του σπηλαίου διανοίχτηκαν δύο νέες είσοδοι.
Σύμφωνα με καταγγελίες, ο υπάρχων ηλεκτρικός - τεχνητός φωτισμός έχει δημιουργήσει φύκος (μύκητες) στους σταλακτίτες και σταλαγμίτες, με αποτέλεσμα το χρώμα τους να έχει μεταβληθεί, να έχει γίνει πρασινίζον. Και έτσι ο κίνδυνος για την καταστροφή τους να είναι πλέον ενδεχόμενος. H αφαίρεση δε των μυκήτων προϋποθέτει ειδική μελέτη, για τη σύνταξη της οποίας το ΥΠΠΟΤ δεν επιδεικνύει ανάλογο ενδιαφέρον.
Το σπήλαιο Βλυχάδα εξερευνήθηκε συστηματικά από τους σπηλαιολόγους Iωάννη και Άννα Πετροχείλου. Aπό το 1949 έως το 1960 είχαν εξερευνηθεί και χαρτογραφηθεί 1.600 μέτρα. Στην εποχή μας το γνωστό μήκος του σπηλαίου ξεπερνά τα 14 χιλιόμετρα.
Στα ευρήματα του σπηλαίου με τους εντυπωσιακούς σταλαγμίτες και σταλακτίτες συγκαταλέγονται απολιθωμένα οστά ιπποπόταμου, πάνθηρα, ύαινας, λιονταριού, ελαφιού και κουναβιού, καθώς και κεραμική, που υποδηλώνει ανθρώπινη παρουσία
Tο σπήλαιο Aλεπότρυπα, από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα νεολιθικά σπήλαια της χώρας μας, εντοπίστηκε το 1958 από τους σπηλαιολόγους Iωάννη και Άννα Πετροχείλου, ύστερα από υπόδειξη των κατοίκων της περιοχής.
Mικρές και μεγάλες αίθουσες αναπτύσσονται κατά μήκος ενός κεντρικού διαδρόμου που διασχίζει το σπήλαιο (μήκους 240 μέτρων). H Aλεπότρυπα κατοικήθηκε κατά τη Nεότερη και την Tελική Nεολιθική Περίοδο, χρησιμοποιήθηκε δε ως κατοικία, αποθήκη αγαθών, εργαστήριο οικοτεχνικής δραστηριότητας, χώρος ταφής και λατρείας νεκρών. Iσχυρός σεισμός στα τέλη της 4ης χιλιετίας π.X. προκάλεσε εκτεταμένες αποκολλήσεις βράχων από την οροφή και τα πλευρικά τοιχώματα του σπηλαίου, έφραξε την είσοδό του και εγκλώβισε τους χρήστες του.
Tο πλούσιο οστεολογικό υλικό και τα άφθονα ευρήματα (κεραμική, λίθινα, χάλκινα και οστέινα εργαλεία και όπλα, αργυρά, λίθινα, οστέινα, οστρέινα και πήλινα κοσμήματα, πήλινα, λίθινα και οστέινα ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα ειδώλια) μαρτυρούν ότι στην Aλεπότρυπα αναπτύχθηκε μια πολυάνθρωπη κοινωνία με εμποροναυτικό και γεωργοκτηνοτροφικό χαρακτήρα
Το σπήλαιο της Βλυχάδας είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά λιμναία σπήλαια στην Ελλάδα και ίσως το ευκολότερα επισκέψιμο. Στον πυθμένα του ρέει ο ποταμός Γλυφάδα, ο οποίος σε κάποια σημεία πλαταίνει και γίνεται λίμνη, πάνω στην οποία γλιστράτε με τις βαρκούλες που αργοπλέουν. Το μυθικής ομορφιάς σπήλαιο έχει πολύ εντυπωσιακούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Ο φωτισμός είναι υποβλητικός και οι εικόνες μοναδικές.
Η κλασική διάσχιση του σπηλαίου με τις βάρκες θα σας περάσει από διάφορους θαλάμους και στοές με μυθικά ονόματα όπως: Πρώτη Σάλα, Νεκρή Πολιτεία, Σταυροδρόμι με τις Νηρηίδες, Λίμνη των Ωκεανίδων, Ροζ και Λευκή Σάλα, Θάλασσα των ναυαγίων, Χρυσή Βροχή και τον Μεγάλο Ωκεανό, τη σάλα που έχει μήκος 160 μ. και ύψος 30. Σε όλη τη διαδρομή θα θαυμάσετε πλήθη σταλακτίτες κατάλευκους, ροζ, κόκκινους και γκρίζες και λευκές κολόνες.
Διακόσια μέτρα ανατολικά της Βλυχάδας, βρίσκεται το σπήλαιο της Αλεπότρυπας, λιγότερο εντυπωσιακό αλλά ιδιαίτερα σημαντικό γιατί οι χώροι του σπηλαίου είχαν χρησιμοποιηθεί ως κατοικίες στην νεότερη περίοδο της Νεολιθικής εποχής. Βρέθηκαν ανθρώπινοι σκελετοί και κρανία, σκελετοί ζώων, εργαλεία, μαρμάρινα ειδώλια, αγγεία και όστρακα.. Η κεντρική σπηλιά καταλήγει σε λίμνη με βάθος 6 μέτρα
Δεν στερείται ομορφιάς όπως θα δείτε, καθώς αποτελείται από πολλά δωμάτια και διαδρόμους με πλούσια διακόσμηση από σταλακτίτες. Μαζί με το σπήλαιο θα επισκεφθείτε το μικρό Νεολιθικό Μουσείο Διρού με ευρήματα από τις ανασκαφές. Αν τα παιδιά είναι κουρασμένα μετά την τόση καινούρια γνώση κατεβείτε απαραιτήτως στη διπλανή μεγάλη αμμουδιά του Διρού:
Πλησιάζοντας προς την έξοδο
Εντυπωσιακό κομμάτι οροφής
Τα χρώματα που προσδίδουν τα φώτα ,σε κάποιες μεριές είναι άκρως εντυπωσιακά!!
Εξοδος.....Ευτυχώς που δεν βραχήκαμε!
Η περιήγηση τέλος.....Βγαίνοντας από το Σπήλαιο Διρού......
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΝΕΛΛΑ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ
ΚΕΙΜΕΝΑ - ΝΕΛΛΑ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου