ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΟΥΡΕΚΑ - Φως Μου..

Φως μου σου΄λεγα
γλυκά, ψυθυριστά
σε νανούριζα με γλύκα
και τραγούδια τρυφερά,
κι αγάλλιαζε η ψυχή μου,
άπειρα φώτα άστραφταν
λαγαριστά και ζηλευτά
για δύο πουλιά των σπλάχνων μου
γεννήματα και Ένα της Καρδιάς μου.

Ταξίδεψαν σαν το Μοναχικό Ήλιο που
σε κάθε του εκτυφλωτική Αχτίδα Ανατολής
μίας νέας μέρας που μάς λούζει και
σβήνει στην Δύση του γλυκά,
μα δεν πονά, δεν σφάζει η Δύση του
Ήλιου Μου όπως αφόρητα πονά
η ανελέητα σκληρή μου μοναξιά.

Ξημερώνομαι με την προσδοκία
τ΄αντικρίσματος του Φωτός σου Ήλιε.

Είσαι αιώνες παρών.
Η πρώτη μου Καλημέρα.

Οι άνθρωποι εγκαταλείπουμε το Φως Σου
για να ζήσουμε στην ανυπαρξία του σκοτεινού
εγωισμού μας.

Τόση σκοτεινή είναι η μοναξιά.
Έρεβος σα θάνατος.

Ήλιε μου Φως και παρηγοριά μου,
μόνο στη ζεστασιά σου ακούω το
Κελάϊδησμα των Πουλιών που
πέταξαν ανεπιστρεπτί κι έμεινα
με άδεια αγκαλιά, άδεια φωλιά.

Ελιξήριο στο σκοτάδι της απόρριψης
δεν υπάρχει μήτε φάρμακο μήτε γιατρός.

Μόνο Εσύ Ήλιε Μου με Επισκέφτεσαι ακόμη..

Καλή Δύση Σου... Αύριο πάλι...
Είσαι ο Μόνος που Περιμένω Ακριβέ μου .. 

- Γιούλη Τσουρεκά.