Όχι, αγάπη μου, δε θα μας βγάλει κανείς εμάς από την Ευρώπη, ακόμη κι αν χρειαστεί να κάνουμε ασφάλεια ζωής, για να ταξιδεύουμε σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα! Εμείς κρατάμε γερά, τι νομίζεις; Θα επιμένουμε με διαβολεμένο πείσμα στη σημερινή Ευρώπη των τραπεζών, των βιομηχάνων και του φόβου για τον φτωχό και αδύναμο. Στην Ευρώπη της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, της περιχαράκωσης και της απομόνωσης. Της συνεχούς κακοποίησης των μεταναστών και των φτωχών, της επιβολής του δικαίου του ισχυρού και της αφαίρεσης κάθε δικαιώματος να αρθρώσει ο αδύναμος ελάχιστο αντίλογο. Υπάρχει άραγε διαφορετική προοπτική για την Ευρώπη και τους πολίτες της;
Θα ανεχόμαστε να δίνονται ψίχουλα στους λαούς και να λένε ευχαριστώ που μετά βίας επιβιώνουν ικετεύοντας για το δικαίωμα στη ζωή; Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για μια Ευρωπαϊκή άνιση Ένωση, χωρίς ίχνος ανθρωπιάς, συλλογικότητας και κοινών στόχων; Αλλά και χωρίς σεβασμό στον πολιτισμό, στην κουλτούρα και στις ιδιαιτερότητες των μελών της; Θα συνεχίσουμε να κλείνουμε τα μάτια στα αμέτρητα πνιγμένα παιδιά στο Αιγαίο;...Αλήθεια, πόσο κοστολογείται η ζωή ενός παιδιού; Θα συνεχίσουμε να βλέπουμε χρηματοδοτήσεις τρομοκρατών και ναζιστών σφυρίζοντας αδιάφορα και θα προσποιούμαστε ότι δεν έχουμε ιδέα για όλα αυτά;
Οι φωνές αντίδρασης ενάντια στη λιτότητα και στις πολιτικές που συνθλίβουν τα δικαιώματα των νέων και των εργαζομένων ευτυχώς όλο και πληθαίνουν, αλλά σπεύδουν να τις χαρακτηρίσουν συλλήβδην φασιστικές ή ανώριμες, ενώ φασισμός δεν είναι η άτεγκτη πολιτική λιτότητας, που επιβάλλουν οι οικονομικά ισχυροί. Όπως πληθαίνουν και οι φωνές από όλο και περισσότερες χώρες, που ζητούν αλλαγή στάσης και πολιτικής, ώστε να αποκτήσει ξανά το αρχικό της νόημα ο όρος Ένωση.
Θεωρούμε την Ευρώπη σπίτι μας, όμως ποια Ευρώπη; Την Ευρώπη της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, του σεβασμού των λαών και της αξιοπρέπειας αυτών. Και την Ευρώπη της παιδείας, της υγείας και των ίσων ευκαιριών. Και για να ευθυμήσουμε, στην Ευρώπη ανήκουμε όλοι, είτε θέλουν είτε δε θέλουν κάποιοι, εκτός αν μας πάρουν και με προσοχή μας μεταφέρουν στην Κίνα!
Ωραία άποψη έχουν για την ισότητα και τη δημοκρατία τελικά κάποιοι. Και πόσο συγκινητική είναι η προσπάθεια των ''πνευματικών'', ψευτοδιανοούμενων και των ΜΜΕ, να προκαλέσουν φόβο και πανικό. Τζάμπα μάγκες είναι! Δύσκολα τα σκυμμένα κεφάλια πλέον. Δύσκολα θα πειστεί και θα χειραγωγηθεί ένας νέος και σκεπτόμενος άνθρωπος, που έχει πληγεί από τη μακροχρόνια κρίση, που μορφώνεται, ενημερώνεται και όλα τα περνά από αυστηρή κριτική και το πρίσμα της αμφισβήτησης. Πάει ο καιρός... που ένα μηδενικό σκαρφάλωνε σε μία καρέκλα και θεωρούνταν αυθεντία.
Τα μάτια του μέλλοντος είναι στραμμένα πάνω μας. Τι θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές είναι το ζητούμενο και η πρόκληση αυτή τη στιγμή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου