Νυν και αεί ο Αυγερινός
ξεπετιέται τις νύχτες
απροσκάλεστος των ονείρων
ξεπετιέται τις νύχτες
απροσκάλεστος των ονείρων
κι φωτοδοτεί ... και δίδει
των φλεβών το νέο όραμα .
των φλεβών το νέο όραμα .
Και συσπάται το αίμα
και φουσκώνει ως χείμαρρος νεοσσός
και φουσκώνει ως χείμαρρος νεοσσός
που κοίτη δεν έχει χαράξει
ότι γεωγραφία άγνωστη ο Έρωτας
απλώνεται γύρω του ...
απλώνεται γύρω του ...
Και τότε ... εκεί συντελούνται
θαύματα νέας χάραξης
στο κορμί της αγάπης
θαύματα νέας χάραξης
στο κορμί της αγάπης
που ο Αυγερινός
εν τη ερημία σου επέλεξε !
εν τη ερημία σου επέλεξε !
Και υποκλίνεσαι !
και πάντα θα υποκλίνεσαι
στους χειμάρρους
που ανεξέλεγκτοι τρέχουνε Μέσα σου ...
στους χειμάρρους
που ανεξέλεγκτοι τρέχουνε Μέσα σου ...
Ότι νυν και αεί
αόρατος ο του Έρωτα Αυγερινός ...
αόρατος ο του Έρωτα Αυγερινός ...
Νίκος Δημογκότσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου