Το δειλινό βουλιάζει κρέπια μαβιά
σε ματωμένα νερά!
Χάθηκαν των ονείρων τα χρώματα
σε σκοτεινές νύχτας φτερούγες!
Να ‘ναι καλά τ’ αστέρια,
που φως σηματοδοτούν στις ελπίδες,
σημειακοί, τρεμάμενοι φάροι,
αέναοι του Σύμπαντος οδηγοί!
Άτακτη των νεφών η φυγή
στου Αιόλου την ορμή,
με της Σελήνης παιχνιδίζουν
τη χλωμάδα!
Στις ασημόχρωμες αμμούδες,
αγκαλιασμένες, ανθρώπινες σκιές,
αιώνιας πίστης ανταλλάσσουν υποσχέσεις
κάτω από συνωμοτική συγκατάνευση
αόρατων μουσικών χορδών!
Χριστόφορος Παυλίδης
Σ' ευχαριστώ με την καρδιά μου για τη δημοσίευση καλή μου Γεωργία
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφή