ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΕΙΝΑ " Νερένιοι δρόμοι "

 

Πίνακας - Ferdinand Hodler

Νερένιοι οι δρόμοι της ζωής μου.  
Απ'την πηχτή υγρασία της μήτρας
γλύστρησα σε χώρα ταξιδιάρικων πουλιών
μια μέρα που χόρευε το χιόνι.
Λάτρεψα τις νιφάδες,
κουρτίνα ηρεμίας στα παράθυρα,
συντρόφους στα παιχνίδια της αυλής.  
Τις ανοιξιάτικες ώρες,
ο ήλιος έλιωνε το χιόνι
σημαδεύοντας
λίμνες και ποτάμια
στο χάρτη τ'ουρανού.                     
Κυτταρική καταγραφή
ο υπνωτικός τους ήχος  
χάραξε την ψυχή              
την ώρα του αποχαιρετισμού.
Κύματα ο ωκεανός,
βαθιά γαλαζια ζώνη 
ανάμεσα στις δυο πατρίδες,
έσμιξε με τις θάλασσες 
των παιδικών μου χρόνων,
τη μια του φωτεινού ορίζοντα
και την άλλη του θυμαριού.
Θαλασσινά τα καλοκαίρια
της ζωής μου,
θαλασσινοί και οι χειμώνες μου.  
Αλμυρός ο πρώτος έρωτας,
βραδινό μελτέμι ο τελευταίος.
Στο νερό τραγουδάω τις χαρές,
στο νερό ξεπλένω τις λύπες.
Κι όταν κοιτάζω εμπρός μου,
όρθια φιγούρα
σε βάρκα που πλέει,
ταξιδεύω.