Αν η"ελληνικότητα"είχε μόνο μια εικόνα,αυτή θα βρισκόταν στη Μάνη.Κι αν η αυθεντικότητα επέλεγε μόνιμο καταφύγιο,θα κατευθύνονταν προς τα μέρη της. Μακριά από οτιδήποτε επιτηδευμένο και "δήθεν"λαμπερό,η Μάνη,ξέρει πώς να κερδίζει τις εντυπώσεις,όσων εκτιμούν την ομορφιά που δεν"φωνάζει"κι όμως προκαλεί!
Ιστορικό κομμάτι της Πελοποννήσου,καλύπτει τη χερσόνησο του Ταϋγέτου και διακρίνεται στην κυρίως Μάνη,τη Μέσα Μάνη (Ανατολική και τη Δυτική) και την Έξω Μάνη (Μεσσηνιακή).
ΓΕΡΟΛΙΜΕΝΑΣ
Ο Γερολιμένας στη Μάνη τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστεί σε πάρα πολλά αφιερώματα τόσο στα ελληνικά media όσο και στα ξένα,ως ένας από τους κορυφαίους off the beaten track προορισμούς στη Μεσόγειο!Αυτό οφείλεται στο πανέμορφο φυσικό τοπίο,στα πολλά αξιοθέατα, στις επιλογές διαμονής που έχουν αναβαθμιστεί σημαντικά αλλά και στην γαστρονομία που βασίζεται στα εξαιρετικά προϊόντα της Μανιάτικης γης.
Σε μια υπέροχη τοποθεσία, στην Μέσα Μάνη, συγκεκριμένα στο επιβλητικό ακρωτήρι του Κάβο Γκρόσσο,ο Γερολιμένας, σας υποδέχεται αφότου διανύσετε περίπου 100 χμ. από την πόλη της Καλαμάτας και περίπου 50 χμ από το Γύθειο.
Είναι ο ομορφότερος οικισμός της Μάνης και το γραφικό λιμανάκι του «σήμερα», στο παρελθόν αποτέλεσε το σπουδαιότερο εμπορικό λιμάνι της ευρύτερης περιοχής. Το όνομά του μάλιστα, σημαίνει «Ιερός Λιμήν» κι αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να μας δώσει μια εικόνα της δύναμής του.
Εδώ πρώτο λόγο (θα) έχει το «κοντέρ» σας. Δεν θα σταματήσει να «γράφει» χιλιόμετρα, μιας και σε αυτό το μέρος της Ελλάδας, το αυτοκίνητο γίνεται μόνιμος συνοδοιπόρος για off road διαδρομές και το «κυνήγι θησαυρών» αποτελεί βασικό στόχο. Πέτρινα πυργόσπιτα, πράσινο που δεν έχει τέλος, νερά παραδεισένια, και γεύσεις από Ελλάδα συνθέτουν ένα πάζλ που αναβλύζει φυσική ομορφιά και ηρεμία...
Άρωμα Σικελίας…Όχι, δεν βρίσκεστε σε κάποιο παραδοσιακό παραθαλάσσιο χωριό της Σικελίας, όμως σίγουρα θα σας περάσει από το μυαλό!
Χτισμένος ακριβώς δίπλα στη θάλασσα, με μια παραλία γεμάτη μικρά οικογενειακά ταβερνάκια να τη «σκιάζουν», θυμίζει σκηνές κινηματογραφικής ταινίας με ανθρώπους που κυκλοφορούν ξυπόλυτοι, πλατσουρίζουν τις πατούσες τους, απολαμβάνουν τοπικές λιχουδιές και φορούν μόνιμα ένα χαμόγελο ξεγνοιασιάς…
Επί τουρκοκρατίας ο Γερολιμένας ήταν ένα από τα ορμητήρια των Μανιατών πειρατών. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 στον όρμο του Γερολιμένα προσέγγιζε το πλοίο της άγονης τότε ακτοπλοϊκής γραμμής Πειραιώς, νοτίας Πελοποννήσου-Κυθήρων.
Είναι γνωστό πως οι περισσότεροι παραλιακοί οικισμοί της Μάνης δημιουργήθηκαν κατά τις αρχές του 20ου αι. Η μεγάλη επικινδυνότητα λόγω της θαλάσσιας προσβασιμότητας τους έκανε μη θελκτικούς τόπους για μόνιμη κατοίκηση. Ωστόσο χρησιμοποιούνταν πολύ συχνά ως αγκυροβόλια σκαφών των ψαράδων ή των πειρατών σε παλαιότερους χρόνους.
Ο Γερολιμένας αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου οικισμού.
Εδώ θα απολαύσετε το πιο φρέσκο ψάρι που έχετε δοκιμάσει, θα παραδοθείτε σε ηλιοβασιλέματα ιδανικά με το βράχο του Κάβο Γκρόσσο να μοιάζει σημείο αναφοράς και να προκαλεί δέος κάθε φορά που το βλέμμα σας τον ανταμώνει και θα αφεθείτε σε όμορφα σοκάκια που δεν θα σταματήσουν να σας εντυπωσιάζουν με τα δείγματα τοπικής αρχιτεκτονικής και τα εντυπωσιακά πυργόσπιτα.
Παλαιότερα ο Γερολιμένας αποτελούσε σπουδαίο αλιευτικό καταφύγιο με πολλές εγκαταστάσεις διάθεσης πάγου, καταστήματα διακίνησης αλιευμάτων καθώς και λιμάνι προσέγγισης σπογγαλιευτικών σκαφών. Ήταν ένα από τα τελευταία λιμάνια προσέγγισης των ελληνικών αλιευτικών που κατευθύνονταν προς τις ακτές της Αφρικής (προς "Μπαρμπαριά και Τούνεσι") και λιμένας επιλογής κατά την επιστροφή τους.
Μάνη:"Λουλούδι στην πέτρα"
Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτω από τα ξένα βήματα
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκαιο.
Ετούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη φωτιά
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ’ αμπέλια του
σφίγγει τα δόντια!
δεν υπάρχει νερό! μονάχα φως!
ο δρόμος χάνεται στο φως
και ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.
Μαρμάρωσαν τα δέντρα, τα ποτάμια και οι φωνές
μεσ’ τον ασβέστη του ήλιου.
Η ρίζα σκοντάφτει στο μάρμαρο
τα σκονισμένα σκίνα, το μουλάρι, ο βράχος λαχανιάζουν,
δεν υπάρχει νερό, όλοι διψάνε χρόνια τώρα,
όλοι μασάνε μια μπουκιά ουρανό πάνω από την πίκρα τους.
Εδώ πάνω το μισό βάρος της πέτρας
το σηκώνουμε πάντα στη ράχη μας.
Δω πέρα η κάθε πόρτα έχει πελεκημένο ένα όνομα
κάπου από τρεις χιλιάδες χρόνια.
Κάθε λιθάρι έχει ζωγραφισμένο έναν άνδρα
με άγρια μάτια και μαλλιά πλεγμένα.
Τα μάτια τους είναι κόκκινα από την αγρύπνια
μια βαθειά χαρακιά σφηνωμένη ανάμεσα στα φρύδια τους
σαν ένα κυπαρρίσι ανάμεσα σε δύο βουνά το λιόγερμα.
Το χέρι τους είναι κολλημένο στο ντουφέκι
το ντουφέκι είναι συνέχεια του χεριού τους
το χέρι τους είναι συνέχεια της ψυχής τους
έχουν στα χείλια τους επάνω το θυμό
και έχουν τον καημό βαθειά-βαθειά στα μάτια τους
σαν ένα αστέρι σε μια γούβα αλάτι.
Όταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο.
Έφαγε η κάψα τα χωράφια τους
κι η αλμύρα πότισε τα σπίτια τους
τόσα χρόνια πολιορκημένοι
από στεριά και θάλασσα
όλοι πεινάνε, όλοι σκοτώνονται
και κανένας δεν πέθανε.
Το ψωμί σώθηκε,τα βόλια σώθηκαν
γεμίζουν τώρα τα κανόνια τους
μόνο με την καρδιά τους...
Γιάννης Ρίτσος Ρωμιοσύνη ( απόσπασμα ..)
Ο Γερολιμένας ξεκίνησε να οικοδομείται μετά το 1870 όταν ο Μιχάλης Κατσιμαντής έφτιαξε ένα εμπορικό κατάστημα επί των βράχων, το οποίο ολοκλήρωσε ο ανιψιός του ο Κυρίμης. Η περίοδος αυτή σηματοδοτεί το τέλος της ανασφάλειας των παράκτιων περιοχών από εξωτερικούς εχθρούς. Ωστόσο το λιμάνι αυτό κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας χρησιμοποιούταν κυρίως για τον απόπλου πολλών πειρατικών σκαφών. Άλλωστε δεν είναι τυχαία το στιχούργημα των ναυτικών της Τουρκοκρατίας
"Από τον Κάβο Ματαπά
Σαράντα μίλια μακριά
Και από το κάβο Γκρόσσο
Σαράντα κι άλλο τόσο..."
Πλήθος μικρών και άσημων στους περισσότερους σήμερα, πειρατών, ασκούσαν πειρατεία ορμώμενοι από τον Γερολιμένα. Ένας από αυτούς ήταν και ο Τσατσαρούνος, από το Ιταλικό ciacacchierone =φλύαρος, φωνακλάς, αγύρτης. Όπως οι περισσότεροι πειρατές της εποχής εκείνης 17ος – 19ος αι., ωθήθηκαν στην άσκηση πειρατείας λόγω της φτώχειας της περιοχής. Ο αυξανόμενος πληθυσμός σε συνδυασμό με την έλλειψη παραγωγικών πόρων έκανε την κατάσταση εκρηκτική. Η πειρατεία ήταν επάγγελμα καλό ώστε να συμπληρώνεται ένα εισόδημα.
Η παράδοση λέει πως ο πειρατής Τσατσαρούνος με έδρα τον οικισμό Πέπο, το οποίο βρίσκεται κρυμμένο μέσα στα βουνά, αθέατο από την θάλασσα, κοντά στο χωριό Μουντανίστικα, κατέβαινε την ρεματιά και κούρσευε τα καράβια που περνούσαν από το Ταίναρο. Η τακτική αυτή ήταν συνηθισμένη. Οι πειρατές της Μάνης έδρευαν σε απομονωμένα και απροσπέλαστα μέρη φυλασσόμενα από πύργους και φυσικά εμπόδια και κατέβαιναν στα πλησιέστερα λιμανάκια για τον πειρατικό απόπλου. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο οικισμός Πέπο από το ορμητήριο του Γερολιμένα απέχει 5 χλμ.πορεία, πράγμα που το κάνει δύσκολο στον εντοπισμό και την πρόσβαση...
Μανιάτικα νέα
 |
Η εγκατάλειψη...
...και η πλήρης άνθηση!- Αντιθέσεις στο Γερολιμένα!
Ένα ποδήλατο έχει παντού θέση!
Μια όμορφη γωνιά στο Γερολιμένα.
"Καπνισμένος"Ταΰγετος. (φωτο μέσα από το πούλμαν)
ΓΥΘΕΙΟ
22
Γύθειο.
Η νότια άκρη της πόλης του Γυθείου ενώνεται μέσω μικρού προβλήτα με ένα μικρό νησί, την αρχαία Κρανάη ή Μαραθονήσι, όπου βρίσκονται ο πύργος Τζανετάκη, ο οκτάγωνος ομώνυμος φάρος (φάρος Κρανάης) και ο μικρός ναός Αγίου Πέτρου.
---------
Ήταν σύμφωνα με τη μυθολογία το ερωτικό καταφύγιο του Πάρη και της Ωραίας Ελένης μετά την απαγωγή και προτού αναχωρήσουν για την Τροία. Συνδέεται με τη μεγάλη στεριά με έναν λιμενοβραχίονα και η θέα προς την αμφιθεατρικά κτισμένη πολιτεία με τα πάμπολλα νεοκλασικά σπίτια είναι πανοραμική.
Σε αυτή την πλευρά του νησιού βρίσκεται και ο πύργος Τζαννετάκη, στον οποίο στεγάζεται το Μουσείο της Μάνης. Αν όμως ο επισκέπτης αποφασίσει να διασχίσει το πευκοδάσος και να βρεθεί στην άλλη γωνιά της Κρανάης, τότε θα βρεθεί μπροστά σε μια αποκάλυψη. Ενας από τους παλιούς φάρους, από τους λίγους που έχουν διασωθεί, στέκει εκεί από το 1873 για να μεταφέρει στις μέρες μας την αίσθηση άλλων εποχών. Ψηλός, πετρόκτιστος, τριγυρισμένος από τα βοηθητικά κτίσματα και τις συκιές, προβάλλεται στο γαλάζιο πέλαγος. Η καλύτερη ώρα για τον περίπατο του επισκέπτη στον φάρο είναι η αυγή, όταν ο ήλιος ανατέλλει από τη θάλασσα ξεδιπλώνοντας την πιο πλούσια χρωματική παλέτα που διαθέτει.
Ο φάρος αυτός κατασκευάστηκε το 1873. Το ύψος του άσπρου οκταγωνικού του πύργου είναι 23 μέτρα και το εστιακό του ύψος είναι 78 μέτρα. Πρωτολειτούργησε με πετρέλαιο και η ακτίνα της δέσμης φωτός του έφτανε τα 15 ν.μ.
Εκκλησία Αγίων Πέτρου και Παύλου.
Πύργος Τζαννετάκη.
Παραδοσιακός Πύργος,σε πολύ καλή κατάσταση κτισμένος το 1829, σε έκταση 875 τ.μ. στη νησίδα Κρανάη, στο Γύθειο Λακωνίας.
Πρόκειται για τον πύργο του Μπέη της Μάνης Τζαννετάκη Γρηγοράκη και είναι ανακηρυγμένος ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Η Κρανάη (ή Mαραθονήσι) είναι χαρακτηρισμένη ως αρχαιολογικός χώρος και από το 1898 ενώνεται με τη στεριά με μια στενή λωρίδα γης μήκους 150 μέτρων.
Ο Πύργος λειτουργεί ως Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο Μάνης.
Ο μοναχικός ψαράς.
Ως τοπωνύμιο το Γύθειο πρωτοεμφανίζεται στην ιστορία τον 5ο αιώνα π.Χ Πρώτη αναφορά κάνει ο Θουκυδίδης στην επιδρομή του Αθηναίου Τολμίδη στον Λακωνικό στα νεώρια των Σπαρτιατών χωρίς όμως ν΄ αναφέρει ρητά το Γύθειο. Ο Πολύβιος και ο Στράβων αναφέρουν το Γύθειο με «ει». Ενώ ο Παυσανίας, καθώς κι οι νεότεροι, όπως ο Διόδωρος ο Σικελιώτης και ο Πλούταρχος με «ι». Έτσι ακόμη νεότεροι κάνουν χρήση και των δύο τύπων. Ο Παυσανίας ως ετυμολογία του ονόματος παρουσιάζει στα «Λακωνικά» του την πεποίθηση των αρχαίων κατοίκων ότι σήμαινε «Γη των θεών», από την ομηρική λέξη τετράγυον «Γύον» (Γη) + θεός και αυτό από την παράδοση ότι κάποτε ο Ηρακλής και ο Απόλλων κατά το χτίσιμο της πόλης ήλθαν σε σύγκρουση εξ αιτίας του μαγικού τρίποδα του Μαντείου των Δελφών. Επειδή όμως ο αγώνας δεν αναδείκνυε νικητή, τελικά κατόπιν της μεταξύ τους συνδιαλλαγής αντί Ηρακλείας ή Απολλωνίας ονόμασαν την πόλη «Γη θεών» με συνέπεια να τιμώνται και οι δύο στην πόλη αυτή.
Είναι καταφανές ότι ο μύθος αυτός δεν είναι τίποτε άλλο από τη συνεύρεση του αχαϊκού και δωρικού πνεύματος, από την εξ ανάγκης αποδοχή και κοινή συγκατοίκηση των Αχαιών (Απόλλων) με τους Δωριείς (Ηρακλείδες) μετά την κάθοδο (επιστροφή τους), αφότου σταμάτησε ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα. Την ετυμολογία αυτή του Παυσανία επανέλαβαν πλήθος νεότερων συγγραφέων μέχρι σήμερα. Παρά ταύτα το «ετυμολογικό πρόβλημα Γυθείου» συνεχίζει να υφίσταται...
Η σκάλα που οδηγεί στον επάνω όροφο της παλαιάς Φιλαρμονικής.Πώς θα μπορούσε να ήταν?
Φιλαρμονική Freespiritsonly Café – Πνευστά αντίκες.
Σε ένα κτίριο με ιστορία όπου στεγαζόταν η Φιλαρμονική του Γυθείου για πάνω από πενήντα χρόνια και είχε ιδρύσει ο αρχιμουσικός Τζιοκόντο Μορέττι...
Με το πέρασμα των αιώνων οι επιχώσεις των χειμάρρων των γύρω υψωμάτων έθαψαν και τα τελευταία ίχνη της αρχαίας πόλης. Έτσι, κατά τον Μεσαίωνα το Γύθειο ήταν τελείως ξεχασμένο. Η τοποθεσία που προϋπήρξε ονομάστηκε «Μαραθονήσι» από το γνωστό μυρωδικό φυτό, το μάραθο, που βλάστανε πλούσια στη νησίδα Κρανάη και τη γύρω στεριά. Το 17ο αιώνα η περιοχή αυτή ήταν ένας λόγγος γεμάτη αγρίμια και βάλτους καιτελείως ερημική από ανθρώπινη ζωή. Οι Μανιάτες που κατοικούσαν στην ενδοχώρα ούτε που πλησίαζαν την περιοχή αυτή αποφεύγοντας αφενός τον τρομερό κίνδυνο της θανατηφόρου ελονοσίας, αφετέρου τις ληστρικές επιδρομές των Οθωμανών κουρσάρων. Οι δε Τούρκοι διατηρούσαν μόνο μία φρουρά στο βόρειο ύψωμα της Σεληνίτσας, (σημερινή βόρεια παραλία του Γυθείου) και δυτικά της περιοχής το φράγκικο Κάστρο του Πασσαβά σχηματίζοντας έτσι την μοναδική σφήνα στην ελεύθερη περιοχή της Μάνης.
Το 1685 οι Ενετοί, ευρισκόμενοι σε πόλεμο με τους Τούρκους και βοηθούμενοι από τους Μανιάτες, κατέλαβαν το Κάστρο του Πασσαβά και εξόντωσαν την εκεί φρουρά. Η κατάληψη αυτού του οχυρού υπήρξε σημαντική στην ιστορία της Μάνης χαρίζοντας στους Μανιάτες την ασφάλεια της ελεύθερης επικοινωνίας με το Μαραθονήσι, που άρχισαν έτσι σιγά - σιγά να κατοικούν. Μάλιστα δύο χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1687, όταν ο Βενετός στρατηγός Πολάνι βοηθούμενος από 6.000 Μανιάτες επιχειρούσε την κατάληψη του Μυστρά, ο ναύαρχος Μοροζίνι κατέπλευσε στον όρμο του Μαραθονησίου.
Στις 23 Μαρτίου του 1821 οι Γρηγοράκηδες μαζί με άλλους οπλαρχηγούς της Ανατολικής Μάνης, τον Π. Κοσονάκο, Ι. Κατσούλη κ.ά. ύψωσαν στο Μαραθονήσι - Γύθειο την σημαία της Επανάστασης έχοντας προηγουμένως συγκροτήσει ένοπλα σώματα.
Πλατεία Παναγιωτάρου Βενετσανάκη.
Πλατεία Παναγιωτάρου Βενετσανάκη.
Πλάγιο τμήμα του Δημαρχείου.
----------
Στην πρόσοψη προς την θάλασσα ανατολικά ως διώροφο κτίριο όπου τονίζεται ο κεντρικός άξονας με τετράγωνο πύργο που προεξέχει από την όψη και είναι υπερυψωμένος με τρίτο όροφο. Ενώ στο δυτικό τμήμα το κτίριο είναι μονώροφο-πιθανώς μεταγενέστερη προσθήκη.
Όλο το κτίριο έχει λιθόκτιστους επιχρισμένους τοίχους και κεραμοσκεπή. Το ισόγειο είναι υπερυψωμένο πάνω σε βάση ύψους 1μ. περίπου που προεξέχει λίγο από το περίγραμμα του κτιρίου...
Το Δημαρχείο Γυθείου κτίστικε το 1891 από τον αναμορφωτή της πόλης, δήμαρχο Βασίλειο Καλκανδή και φέρεται ως έργο του Βαυαρού αρχιτέκτονα Μηχανικού Έρν. Τσίλλερ.
Κατά το παρελθόν εκτός από τις υπηρεσίες του δήμου, στεγάστηκαν εκεί το Πρωτοδικείο και η Μέση Εμπορική Σχολή και το Νυκτερινό Γυμνάσιο. Σήμερα στεγάζει μόνο τις υπηρεσίες του δήμου. Έχει χαρακτηρισθεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο διότι αποτελεί δείγμα νεοκλασσικής αρχιτεκτονικής του τέλους του 19ου αιώνα...
Στάση για καφέ...
Χρώματα στον πεζόδρομο που μοιάζει με μεγάλο μπαλκόνι...
Το σύχρονο Γύθειο υψώνεται αμφιθεατρικά στους ανατολικούς πρόποδες του αρχαίου Λαρυσίου όρους, που σήμερα ονομάζεται από τους ντόπιους «Ακούμαρος» ή «Κούμαρος», ακριβώς πάνω από το κυρίως λιμάνι, που θεωρείται το ασφαλέστερο της νοτιοανατολικής Πελοποννήσου και από το οποίο πραγματοποιούνται εξαγωγές εσπεριδοειδών (κυρίως πορτοκαλιών), λαδιού, ελιάς.
Το λιμάνι του Γυθείου, παρά το γεγονός ότι είναι ασφαλέστατο και βρισκόμενο σε πολύ εμπορικά πλεονεκτική θέση, είναι δυστυχώς αβαθές με αποτέλεσμα να μη μπορούν να προσδέσουν σε αυτό μεγαλύτερα εμπορικά ή τουριστικά πλοία. Τα περισσότερα πρόκειται για μικρά αλιευτικά σκάφη και κάποια ιδιωτικά ιστιοφόρα. Αυτός είναι ο λόγος που - παρά το γεγονός ότι η πόλη λόγω της θέσης της παρουσιάζει σημαντικό τουριστικό ενδιαφέρον - δύο τρία κρουαζερόπολοια με ξένους τουρίστες που επισκέπτονται το Γύθειο μία φορά την εβδομάδα το καλοκαίρι "δένουν" στα ανοικτά και οι τουρίστες μεταφέρονται με βάρκες.
Ωστόσο τα τρία τελευταία χρόνια (από το 2012) με κονδύλια από το ΕΣΠΑ έχουν ξεκινήσει εργασίες εκβάθυνσης στον ανατολικό λιμενοβραχίονα αλλά λόγω της οικονομικής κατάστασης, όπως συμβαίνει με πολλά άλλα δημόσια έργα, η πρόοδος αποπεράτωσης έχει βαλτώσει. Οι κάτοικοι του Γυθείου αλλά και των γύρω περιοχών πιστεύουν ότι εάν η πόλη τους αποκτήσει ένα κανονικό λιμάνι το Γύθειο θα γνωρίσει πολύ μεγάλη οικονομική ανάπτυξη...
"Κεχριμπάρι"
Στην πλατεία της Σπάρτης που δεν είδα καθόλου!Τί να πρωτοπρολάβεις μέσα σε δυο μέρες?Άψογο σέρβις,φιλική ατμόσφαιρα,άριστο φαγητό(και προσιτές τιμές)και διακόσμηση που αξίζει τη φωτογραφία της!Αν σας φέρει ο δρόμος...
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ - ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ
πηγές πληροφοριών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου