ΨΑΡΡΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ " ΤΑΤΟΥ "

Πόσες φορές η μοναξιά
τατού μες την ψυχή σου
έχει χαράξει.
Πόσες πληγές
πανέμορφο γλυπτό
η αγάπη έχει φτιάξει.
Σε τι ερημιές του έρωτα
η αλλόκοτη μορφή σ' έχει πετάξει.
Ποιες αντοχές
αυτή η καρδιά που αιμορραγεί
σου έχει τάξει.
Ζωή μου εσύ
μη μου βαρυγκομάς
και μην δακρύζεις.
Την μοναξιά
σαν φίλη να την αγαπάς
να την καλωσορίζεις.
Να αγαπάς
τ' αγκάθια του έρωτα
που σε πονάνε.
Να προσκυνάς
τα βέλη του που με ορμή
το σώμα σου τρυπάνε.
Καρδιά μου εσύ
ψυχή βγαλμένη από ποτό μεθυστικό
σε προσκυνάνε
όλης της γης οι αγκαλιές
που την αγάπη ξενυχτάνε.