Τα παιδιά των προδομένων τραγουδάνε ακόμα
Δεν μπορείς να ανακατέψεις
τη στάχτη με την αγάπη
τα ορφανά της σκιάς στεγνώνουν τον ήλιο
Η αιχμή της αποφυγής
μαράζωσε το δέντρο της έκφρασης
πόσες αλυσίδες χωράνε σε ελεύθερα χέρια
Αν αναλογιστείς θαρρετά
τα αποκαΐδια της αδιάφορης ζωής
είναι ότι απέμεινε από τους ευσεβείς πόθους
Ο θυμός μια αβαθής λίμνη
τα πρόσωπά μας να καθρεπτίζει
μια χούφτα χημική αποπλάνηση να μας εξευμενίζει
Πληγωμένες ψυχές
με μεταχειρισμένες προσευχές
το περιεχόμενο τους γκρίζο
στο όνομα των αγαθών προθέσεων
Χώματα ποτισμένα με αίμα
ο λεκές του μίσους παράσημο στο βλέμμα
η άγνοια δικαιολογία στου προδότη το στόμα
τα παιδιά των προδομένων τραγουδάνε ακόμα
Αγγίζει Κώστα!
ΑπάντησηΔιαγραφή