Η υφήλιος παραδίδει την τελευταία της πνοή . Εκεί που η αλήθεια των οριζόντων φυλακίζει το χρόνο της ιστορίας, παραμορφωμένο από τον αφανισμό των αθώων . Ο άνθρωπος ακραία γερασμένος ανανεωμένος σε ρομποτικές γενιές ανεβαίνει τις σκάλες αδηφαγίας και μετατρέπεται σε σκόνη ματαιότητας. Μέσα από στεναγμούς , βουβός ,κωφός, σακατεμένος σε αιματοβαμμένους καταρράκτες κοπηλατώντας προς τη διαδρομή αποτυχίας. Ασθμαίνοντας αγναντεύει το μακάβριο κάδρο της φύσης.. Με τον κυνισμό των άψυχων ψυχών παθαίνει κορεσμό. Λατρεύει ό,τι βυθίζει στην καταστροφή.. Από πείνα δεν πεθαίνει πια κανείς, εκτός από τα παιδοαγγελούδια που ξεψυχούνε πριν έρθουν στη ζωή. Αυτά που σέρνονται εξαντλημένα στο βήμα του χρόνου.Γι 'αυτά τώρα πια και ο Θεός έχει σταματήσει τους χρονοδείκτες .. Άλλοι είναι εκείνοι που ξεσκίζουν το χρόνο. Από καταραμένους νόμους ξεγυμνώνεται ο πλανήτης ενώ οι γίγαντες της κυριαρχίας σκοπεύουν να επανέλθουν. Εμεις; Τέτοιους επιτρέπουμε να γίνουν.. Εμείς οι καμπούρηδες, πάνω στους ώμους τους πάμε μέχρι το θρόνο.Κάτω από τις οπλές τους εμείς. Σαν ο Αχιλλέας, αμυνόμαστε να μη αποδεχτούμε πως πια είμαστε καταραμένοι. Μετάφραση από τα Αλβανικά: Λευτέρης Σιώμος Κ/712α κ.g.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου