MAXHUN OSMANAJ - Ποιήματα μεταφρασμένα και στα Ελληνικά

MAXHUN OSMANAJ

VRASJA E ËNDRRËS

Mos m’i kallni fjalët
Që zgjojnë lindje në këngë.

Mos m’i vritni ëndrrat
Që zgjojnë dritë në terr.

Cilëndo këngë apo ëndërr të ma vritni
E drejta do t’u vretë
E nesërmja do t’u tallë!


ΤΟ ΣΚΟΤΩΜΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Μη μου σκοτώσετε τις λέξεις
Που ξυπνάνε γέννηση και τραγούδια.

Μη μου σκοτώσετε τα όνειρά μου
Που ξυπνάνε φως και σκοτάδι.

Ότι τραγούδι ή όνειρο που μου σκοτώσετε
Θα σας σκοτώσει το δίκιο
Θα σας κοροϊδεύει η αυριανή


🍁


KËSHILLË

Mos ma plagosni mëngjesin në nisje
Mesditën ma ruani për fushëbetejat e ashpra
Muzgun ma lini të qetë
Se ai s’mund të shtyhet
Asnjëherë me rrufetë...


ΣΥΜΒΟΥΛΗ

Μη μου πληγώσετε το πρωί στο ξεκίνημα
Το μεσημέρι να μου το φυλάξετε για τις σκληρές μάχες
Το σούρουπο να μου το αφήσετε ήσυχο
Γιατί αυτό ποτέ δεν μπορεί
να σπρώχνεται με τις αστραπές.


🍁


KUR KËNDOJ

Kur këndoj në heshtje
Vras vetminë.

Kur këndoj me zë
Ringjalli historinë.

Kur këndoj me penë
Sikur e ngrit n’këmbë Atdheun.


ΟΤΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΩ

Όταν τραγουδώ σιωπηλά
Σκοτώνω τη μοναξιά.

Όταν τραγουδώ δυνατά
Αναστατώνω την ιστορία.

Όταν τραγουδώ με την πένα μου
Σαν να σηκώνω όρθια την Πατρίδα μου.


🍁

ZGJIMI I DHEMBJES

Mos ma zgjo dhembjen e fëmijërisë
Për fëmijërinë e kallur flakë
Se dhimbshëm mund tëqaj n’vaj.

Mos ma zgjo dhembjen e rinisë
Për rini eksploziv të trazuar
Se mund të qesh si i marrë.

Mos ma zgjo dhembjen
E një shpirti të plagosur n’udhëtim
Se s’mund të qesh as të qaj.

Mos m’i zgjo vitet e harbuara
Me jetën e mbështjellë
Me mantel dramatik
Me vaj e trishtim lemeritës
Se mund t’më shërosh me këtë terapi.

Më zgjo nga labirintet e jetës
Që duan të më fusin n’pafundësi
Më zgjo se ende mund të të kuptoj
Për këtë pakuptimësi...

1986

ΤΟ ΞΥΠΜΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ

Μη μου ξυπνάς το πόνο των παιδικών χρόνων
Για τα αναμμένα παιδικά μου χρόνια
Γιατί ίσος να κλαίω με κλάμα.

Μη μου ξυπνάς το πόνο της νεότητας
Για τη νεολαία ταραγμένη εκρηκτική
Γιατί ίσος γελάω σαν τρελός.

Μη μου ξυπνάς τον πόνο
Μιας ψυχής πληγωμένη στο ταξίδι
Γιατί δεν μπορώ ούτε να κλαίω ούτε να γελάω.

Μη μου ξυπνάς τα λυσσασμένα χρόνια
Με τη ζωή τυλιγμένη
Με ένα δραματικό σκέπασμα
Με κλάμα και τρομακτική θλίψη
Γιατί ίσος να με γιατρεύεις με αυτή την θεραπεία.

Ξύπνησέ με από τους λαβύρινθους της ζωής
Που θέλουν να με σπρώχνουν στο άβυσσο
Ξύπνησέ με γιατί ακόμα ίσος να καταλαβαίνω
Γι αυτό το ακατανόητο.


🍁

VETËM NJË KËNGË

Nëse bën dasmë për popullin tim
Më thirr edhe mua në atë valle.

Nëse e përcjell atë arkivol me lot
Edhe unë dua të fus një copë dhembje
Në thellësinë e shpirtit të gjakosur.

Po Zoti, nëse harron të na falë
Atë çka duam, mos qaj!
Thyeje bjeshkën me zërin pushkë.

Vetëm një këngë do ta ruaj
Dritën e shpirtit deri n’amshim.


ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Εάν κάνεις γάμο για τον λαό μου
Κάλεσε και εμένα στο χορό

Εάν συνοδεύεις αυτό το φέρετρο με δάκρια
Θα βάλω και εγώ ένα κομμάτι πόνου
Στο βάθος της ματωμένης ψυχής .

Αλλά, αν ο Θεός ξεχνάει να μας δωρίζει
Αυτό που θέλουμε, μη κλαις!
Τσάκισε το βουνό με την φωνή σου σαν όπλο.

Μόνο ένα τραγούδι θα το προσέξω
Το φως της ψυχής ως τη αιωνιότητα.

Përktheu Iliaz Bobaj