ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΔΟΥΡΟΣ "Είναι βιασμός…"

Όταν άκουσα…
τη γειτόνισσα του πάνω διαμερίσματος…
να φωνάζει με λυγμούς: “άσε με, πληγώνομαι…
από τα χέρια των πληγών σου”, δεν μίλησα,
δεν ήταν κόρη μου… αδελφή μου… γυναίκα μου…
… είπα άντε και σήμερα… θα σταματήσουν σε λίγο.

Όταν είδα…
τη μικρή συμμαθήτρια της κόρης μου…
να έχει μώλωπες στα χέρια της, δεν μίλησα,
τους γονείς της τους γνωρίζω από παλιά…
… είχα εξασφαλίσει ήδη μια καλημέρα στο παιδί μου.

Όταν άκουσα…
στο λεωφορείο τον «χαζογκόμενο»
να σχολιάζει ανέραστα το στήθος τής κοπέλας,
δεν αντέδρασα, δεν ήταν ούτε της μάνας μου…
ούτε της κόρης μου… ούτε τής αδελφής μου…
… είχα εξασφαλίσει ήδη το εισιτήριο
και απαιτούσα να είμαι καθιστός στη θέση μου.

Όταν είδα…
τη συνάδελφο στη δουλειά να έχει πρόβλημα…
και να κλαίει κρυφά στις τουαλέτες…
υποψιάστηκα, αλλά λέω δεν βαριέσαι…
ήταν και οι συνάδελφοι που θα με σχολιάζανε υποπτευμένοι…
… είχα τη δουλειά μου εγώ, που έχει πάντα προτεραιότητα.

Όταν ζύγισα…
όλα αυτά, χωρίς απόκριση γυναίκας με χαμόγελο,
ζυγίστηκα και μου έμεινε ο ανδρισμός στα χέρια.
Όμως τότε, τι να τον κάνω χωρίς τιμή γυναίκας (;)

Είναι, ούτως ή άλλως, βιασμός…
ανθρώπου που δεν κατάλαβε
πως η βία είναι το θηλυκό
με το οποίο γνωρίστηκε μόνο.

18-1-2021

Βασίλειος Δούρος

(E-mail: vasileios.douros@hotmail.com)