ΑΝΝΑ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ ΤΣΙΟΥΛΠΑ "Ένα γράμμα"

Portrait of old woman sitting by a window- image by Chalmers Butterfield

Εδώ και πέντε χρόνια ζω στο γηροκομείο.Είχα ένα σπίτι ωραιότατο αλλά σαν έφυγε ο άνδρας μου,ο γιος μου, μου είπε "μάνα τώρα είσαι εβδομήντα πέντε,να πας στο γηροκομείο, να ζήσουμε κι εμείς ήρεμα.Πιάστηκα από το "ήρεμα" και χωρίς δεύτερη κουβέντα είπα το "ναι". 

Την άλλη μέρα το πρωί βρέθηκα στο γραφείο του διευθυντή,και από τότε σε τούτο το δωμάτιο με την κυρία, που την πήρε προχθές ο Κορωνοϊός, κατά την απογευματινή του επίσκεψη. 

Το πρωί ,άδειασε το διπλανό δωμάτιο και πήρα το "σήμα" να γράψω τούτο, το πρώτο και σίγουρα, τελευταίο γράμμα.Αν ήταν γιε μου, στο χέρι μου,αν δεν ήμουν ευάλωτη συναισθηματικά απέναντί σου,αν...θα έλεγα"όχι,όχι στο ίδρυμα",όπως έλεγε ο πατέρας σου. Πολλές φορές, ειδικά το καλοκαίρι, που πίναμε καφέ στο μπαλκόνι έλεγε:"σου έχω εξασφαλίσει τα γηρατειά, θα έχεις χρήματα ακόμα και για βοήθεια και δεν θα δεχθείς ποτέ πρόταση του γιου μας ,να πας στο γηροκομείο». Ήξερε εκείνος που με λάτρευε, φανταζόταν τι θα μου συμβεί και βγήκε αληθινός, λίγες μόνο μέρες μετά τον θάνατό του, ούτε τα σαράντα του πρόλαβα να κάνω. 

Πέρασα καλά, αλλά όταν ο άνθρωπος εξυπηρετείται, όταν έχει τα μυαλά του, πόσους συμβιβασμούς ,πόσες υποχωρήσεις, πόσα ψεύτικα χαμόγελα μπορεί να αντέξει; Πώς στα εβδομήντα πέντε σου, να κλειστείς με ένα άλλο, ξένο άτομο,σε δώδεκα τετραγωνικά,με όσα άλλα αυτό συνεπάγεται; 

Σήμερα, αναπολώ το παρελθόν ,τα ωραία χρόνια, τα όνειρα, που πήγαν χαμένα, γιατί αυτή την αίσθηση -όταν "φεύγει" ο τρόφιμος και "έφυγαν"πολλοί-πόσο να την αντέξεις! 

Σήμερα γράφω, για να εκφράσω τον ανομολόγητο πόνο μου, που δεν τον εξέφρασα ποτέ. Μείνετε στο σπίτι σας, δεν υπάρχει καλύτερο. Η ζωή τελειώνει, όταν πας σε ίδρυμα, γιατί χάνεις τον εαυτό σου. Είμαι ογδόντα, είμαι καλά αλλά να , που τούτος ο ιός, ώρες είναι να με συμπαθήσει και να με πάει μια βόλτα στους ουρανούς. Στο σπίτι μου θα ήταν αλλιώς. Έφυγα για να έχουν ηρεμία και το μετάνιωσα. Καθίστε εκεί που κάθεστε, σαν στο σπίτι σας πουθενά, όσο έχετε σώας τας φρένας 

Με ειλικρινή αγάπη 

Αγγελίνα 

για την αντιγραφή 

(από την επικαιρική γραφή μου) 

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά