Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο της Αλίκης Οικονόμου - Γιωτάκου «Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΔΕΡΕ και ετοιμάζεται για την Β' εκδοση .
Στρώθηκαν στη δουλειά και οι δύο, με όσο χρόνο μπορούσε να διαθέσει ο καθένας. Η Κάθριν έβαλε όλο της το μεράκι για το μαγαζί και βοήθησε τον Νικολή να υλοποιήσει κάποιες ιδέες του. Παλιές φωτογραφίες, άλλες με μετανάστες που δούλευαν στις γραμμές του σιδηροδρόμου, άλλες με τους πρώτους που έφτασαν στην Αστόρια και άνοιξαν στιλβωτήρια, άλλες με παιδιά που πήγαιναν σχολείο, κοσμούσαν τους τοίχους.
Ήταν η ιστορία των πρώτων Ελλήνων μεταναστών.Ήταν το σήμα κατατεθέν. Ήταν η περήφανη ματιά του Νικολή για τους ξεριζωμένους συμπατριώτες του. Τα θρανία ήταν άλλο ένα στοιχείο που διαφοροποιούσε το μαγαζί από όλα της γειτονιάς. Αυτό ακριβώς ήθελε και ο Νικ. Φρόντισε και την παραμικρή λεπτομέρεια. Παρακάλεσε το αφεντικό του να τον συστήσει στους προμηθευτές του μαγαζιού και εκείνος το έκανε με μεγάλη προθυμία. Έτρεξε, είδε, επέλεξε και έκλεισε συμφωνίες – επίσημα πια και με την Ιρλανδή φουρνάρισσα. Με την Κάθριν ξενύχτησαν πολλά βράδια υπολογίζοντας το κόστος, υπολογίζοντας το καθετί, ώστε να μη βρεθούν με ζημιές, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό.
Όταν έφτασε η ώρα και κρέμασαν την ταμπέλα του μαγαζιού, τα μάτια του Νικ βούρκωσαν. Αλλά και εκείνα της Κάθριν. Ένιωσε για πρώτη φορά αποδεκτός σ’αυτόν τον τόπο. Ένιωσε για πρώτη φορά, από την ώρα που έφυγε από το χωριό του, ότι επιτέλους το όνειρό του άρχισε να αποκτά σάρκα και οστά. Οστά ζυμωμένα μέσα στις σαπουνάδες χιλιάδων πιάτων. Οστά ζυμωμένα από την ορθοστασία χιλιάδων ωρών. Με μια δόση υπερηφάνειας κοίταξε την ταμπέλα που λικνιζόταν από ένα ελαφρύ αεράκι. Nick’s house 5 cents Hot dogs covered in homemade chili.* Την πρώτη ημέρα της λειτουργίας του μαγαζιού ήρθε κόσμος πολύς. Η ροζ πολιτεία που ονειρευόταν του ανήκε πλέον. Και ήταν Ιούνιος του 1925.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου