ΑΝΤΩΝΙΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ "Ατιτλο"

Κάθε μέρα

ένοιωθε ευγνωμοσύνη
για όλη αυτή την ευτυχία
που του χάρισε η ζωή.
Την μετρούσε
και ήταν πλήρης.
Και ότι περίσσευε
την χάριζε
στην διπλανή πολιτεία.
Ώσπου την αντάμωσε
να κατηφορίζει την δημοσιά
σαν αρχαία ιέρεια.
Και ο έρωτας
σαν αστραπή, αψύς
φλόγισε την καρδιά του.
Με τον καιρό
σαν ένα κομμάτι
χειμωνιάτικη καταχνιά
σκέπαζε
η μελαγχολία την ματιά του.
Καθόταν σιμά του στην θάλασσα
τα καλοκαίρια
και όλο τον ρωτούσε
αν την αγαπά.
Ποτέ δεν το έμαθε!
Γιατί κάθε φορά
ένα κύμα έπαιρνε
μακριά τα λόγια του.

ΑΝΤΩΝΙΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ 11/01/2021

Η φωτογραφία είναι από το https://br.pinterest.com/