Την αλήθεια στολίζεις με ένα ψέμα
τις νύχτες ικετεύεις για την ημέρα
τον ήλιο για να πει μια καλημέρα
ακάλεστο αγέρι μην τον πάει πέρα.
Σκιές ντύνεις με φωτεινά χρώματα
την ψυχή σου κοσμείς με όνειρα,
ίδια πυγολαμπίδα που ξεπροβάλλει
και άφοβα χαμογελάει στο σκοτάδι.
Του δειλινού πινελιές εδώ και εκεί
απ΄ της φαντασίας τον χρυσό καμβά ,
οι στιγμές καλοφτιαγμένη ζωγραφιά,
όλα γύρω στολισμένα με μια ματιά.
Πιόνι που του παίρνουν την ζωή
σε μια μάχη που δεν είναι δική του
τα όνειρα σβήνουν στη σιωπή του
και χάνει ανεπαίσθητα την ψυχή του.
Περνάνε μέρες νύχτες δίχως σκοπό
μέχρι της ζωής να χάσεις τον ιστό
μα εσύ δεν θες να μιλάς για αυτό
νέκταρ με μύθους κερνάς εαυτό.
Το ακριβό σου νησί είναι τούτο δω
που αχνό φαίνεται στον ωκεανό
πλέει στης ελαφρότητας τον αχό.
Αλυσοδεμένο όνειρο χωρίς πυξίδα
αποζητά της γνώσης τη γραφίδα.
Oι λέξεις σε αγκαλιάζουν σαν αερικά
αστραφτερές χωρίς καμία να μιλά
πέπλο θλίψης η κάθε μία σου κεντά
ένας αόρατος επίλογος σε κυβερνά.
Της φαντασίας τα φτερά πως ν΄ ανοίξεις
στων ερώτων τα μέρη να φτερουγίσεις,
τους επίγειους παράδεισους ψηλαφίζεις
στης ελπίδας το Ιερό να προσκυνήσεις…
Μ.Γ. …
Μιχάλης Γεωργούλης
Η φωτογραφία είναι από το https://gr.pinterest.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου